People

°✿°12°✿°

Κυριακή 30 Αυγούστου 1983

Αγαπημένε μου σήμερα θα σου μιλήσω για τα άστρα.
Έχει τόσο όμορφο ουρανό απόψε που σου γράφω. Όλα τα άστρα φαίνονται πεντακάθαρα. Μακάρι να ήσουν εδώ να τα χαζεύαμε μαζί... Τα καντηλάκια τ' ουρανού απόψε μου κρατούν συντροφιά και με παρηγορεί ότι σου φωτίζουν και τον δικό σου ουρανό.

Μην με πεις τρελή, καμιά φορά τους μιλώ. Ναι ναι αγαπημένε μου, τους μιλώ για σένα και αυτά λαμπιρίζουν και τρεμοπαίζουν σαν να μου απαντούν.

Αλήθεια, έμαθα κι αυτό στην σχολή: έχουμε κι εμείς αστέρια μέσα μας, μέσα στο κεφάλι μας! Είναι τα αστροκύτταρα.

Ίσως τα όνειρα μας που γεννιούνται κάτω απ'τον έναστρο ουρανό, οι ευχές μας στα πεφταστέρια και τα σχέδια που σκαρωναμε μαζί εκείνο το βράδυ πλάι στην θάλασσα, να φυλάγονται μέσα σε αυτά τα κύτταρα. Άλλωστε πώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι όταν τα θυμόμαστε αμέσως μας πιάνει μια μαεστρία, ένα μεράκι να κάνουμε ο,τι περνά απ'το χέρι μας να τα πραγματοποιήσουμε;

Στο λέω ποιητή μου, εκεί κρύβονται οι θησαυροί της πνευματικής μας υπόστασης. Ναι ναι είμαι σίγουρη! Ξέρεις για να τα δούμε πρέπει να τα χρωματίσουμε με χρώσεις χρυσού κι αργύρου. Τα στοιχεία που διαμορφώνουν τα πιο πολύτιμα μέταλλα της φύσης ως αντάλλαγμα για να δούμε μόνο τα σεντούκια των ονείρων μας! Βλέπεις τώρα πόσο πολύτιμα είναι τα όνειρα;