People

°✿°10°✿°

Κυριακή 13 Ιουλίου 1982

Θα σου μιλήσω σήμερα, αγάπη, για την έμπνευση.
Η έμπνευση έχει πολλές μορφές. Για άλλους είναι ένα λουλούδι, για άλλους ένας τόπος, για άλλους μια ιστορία, ένα τραγούδι, ένα έργο, για άλλους μια ανάμνηση, για άλλους ένας καλλιτέχνης ή ένα πρόσωπο.

Για 'μενα η έμπνευση είναι ένας Άνθρωπος, μάλιστα μια γυναίκα και συγκεκριμένα μια Ψυχή, με ψι κεφάλαιο.

Ας σου πω δυο λόγια για αυτή τη Ψυχή.

Αυτή η έμπνευση μου, η μούσα μου όπως έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες, είναι πανέμορφη. Είναι γεμάτη καλοσύνη για τον οποιονδήποτε ακόμα και κακό να της έχει κάνει. Πιστεύει, βλέπεις, πως όλοι οι άνθρωποι είναι κατά βάθος καλοί, ποτέ δεν το ξεχνά.

Αυτό που στα μάτια μου την ξεχώρισε ήταν η έννοια για τους άλλους. Ποτέ της δεν ξεχνά κάποιον. Δεν μπορεί, δεν το αντέχει να ζει σε έναν ιδανικό και παραμυθένιο κόσμο που όλα είναι όμορφα και τα προβλήματα ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας. Μα αν μπορούσες να δεις πόσο πολύ την στεναχωρεί όταν κάποιος είναι λυπημένος, πόσο πολύ χαίρεται με την χαρά του άλλου, θα σπάραζε η ψυχή σου από συγκίνηση.

Όσο ώριμη είναι και έχει αντίληψη της πραγματικότητας, τόσο παιδί είναι. Έχει γέλιο μικρού παιδιού, βλέπει τα πράγματα τόσο απλά που τίποτα δεν την πτοεί. Ίσως καμία φορά νιώθει να πνίγεται, όμως την άκρη την βρίσκει. Όταν χαίρεται, λάμπει το πρόσωπο της. Έχει ένα χαμόγελο που κάνει τον κόσμο μου να λάμπει! Δεν χρειάζομαι τον ήλιο, μόνο το χαμόγελο της αρκεί για να φωτιστεί ο κόσμος μου.

Αγάπη, σου μιλώ ειλικρινά, δεν χορταίνω τις συζητήσεις με την Ψυχή. Πάντοτε οι σκέψεις της με εκπλήσσουν. Και κάθε φορά αναρωτιέμαι: μα πως γίνεται αυτό το πλάσμα να το συνάντησα εγώ; Νιώθω τόσο μικρός μπροστά της.

Αγάπη, η Ψυχή, με κέρδισε. Με έχει κάνει ολότελα δικό της. Γιατί αγάπη, η Ψυχή είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που έχω αποκτήσει στο ταξίδι της ζωής.

Αγάπη, σήκω και πήγαινε στο μπάνιο. Ρίξε μια ματιά στον καθρέπτη κι ύστερα διάβασε αυτό:

Αγάπη, την Ψυχή την ξέρεις, ίσως όχι πολύ καλά, αλλά μου την έδειξες εσύ. Για να σου λύσω την απορία, ξαναδές άλλη μια φορά στον καθρέπτη. Ναι, καλά βλέπεις μόνο το είδωλο σου.

Η πολυαγαπημένη μου Ψυχή, με ψι κεφάλαιο, είσαι εσύ.

Ακόμα θυμάμαι την πρώτη μέρα της συνάντησης μας. Ήσουν καθισμένη σε ένα παγκάκι και χάζευες το ηλιοβασίλεμα. Έμοιαζες λες κι ο χρόνος είχε παγώσει. Είχες χαραγμένο στα χείλη σου ένα γλυκό χαμόγελο.

Έκατσα δίπλα σου, με κοίταξες με ένα ζεστό βλέμμα και μου έσκασες αυτό το γλυκό σου χαμόγελο.

Εκείνη τη στιγμή, αγάπη, κατάλαβα πως στο πρόσωπο σου βρήκα τη μούσα μου, την έμπνευση μου, τον οίστρο μου.

Κι αυτό γιατί η Ψυχή σου δεν είναι απλώς πανέμορφη, είναι τέχνη, είναι ποίηση, είναι αγάπη.

Αγάπη μου, μην ξεχνάς ότι είσαι πανέμορφη. Θα στο υπενθυμίζω συνέχεια μέχρι να με βαρεθείς, όσο και να ξέρω πως δεν σου αρέσουν τα κομπλιμέντα.

Όμως αγάπη μου δεν είναι κομπλιμέντα, αυτή είναι η δική μου αλήθεια.

Δικός σου αιώνια,
ο ταπεινός σου καλλιτέχνης

~•~

💙

(21/06/2019)