"Να ζήσεις Αρετούλα και χρόνια πολλά, μεγάλη να γίνεις με άσπρα μαλλιά. Παντού να σκορπίζεις της γνώσης το φως κι όλοι να λένε να μία σοφός!""Έλα Αρετή μου κάνε μια ευχή.." ψιθύρισε η μαμά στο αυτί της πεντάχρονης, πλέον, κορούλας της.
Έκλεισε τα ματάκια της και είπε από μέσα της μια ευχή με την ελπίδα ότι κάποιος καταγράφει την επιθυμία της.
Άνοιξε τα μάτια της, γέμισε τα πνευμόνια της με αέρα και ξεφυσήξε δυνατά...
°~°
12 χρόνια αργότερα. Ναι, ακριβώς 12 χρόνια αργότερα. Τα δέκατα έβδομα γενέθλια της.
Αυτά τα γενέθλιά δεν είναι ίδια με τα προηγούμενα γεμάτα χαμόγελα και φίλους που τραγουδούν το γνωστό τραγουδάκι.Αυτά είναι μοναχικά.
Καθισμένη στην άκρη ενός μεγάλου βράχου με τα πόδια της να κρέμονται στο κενό, κοιτάζει το άπειρο και θυμάται την ευχή που είχε κάνει 12 χρόνια πριν."Να έρθει ο πρίγκιπας μου πάνω στο άσπρο του άλογο να με σώσει από έναν κακό δράκο..."
Χαμογέλασε στην ανάμνηση και άρχισε να αναπολεί τα προηγούμενα χρόνια.
.•°•.
Ναι, ο πρίγκιπας είχε έρθει, πάνω σε ένα άσπρο άλογο. Τουλάχιστον έτσι έμοιαζε στην αρχή. Όσο για τον δράκο, ήταν το δώρο του αγαπημένου πρίγκιπα.
Η πρώτη καταιγίδα. Αχ και να μην συνέβαινε ποτέ! Ή μάλλον, έπρεπε.
Το άσπρο χρώμα του αλόγου ξέβαψε, το μαύρο έκανε την εμφάνιση του. Οι μάσκες έπεσαν. Ο πρίγκιπας δεν ήταν και τόσο όμορφος, αποδείχθηκε ο πιο άσχημος και φτωχός υπήκοος του βασιλείου.
Λίγο πριν φύγει, της έδωσε για αποχαιρετιστήριο δώρο έναν δράκο και χαιρέκακα έφυγε καλπάζοντας πάνω στο μαύρο του άλογο αναζητώντας το επόμενο θύμα του.
Ποιος μπορεί να φανταζόταν ότι ύστερα από αυτή η καταστρεπτική καταιγίδα τα πράγματα θα έπαιρναν μια άλλη τροπή; Μα ώσπου να φανεί το ουράνιο τόξο και ο δράκος να εξαφανιστεί εντελώς, χρειάστηκε υπεράνθρωπη δύναμη.
Η φωτιά όλο και φουντωνε στην καρδιά της, ο μαύρος πρίγκιπας έκανε την αρχή και πυροδότησε την πρώτη φλόγα, συνεχιστής του έργου του, ο δράκος.
"Είσαι το χειρότερο πλάσμα που έχω συναντήσει, απορώ πως σε ανέχονται..." είπε με ένα βλέμμα αηδίας και γυρνώντας την πλάτη του έφυγε. Η πρώτη φλόγα.
YOU ARE READING
People
Short StoryΤο καράβι των σκέψεων είναι έτοιμο να σαλπάρει. Προορισμός δεν είναι η Ιθάκη, μονάχα η διαδρομή. Έχει τόσα πολλά να δούμε και άλλα τόσα να σκεφτούμε. Έλα, έκανα τις σκέψεις μου ιστορίες με πρωταγωνιστές ανθρώπους σαν εμένα κι εσένα, ανθρώπους απλού...