Diary ng Chubby [Published under PHR]

Chapter 18

Chapter 18

"The heart was made to be broken." – Oscar Wilde

Lihim na napapangiti si Gavril habang tinatahak ang daan patungo sa silid ni Octavio. He was happy. Bagaman hindi buo ang kanyang kaligayahan ay sapat na iyon. Sa ngayon. Kailangan niyang aminin na ang kanyang pasensiya ay nasa bingit na ng paghulagpos sa tuwing maiisip at ninilayin ang sitwasyon, ngunit naniniwala siyang mayroong mga magagandang bagay na nakalaan sa mga taong marunong maghintay.

Hindi inasahan ni Gavril ang lahat ng nadarama para kay Yuli. Lalong hindi niya inasahan na magagawa ang lahat ng ginawa nitong nakaraang ilang linggo para sa babae. At para sa kanyang sarili. It surprised him to think about the last time he actually did something to make himself experience joy. Isang bahagi ng kanyang pagkatao na mananatili at mananatiling isang tapat na sundalo ay may kasiyahang nakukuha sa pagsisilbi sa isang haring inirerespeto at tinitingala, ngunit sa personal na lebel, aminado siyang paimbabaw lamang iyon.

All these years he wanted his revenge. It was a strong driving force in his life. Hindi rin mamemenos ang mga pagkakaibigang nabuo niya sa mga kasamahan. Every last one of them believed in Octavio. Ang mga bagong tauhan ni Sir William naman ay mayroong makabagong paniniwala na kailangan ng mga itong magsilbi sa mas nakararami; handang magsakripisyo para sa sanlibutan laban kina Dmitri at sa sinumang magtatangkang sumira doon. It was a loyal credence, faithful and true. It was what flowed from the heart of every vampire soldier in Octavio's army.

Ngunit nang dumating si Yuli ay naging malaking tanong kay Gavril ang isang bahagi ng pagsisilbing iyon sa hari, ang pananalig kay Octavio, na agad ding nagbalik nang manumpa ang hari na hindi ito gagawa ng anumang labag sa kalooban ni Yuli. For that, Gavril respected the king more. For that, he silently pledged his loyalty to him once again.

Unti-unti, nakalma ang puso ni Gavril. Unti-unti, naunawaan niyang ang dahilan kung bakit siya naging tapat na sundalo ni Octavio ay hindi pa rin nagmamaliw—ang kabutihang loob ng hari, ang katapatan sa mga sinaunang binigkas na salita, ang likas na talinong may lakip na pang-unawa. Octavio will understand.

Sa labas ng silid ni Octavio ay nadama ni Gavril ang presensiya ni Sir William sa loob. Sumaludo kay Gavril ang mga sundalong nakabantay sa labas ng silid, saka siya pinapasok. Agad siyang lumapit sa hari na nasa loob ng nakatayo nitong kabaong.

Yumukod si Gavril kay Octavio. "My King."

Nadama ni Gavril ang tensiyong nagmumula kay Sir William at sa isang banda ay naunawaan ang lalaki. Hindi ba at kapwa sila matagal nang nagsilbi at naghintay sa pagdating ng Djinn ng Buhay? Natural lamang para kay Sir William ang matensiyon, lalo na at alam nitong mayroong namumuong ugnayan kina Gavril at Yuli. Bagaman hindi siguro alam ni Sir William kung ano ang eksaktong nagaganap, marahil nahuhulaan ng lalaki na higit iyon sa nararapat.

How the hell was Gavril going to tell the man that he was willing to give his life to Octavio and his cause but he would rather die than see Yuli in Octavio's arms?

"Your Majesty, shall I begin?" wika ni Sir William kay Octavio na bahagyang tumango, bakas ang panghihina. Nagpatuloy si Sir William. "Sir Gavril, you are walking on a very thin line here. Your association with the future queen is treason!"