People

°•°11°•°

Τριαντάφυλλο

Μα τι όμορφο απόγευμα! Το καλύτερο μέχρι στιγμής που τα δύο γαλανά της μάτια έχουν αντικρύσει.

Πήρε μια βαθιά ανάσα, γέμισε τα πνευμόνια της με τον αέρα και όλες τις μυρωδιές των λουλουδιών γύρω της.

Τόσο καλλιτεχνική αυτή η ταράτσα, γεμάτη όμορφα λουλούδια, κυρίως όμως είχε τα πιο όμορφα κι ευωδιαστά τριαντάφυλλα.

Ο ουρανός γεμάτος από τα χρώματα του δειλινού. Πορτοκαλί, λιλά, κίτρινο και μπλε.. λόγο πιο πέρα δύο φουσκωτά σύννεφα που τα διαπερνούσαν οι φωτεινές ακτίνες του ήλιου κι απαλά οι άκρες τους αποκτούσαν ένα τριανταφυλλί χρώμα.
Σαν αναγεννησιακός πίνακας το θόλο που άλλαζε συνεχώς παραστάσεις.

"Τι όμορφα" σκέφτηκε στάθηκε λίγο να απολαύσει την εικόνα μπρος τα μάτια της, να αποτυπωθεί μέσα της. Δέκα βήματα την χώριζαν από την λύτρωση.

10.. Τι κρίμα δεν θα μπορέσει να ξαναδεί αυτό το μεγαλείο..

Έκλεισε τα μάτια και η ζωή της σαν ταινία περνούσε στο μυαλό της.

..9.. τα καλοκαίρια μαζί με τον παππού και την γιαγιά της κοντά απ'την θάλασσα.
"Συγγνώμη παππού, συγγνώμη γιαγιά"

..8.. η καλή της φίλη. Από μικρή την γνώριζε, αχώριστες. Οι βόλτες τους, τα αστεία τους.. "Συγγνώμη καλή μου, ελπίζω να καταλάβεις.."

..7.. οι γονείς της. Πόσο τους θαύμαζε! Πόσο τους αγαπούσε! Θυμήθηκε τις κυριακάτικες εκδρομές, πώς αστειευόταν με τον πατέρα της και τις ώρες που περνούσε με την μητέρα της.

..6..θυμήθηκε τα όνειρα της. Ήθελε να γίνει μια σπουδαία ηθοποιός μια μέρα, να προσφέρει συγκίνηση στο κοινό, γέλιο, τροφή για σκέψη σε κάθε της παράσταση. Να παίξει σε αρχαία θέατρα, να κάνει περιοδείες, να γυρίσει την Ελλάδα και, γιατί όχι, τον κόσμο!

Έκανε ένα βήμα πίσω! Μα τι πήγαινε να κάνει, θα πλήγωνε τους αγαπημένους της ανθρώπους! Κι όλες της οι επιθυμίες; Θα έφευγαν μαζί με αυτήν.

Ξεφύσηξε και έκλεισε τα μάτια. Δεν μπορούσε να το κάνει!

Όμως φράσεις άρχισαν να βουίζουν στα αυτιά της.

"Δες πώς είναι!"
"Εσύ; Ηθοποιός;"

Δάκρυα ανέβαιναν στα μάτια της και σιγά σιγά άρχισαν να τρέχουν στα ροδαλά της μάγουλα.

Δεν άντεχε άλλο!

..5.. "Εσύ δεν θα πετύχεις!"

..4.. "Καλυτερα να μην μιλάς, δεν έχεις άποψη"

..3.." Χαχαχαχ δες την! Διαβάζει ποίηση και τι καταλαβαίνει αυτή από ποίηση;"

..2.. "Άσχημη"

..1.. "Άχρηστη!"

Όλο αγκάθια της έβρισκαν! Κουράστηκε! Ούτε μια καλή κουβέντα; Μα τι παιδιά ήταν αυτά; Δεν είχαν όνειρα; Τα δικά της ήταν αγκάθια;

Γύρισε το ζαφειρένιο βλέμμα της μια τελευταία φορά προς τα τριαντάφυλλα.
Τι όμορφα που στέκονταν.. Αγέρωχα με το βλέμμα τους προς τον ουρανό. Ήταν πανέμορφα, πάντα εισέπρατταν βλέμματα θαυμασμού.

Για μια στιγμή όμως! Μα και τα ίδια τα τριαντάφυλλα είχαν αγκάθια! Κι όμως δες τα! Είναι πανέμορφα. Αφού και σε αυτήν μόνο αγκάθια εντοπίζουν σίγουρα κάπου θα υπάρχει κάποιο όμορφο τριαντάφυλλο κι ας μην το βλέπουν.

Περπάτησε ως της τριανταφυλλιές, έκοψε ένα λευκό τριαντάφυλλο, ίσα που είχε ανοίξει το μπουμπούκι. Τρυπήθηκε λίγο από ένα αγκαθάκι. Κοίταξε το ματωμένο της δάκτυλο.. και τα αγκαθάκια καλά είναι, δίνουν στο τριαντάφυλλο άλλη αξία, ακόμα κι αν σε πονούν εσύ εξακολουθείς να θαυμάζεις το τριαντάφυλλο..τα αγνοείς.

Χαμογέλασε, δεν θα ξανασκεφτόταν ποτέ να τα παρατήσει! Για κανέναν! Το υποσχέθηκε εκεί, κάτω απ'τον επιβλητικό ουρανό, ανάμεσα στις μεθυστικές μυρωδιές, μπρος στις τριανταφυλλιές.

Κι απ'το αγκάθι βγαίνει ρόδο, η συνέχεια δεν χρειάζεται. Δουλειά μας δεν είναι να βλέπουμε τα αγκάθια, αλλά να θαυμάζουμε το τριαντάφυλλο, γιατί αυτό πάντα θα υπάρχει για αυτούς που θέλουν να το δουν.

~❁~

🌹

(25/05/2020)