Ben...ben kimim bilmiyorum. Bir katil, bir düşman, bir dost...hepsi olabilirim. Kendimle ilgili bildiğim tek şey çok büyük bir hata yaptığımdı.
Geçmişimi unuttum, kardeşim dediğim insanları onlar bana ulaşmaya çalışırken yaraladım... çok kötü yaral...
" Ne? " dedi. Bir tek bunu söyledi. Korkuyorum. Vereceği tepkiden korkuyorum. Ona nasıl etki edeceğinden korkuyorum. Ekin
" N-nasıl? G-gerçekten mi? " dedi. Başımla onayladım. Hemen ayaklanmaya çalışarak " A-ama o ö-öldü. K-kendi gözlerimle g-gördüm. " dedi. Ben
" Hepsini o ayarlamıştı. Aslında ö-ölen... " dedim. Ama buna hazır değildi. Bunu öğrenirse çok yıkılırdı. Ekin endişeyle
" Aslında ölen? "
" B...başka biriydi!! " dedim aklıma ilk gelen şeyle. Bana garip garip baktı. Sonra
" Başka biri mi? "
" Evet. Ona benzeyen başka biri. " dedim. Ekin
" Peki o-o zaman niye geri dönmedi? "
" Bunu kaldırabilir misin? Melek dediğin kişinin gerçek yüzünü öğrenmeye hazır mısın? " dedim. Ekin iç çekerek
" En azından onun hakkında bunu bilmeliyim. " dedi. Ben
" Ablan 16 yaşından beri insan kaçırma ustası. İlk zamanlarda 7 kişilik bir grubun lideriyken şimdi dünyaca ünlü bir suçlu. Bütün ülkelerde en az 10.000 adamı var. Türkiye' de bu rakam 3 milyonu aşıyor.
Senin gördüğün kişiyi sizden kurtulup artık mafya işlerine daha fazla zaman ayırabilmek için öldürüp kendine benzetti. Sonra da kendini ölü gibi gösterdi. Halbuki o çok farklı bir dünyada yaşıyordu. " dedim. Ekin
" Y-yani k-kaçırılmadı mı? "
" Evet. Kaçırıldı. Fakat kaçıran kişi onun kim olduğunu öğrenince kendi çalışanı yaptı. Sonra onu gruba aldıktan sonraki başarılarını görünce onu mirasçısı yaptı. Ablan da artık bu işe daha fazla odaklanmak istiyordu. Artık kendisiyle ilgili soruşturmadan sıkılmıştı.
Ona kalsa direk ortaya çıkıp ben artık sizinle görüşmek istemiyorum diyecekti fakat senden korktu. "
" B-benden mi? "
" Evet. Senin kendisini istemediğini düşünmeni istemiyordu. Bu yüzden bu planı kurdu. Hatta mirası alınca sana koruma bile tuttu. Seni çok seviyor. " dedim. Bir süre sessizlik oldu. Sonra bir enerji hissettim. Ekin' den geliyordu. Sanki bu enerjiyi başka bir yerden hatırlıyordum fakat bir türlü çıkaramıyordum. Ona baktım. Tabi ya! Benim sayemde kehanet ortadan kalkmıştı ve artık Ekin ile Yasemin' in bir ilişkisi kalmamıştı. Şimdi son kez kolye güçlerini gösterecekti. Ne? Tabi ki de kraliçelerin aklını okumadım! Deli miyim ben? Ben
" Çık dışarıda seni bekliyordur. "
" Kim? "
" Yasemin. Sanırsam seninle vedalaşıcaklar. "
" Vedalaşıcaklar derken? "
" Gidince anlarsın. " dedim. Başıyla onayladı ve çıktı.
-Ekin' den-
Saraydan çıkıp kayalıklara doğru ilerledim. Yasemin' le ilk tanıştığım yere gidemezdim. Çünkü... bilemiyorum. İçimden bir ses oraya gidemeyeceğimi söylüyordu. Ben de gitmemeyi tercih ettim. Kayalıklarda baya ilerledim. Yani gönlümün -yada ayaklarımın- götürdüğü yere gidiyordum. Aynı o gün yaptığım gibi.
Ablam konusunda çok fazla üzülmedim desem yeridir. Çünkü nedense bu haberi daha önceden duymuş da aynı şeyi tekrar duyuyormuş gibi hissediyordum. Bu tabiki de normal değil ama hissediyorum işte.
Tam ben bunları düşünürken masmavi elbiseli Yasemin' i gördüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
