People

°•°4°•°

Είναι ένα ήρεμο απόγευμα του Αυγούστου. Ο ουρανός έχει ένα γλυκό χρώμα που σου μεθά την ψυχή, σου διεγείρει την έμφυτη ανάγκη να δημιουργήσεις.

Τραβά μια τελευταία τζούρα από το τσιγάρο του και το σβήνει. Ναι, είναι μόλις 17 και καπνίζει. Ο λόγος; Ίσως η ζωή έδειξε το σκληρό της πρόσωπο νωρίς. Ίσως από αντίδραση στον εγωισμό. Ίσως, ίσως, ίσως.

Ένα παιδί γεμάτο όνειρα που συνοδεύονται από μουσική. Το πιάνο του είναι η καλύτερη συντροφιά του από τα 11 χρόνια του. Στα εφηβικά ξεσπάσματα, στις μελαγχολικές στιγμές, στις όμορφες κι άσχημες στιγμές, πάντα εκεί, πιστός σύντροφος του.

Μεγαλύτερο όνειρο του; Να σπουδάσει μουσική κι έπειτα να ανοίξει ένα δικό του ωδείο, να διδάξει την μαγεία της μουσικής σε νεαρούς καλλιτέχνες, να τους μυήσει στα μυστικά αυτής της τέχνης.

Ξεχνιέται για λίγο στις σκέψεις του, το βλέμμα του είναι κολλημένο στην θέα της θάλασσας. Ένα απαλό αεράκι χτυπά το πρόσωπο του και παρασέρνει τα άστατα μαλλιά του. Κλείνει σφιχτά τα μάτια του προσπαθώντας να σταματήσει το χάος των σκέψεων που επικρατεί στο μυαλό του και γέρνει το καστανό κεφάλι του προς τα πίσω.

Ηρεμία. Δεν ακούγεται τίποτα, ούτε μια σκέψη, τίποτα, σαν να απενεργοποίησε όλες τις φωνές του μυαλού του. Αυτή η στιγμή μοιάζει με τα λεπτά εκείνα που ο αέρας τον χειμώνα κοπάζει πριν ξεκινήσει με μανία να ξαναχτυπά την γύμνια της φύσης.

Τα δάκτυλα του ακουμπούν απαλά πάνω στα πλήκτρα του πιάνου, η ψυχή του δίνει εντολές στον εγκέφαλο κι αυτός τις εκτελεί. Η μελωδία σιγά σιγά καλύπτει τον εκκωφαντικό ήχο των τζιτζικιών.

Τα δάκτυλα του κινούνται αργά πιέζοντας απαλά τα πλήκτρα. Ένας ήχος μελαγχολικός δειλά δειλά κάνει την εμφάνιση του. Σιγά σιγά αποκτούν περισσότερη ταχύτητα, οι νότες παράγονται ορμητικά και προδίδουν την οργή και το θυμό που κρύβεται μέσα του. Τα χαρακτηριστικά του σκληραίνουν και τα ματόκλαδα του κλείνουν σφιχτά, προσπαθώντας να εμποδίσει τα δάκρυα να κάνουν την εμφάνιση τους.

Στο μυαλό του ήρθε η φράση που ο αγαπημένος του καθηγητής του είχε πει: "Η μουσική τρέχει στο αίμα σου, είναι κομμάτι της ψυχής σου. Είναι το αντίδοτο, το μαγικό φάρμακο που μετριάζει τον πόνο της καρδιάς που είναι αφόρητος από οποιονδήποτε σωματικό."

Ο τόνος σιγά σιγά άρχισε να χάνει την ένταση του, έγινε πιο γαλήνιος κι εύθυμος. Έκλεισε τα μάτια του και χάθηκε στην μελωδία του. Ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει. Μόνο αυτός και η μουσική του, τίποτα άλλο. Λίγες στιγμές μονάχα είναι αρκετές για να τον κάνουν χαρούμενο.

~•~

💙

(28/03/2018)