People

°•°11½°•°

Ηλιοτρόπιο

Ο ήχος του πιάνου σε συνδυασμό με την μεγάλη, φωτεινή, γεμάτη καθρέφτες αίθουσα του ωδείου, σε ταξίδευε σε ένα κόσμο παραμυθένιο.

Ο μικρός πιανίστας με μαεστρία κι ακρίβεια μετακινούσε τα δάκτυλα του πάνω στα ασπρόμαυρα πλήκτρα του μεγάλου έγχορδου οργάνου.

Μελαγχολικές νότες ξεπηδούσαν στο άγγιγμα κάθε πλήκτρου μεταφέροντας σε σέ ένα άλλο κόσμο. Σε ένα κόσμο που κυριαρχεί η μουσική, το χαμόγελο και η απλόχερη αγάπη. Από αυτό το κόσμο απουσιάζει η κακία και το μίσος. Ένα πολύ καλά αποστειρωμένο περιβάλλον που το μικρόβιο της ασχήμιας λείπει κι αδυνατεί να εισβάλει.

Η μουσική έπαψε να ηχεί. Ο μικρός πιανίστας συνεπαρμένος από τις μελωδίες και το κομμάτι που πριν λίγο τελείωσε κοιτούσε λίγο με βλέμμα χαμένο το επιβλητικό πιάνο. Ξαφνικά χειροκροτήματα έσπασαν την ησυχία της μεγάλης αίθουσας.

Ο μικρός πιανίστας ταράχθηκε για μια στιγμή, όμως άρχισε κι αυτός να χειροκροτά αφήνοντας ελεύθερο το γέλιο του. Τα ματάκια του είχαν γίνει πιο σκιστά, έμοιαζαν με μια καμπυλωτή γραμμή. Η μυτούλα του συνοφρυώθηκε και χαράχτηκε στο στρογγυλό του προσωπάκι ένα γλυκό χαμόγελο, αφήνοντας την παιδική του οδοντοστοιχία να φανεί. Η ζωντάνια του προσώπου του σε συνδυασμό με τα αυτάκια του, που παρουσίαζαν μια περίεργη ελίκωση, δημιουργούσαν μια γλυκιά εικόνα που ήταν ικανή να διώξει κάθε αρνητικό συναίσθημα.

Έβγαλε μια άναρθρη κραυγή χαράς κι έτρεξε άτσαλα προς την πηγή του χειροκτροτήματος. Με τα μικρά χεράκια του αγκάλιασε τους τρεις ανθρώπους που κατείχαν ξεχωριστή θέση στην ευρύχωρη καρδιά του: τους γονείς του και την καθηγήτρια της μουσικής.

Χοροπηδούσε χαρούμενα και προσπαθούσε να τους κλείσει και τους τρεις στην αγκαλιά του. Συνεχώς γελούσε παρακινώντας έτσι και τους αγαπημένους του να γελάσουν.

°•❀•°

"Μααά", φώναξε ο μικρός πιανίστας και έδειξε στη μαμά του τη ζωγραφιά που μόλις είχε ολοκληρώσει.

Η μητέρα του εξεπλάγην από το καλλιτεχνικό δημιούργημα που κρατούσε στα χέρια της.

Μια πανέμορφη ζωγραφιά που με παιδικότητα και συνάμα καλλιτεχνική ακρίβεια απεικονιζόταν η ίδια, ο σύζυγος της κι ο μικρός πιανίστας τους. Αναμφίβολα κατάλαβε πως η ζωγραφιά που κρατούσε δημιουργήθηκε έχοντας ως πρότυπο μια οικογενειακή τους φωτογραφία που ήταν τοποθετημένη στο τραπεζάκι του σαλονιού τους.

Έσφιξε στην αγκαλιά της το παιδάκι της. Τον μικρό της πιανίστα που σαν το ηλιοτρόπιο -που στρέφει το κεφάλι του προς τον ήλιο, ώστε να μπορέσει να φωτοσυνθέσει και να εκτελέσει τις απαραίτητες λειτουργίες για την επιβίωση του- τους στρέφει στην άπλετη αγάπη και την ευτυχία.

Μπορεί αυτό το επιπλέον χρωμόσωμα 21 να δημιούργησε δυσμορφία στο πρόσωπο του μικρού της κι ένα σχετικά μικρό ποσοστό διανοητικής καθυστέρησης, όμως δημιούργησε και κάτι ακόμα. Δημιούργησε μια κινητή μηχανή παραγωγής αγάπης, έναν άνθρωπο προικισμένο με ένα τόσο σπάνιο μουσικό ταλέντο κι όπως διαπίστωσε κι έναν μικρό καλλιτέχνη.

Τον έσφιξε περισσότερο στην αγκαλιά της όταν θυμήθηκε τα φρικτά λόγια του γιατρού: "Τι να το κάνεις αυτό το παιδί; Άχρηστο είναι.". Θυμήθηκε την πρόταση του να κάνει έκτρωση -για να ακούγεται λιγότερο φρικτά άμβλωση-, της είχε περιγράψει την διαδικασία σαν κάτι πολύ απλό και συνηθισμένο: "Πρώτα γίνεται θραύση κι απομάκρυνση του κρανίου του εμβρύου, στη συνέχεια κομματιάζεται το υπόλοιπο σώμα κι απομακρύνεται, ενώ τέλος αφαιρείται ο πλακούντας." Αναρωτιόταν συνεχώς πως μια τόσο μακάβρια διαδικασία είναι απλή και συνηθισμένη.

Έδωσε ενα φιλί στον πιανίστα της. Ήταν περήφανη για τον γιο της, ακόμα κι όταν αδιάκριτα βλέμματα γεμάτα οίκτο τους εξέταζαν εξονυχιστικά.

"Σε αγαπώ", ψέλλισε, μια φράση που έβγαινε απευθείας από την καρδιά της. Δύο χοντρά δάκρυα συγκίνησης έτρεξαν από τα μάτια της, όπως την πρώτη φορά που κράτησε τον άγγελο της στην αγκαλιά της.

Το παιδάκι της, που επιλέχθηκε να ζει στη Χώρα του Ποτέ σε ένα λιβάδι γεμάτο ηλιοτρόπια, όπου κάθε μέρα κοιτούν προς τον ήλιο τους που εκπέμπει αγάπη, ελπίδα, θαλπωρή και δεν μαραίνονται ΠΟΤΈ.

~❁~

🌻

(16/07/2019)