မခ်စ္ဖူး မေျပာပါနဲ႔(Xiuchenမချစ်ဖူး မပြောပါနဲ့ ,,Dika)Z+U(COℳPℓξፐξD)

မခ်စ္ဖူးမေျပာပါနဲ႔(30)(Z+U)

ေနာက္တေန႔နံနက္...

သမီးေလးက ေနမေကာင္းခ်င္သလိုျဖစ္ကာ ကိုယ္နည္းနည္းေႏြးေနတယ္...

“အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္...အဟင့္...အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္ Mommy...အိမ္ျပန္မယ္...အဟင့္..ဟင့္...ဟင့္...ဟင့္..."

ေနမေကာင္းတ့ဲ ကေလးေတြရဲ႕ ထုံးစံအတိုင္း Mindaeေလးက အိမ္ျပန္ဖို႔ကိုပဲ တအီအီေျပာရင္း ဂ်ီက်ေနပါတယ္

“ေအး...ဟုတ္တယ္! Mommyသမီးေလးက ေနလို႔မေကာင္းဘူး...ျပန္ၾကမယ္...ျပန္ၾကမယ္ေနာ္...အားရီးဂူး...! Mommyသမီး အလိမၼာတုံးေလး...အိပ္ပါသမီးရယ္...အို..အိုး"

ျပန္ရမယ္...ျပန္မွျဖစ္မယ္...

သားသမီးေဇာကပ္လာသျဖင့္ Xiuစိတ္ထဲမွာ ျပန္ဖို႔ပဲ ေတြးေနမိတယ္...

ေသခ်ာတယ္...အိမ္ျပန္ဖို႔အတြက္ ေဒါက္တာနဲ႔ အတိုက္အခံ ေျပာရဦးမယ္ဆိုတာ...

စကားႏိုင္လုပဲြကေန စကားမ်ားသည္အထိ ျဖစ္သြားႏိုင္တာမို႔ အရင္ဦးဆုံး ေနမေကာင္းတ့ဲ သမီးေလးကို ရင္ခြင္မွာေပြ႕ကာ အေရွ႕ေလွ်ာက္ အေနာက္ေလ်ွာက္ျဖင့္ ေခ်ာ့သိပ္လိုက္ပါေတာ့သည္။

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းမ်ားျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတ့ဲ သမီးေလးကို အိပ္ယာထဲ အသာအယာေထြးသိပ္ခ့ဲကာ ေဒါက္တာနဲ႔ စကားေျပာရန္ အခန္းထဲမွ Xiuထြက္လာခ့ဲပါတယ္..

“ဘယ္လိုလဲ Xiu! သမီးေလး အိပ္သြားျပီလား...သက္သာရဲ႕လားကြာ..! ကိုယ္ပူေနေသးလား..."

ေဒါက္တာ့ကို ၾကည့္ရတာလည္း တညလံုးအိပ္ဟန္မတူ...

အခန္းထဲက ထြက္လာတ့ဲ Xiuကိုေတြ႕တာနဲ႔ ပ်ာပ်ာသလဲလာေမးပုံအရ ေဒါက္တာလည္း သမီးေလးကို စိုးရိမ္ေနမွန္း သိသာလွပါတယ္..

“အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ အိပ္သြားျပီ..! အိပ္ယာကႏိူးရင္ ဒီ့ထက္ကိုယ္ပူလာမွာ ကြ်န္မသိတယ္ ေဒါက္တာ..."

Xiuစကားေၾကာင့္ ေဒါက္တာ့မ်က္ႏွာ ပ်က္ယြင္းသြားခ့ဲတယ္...

“ေဒါက္တာက ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ဆိုေပမ့ဲ ေဆး၀ါးျပည့္ျပည့္စုံစံုမရိွတ့ဲေနရာမွာ သမီးေလးကို ကုသဖို႔ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပႏိုင္ဘူး ေက်းဇူးျပဳ၍ ကြ်န္မတို႔ကို အိမ္ျပန္ပို႔ေပးပါ..."