မခ်စ္ဖူး မေျပာပါနဲ႔(Xiuchenမချစ်ဖူး မပြောပါနဲ့ ,,Dika)Z+U(COℳPℓξፐξD)

မခ်စ္ဖူးမေျပာပါနဲ႔ (25)(Z+U)

Chenတစ္ေယာက္ အိပ္ယာအေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ထင္ပါ့ မနက္ဆယ္နာရီထိုးခါနီးမွ ႏိူးလာခ့ဲပါသည္။

ေရမိုးခ်ိဳး ကိုယ္လက္သန္႔စင္ျပီး ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာေတာ့ မည္သူမ်ွမေတြ႕ေတာ့...

ဒီအခ်ိန္မွေတာ့ ညီျဖစ္သူလည္း ေက်ာင္းသြားေလာက္ျပီ

ဟိုေမတၱာတုံး ေရႊေယာက္ဖလည္း ကုမၸဏီသြားျပီထင္တယ္...

ဒါ__ဒါဆို ဟိုသားအမိေရာ!! ဘယ္မွာလဲ?

သိခ်င္စိတ္တို႔နဲ႔ တအိမ္လံုးကို မ်က္စိေ၀့ၾကည့္ေတာ့ လူရိပ္လူေရာင္ တစိုးတစိမ်ွမေတြ႕ရပါ...

မရိွၾကဘူးလား...

ဟူးးးးး

ဘယ္အရာကို စိတ္ရႈပ္ေထြးသြားသည္မသိ အဓိပၸာယ္မ့ဲ သက္ျပင္းေမာ ေလပူၾကီးကို မႈတ္ထုတ္လိုက္ရင္း Breakfast စားရန္ ထမင္းစားခန္းထဲသို႔ ၀င္လာခ့ဲပါသည္။

တကယ္တမ္း စားေသာက္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ဘာစားလို႔ စားရမွန္းမသိ... ဘာမွလည္း မျပင္ဆင္ေပးထား...

ၾကံရာမရသည့္အဆုံး စားပြဲေပၚမွာေတြ႕တ့ဲ ေကာ္ဖီမႈန္႔ပုလင္းေၾကာင့္ ေကာ္ဖီခါးခါးတခြက္ေဖ်ာ္ကာ အိမ္ေရွ႕ထြက္လာခ့ဲပါသည္။

"ခ္...ခ္...ခ္...ခ္.."

"မေျပးနဲ႔ေလ သမီးေလးရဲ႕ ေခ်ာ္လဲေတာ့မွာပဲကြယ္..."

ဟိုသားအမိႏွစ္ေယာက္ အျပင္ကျပန္လာတယ္တယ္နဲ႔ တူပါရဲ႕ လူကိုမျမင္ရေသး... အသံေတြကိုပဲ အရင္ဆုံး ၾကားလိုက္ရပါသည္။

ကေလး,ေလးက အေရွ႕ကိုမၾကည့္ပဲ ေနာက္ကလိုက္လာတ့ဲ သူ႕အေမကို လွည့္တၾကည့္ၾကည့္ျဖင့္ အိမ္ထဲကို ေျပး၀င္လာေတာ့..

"ဘုတ္!!!"

အိမ္ထဲမွာ မတ္တတ္ရပ္ေနတ့ဲ သူနဲ႔တိုက္မိျပီး ဖင္ထိုင္လ်က္ လဲက်သြားခ့ဲပါတယ္

ရုတ္တရက္မို႔ Chenလည္း ကေယာင္ကတမ္းျဖင့္ လက္ထဲက ေကာ္ဖီခြက္ကို စားပြဲေပၚတင္လိုက္ကာ လဲက်ေနတ့ဲ ကေလးေလးကို ေပြ႕ခ်ီလိုက္ပါသည္။

"သမီးေလး..."

အေပါက္၀မွာ ေသြးဆုတ္ျဖဴေရာ္ေနတ့ဲ မ်က္ႏွာနဲ႔ ရပ္ၾကည့္ေနတ့ဲ Kim Xiuminက လက္ထဲက အထုတ္ေတြကို ပစ္ခ်လိုက္ျပီး သူ႕လက္ထဲက သမီးေလးကို ဆြဲလုပါသည္။