Een nieuw begin {VOLTOOID}

Hoop

'We hebben nieuws voor je!' zegt hij. Ik, pap, mam & Mac kijken hem aan. 'We hebben een donor gevonden, en we nemen je nu zo snel mogelijk mee naar de operatie kamer. Er komt zo een zuster aan die jullie alles verteld.' Zegt hij terwijl hij papa, mama en Mac aankijkt. 'Lieverd! Je hebt eindelijk een donor!' Huilt mam. Papa komt ook huilend opstaan. Ik denk diep na, wil ik nu nog wel een donor? En van wie krijg ik dan die nier? 'Saar, ben je niet blij vraagt Mac. Ik haal mijn schouders op. Mac, ze kan niet meer goed denken dat kost haar veel te veel moeite.' Zegt mam. Dan komt een zuster binnen en die brengt mij naar een kamer. Ik krijg een spuit, ik voel mijn oogleden zwaar worden, en uiteindelijk geef ik mij over en val ik in slaap.

Mijn ouders kregen informatie terwijl ik de nier transportatie. Zo kregen ze te horen dat mijn nier van een meisje was die een ongeluk heeft gehad, en de ouders hebben toestemming gegeven dat ik dus dat ik die nier gekregen heb. Maar de operatie is wel riskant omdat ik al op het punt stond dood te gaan. Dus er is een kans dat ik niet meer wakker wordt. Laten we hopen van wel...

We staan naast Saar haar bed, de operatie is gelukt. Alleen word Saar wakker?...

Ik droom dat ik gelukkig ben samen met James. Ik ben dierenarts en James werkt voor een bedrijf. Samen hebben we 2 kinderen die leuk samen in de tuin spelen. Ik ben helemaal gezond en ik heb geen last meer van mijn nier. Mac is getrouwd samen met Emma, en hebben ook samen kinderen. Ik hoop dat dit ooit waar word...

Ik knipper met mijn ogen, ik zie allemaal mensen in de kamer zitten. Er zitten allemaal draden op mijn lichaam geplakt. Ik knipper nog eens en dan voel ik mijn oogleden zwaar worden. En ik val weer in slaap.

'Ze is wakker!' Roept Mac. 'Ze knipperde! Ik zag het!' Een dokter loopt naar haar toe. 'Saar?' Vraagt de dokter. 'Ze was even wakker, maar ik denk dat ze nog heel moe is. Ze moet sowieso nog een paar weken in het ziekenhuis blijven om aan te sterken.' Zegt hij. 'Lieverd ze leeft nog!' Sander omhelst Marleen.

Ik word weer wakker, maar deze keer is het donker in de kamer. Naast mij hoor ik gesnurk, en zacht gefluister. 'Mam, overleefd Saar het?' 'Hopelijk...' antwoord mam. 'Mac?' Fluister ik zacht. 'Saar!' 'Mac!' Mac komt naar mij toe rennen en slaat zijn armen om mij heen. 'Saar, weetje hoe bang ik was dat je het niet zou overleven!' Huilt Mac nu in mijn nek. Dit gaat lukken Mac, samen gaat het ons lukken' troost ik hem. 'Saar? Ben je wakker?' Hoor ik mama fluisteren. 'Ja mam' Fluister ik terug. Mama komt naar mij toe. 'Hey meisje,hoe voel je je?' Vraagt ze bezorgd. Ik haal mijn schouders op. 'Ik heb last van mijn buik en hoofd, maar meer niet.' 'Moet ik een dokter halen?' vraagt ze door. 'Doe maar voor de zekerheid' zeg ik vermoeid. Mama loopt de kamer uit, en daar lig ik dan met Mac naast mij. 'Mac?' 'Ja zussie' 'Ik hou van jou' fluister ik. 'Ik ook van jou' fluister hij lief terug. De dokter komt samen met mama terug. 'Hallo Saar, ik hoorde van je moeder dat je last van je buik en je hoofd had.' begint hij. 'ja' 'De last in je buik komt omdat je lichaam aan een goede nier moet wennen, alleen die hoofdpijn weet ik zo niet. Zou ik een testje mogen doen?' vraagt hij. Ik kijk mama aan, zij knikt goed keurend 'ja is goed' antwoord ik. 'Hoeveel vingers steek ik op?' Ik tel ze, '4.' 'juist! Als je je ogen nu dicht doet, hoeveel keer tik ik dan op jou arm.' En hij begint te tikken. 1,2,3,4,5,6,7,8 en dan voel ik geen getik meer. 'acht keer.' antwoord. Ik zie mama haar verschrikte gezicht. 'Sorry Saar, maar het waren er 5. Ik dacht al wel dat er een bijwerking zou zijn. Jou voel zintuig op arm zijn minder geworden, en ik weet niet of er nog meer plekken zijn, maar dat ga ik nu even testen. Sluit je ogen weer en tel hoe vaak ik op je been tik.' zegt de dokter. 1,2,3,4,5 'eeh, 5' zeg ik onzeker. Ik kijk de dokter hoopvol aan, ik hoop dat het daar wel goed is. 'Sorry Saar, het waren er 9.' Ik baal, stomme bijwerkingen.

Enzo gaat de dokter nog een paar plekken langs. 'Oké, je voel zintuig om jou arm, been en je nek zijn verdwenen. Je zou er geen hele erge last van hebben, behalve als iemand je zacht aantikt, dan voel je dat niet.' Zegt de dokter uiteindelijk. Ik zucht, 'ik moet er maar mee leven, en zo er is het nou ook weer niet.' ik denk dat dat er zelfverzekerder uit kwam dan dat ik ben. 'Saar, ik denk dat het nu gewoon verstandig is om rust te nemen en aan te sterken.' zegt hij. Ik knik en sluit mijn ogen, en zo val ik weer in slaap.

-------2 weken later--------

Ik mag vandaag eindelijk uit het ziekenhuis. Mama komt mij zo ophalen en dan gaan we eindelijk naar huis. 'Heey schat, ben je blij dat je weer naar huis mag?' 'Een beetje, ik ben bang dat er te veel is veranderd waardoor ik mij nergens meer kan aansluiten. Ik ben 2 maanden in het ziekenhuis geweest.' Zeg ik. 'Natuurlijk kan je je wel weer bij iets aansluiten, en zo veel heb je denk ik nou ook weer niet gemist.' Zegt mama geruststellend. 'Laten we maar naar huis gaan' Zeg ik zacht. 'Doei allemaal,bedankt voor alles!' Roep ik nog snel naar alle dokters en zusters. In de auto zit ik mij te bedenken wat ik wel allemaal gemist had op school. Ik moet de 1e week nog thuis blijven, en de 2e week mag ik halve dagen naar school. Als ik mij naar een week sterk genoeg voel mag ik hele dagen proberen. Ik zucht diep. 'Wat is er schat?' 'Ik ben bang dat ik veel heb gemist op school, Ik ben 2 MAANDEN weg geweest en nu mag ik deze week ook al niet' Zeg ik verdrietig.  'Ach meisje, het komt wel goed, ze gaan het echt wel snappen hoor. Het is niet niks als je op het punt staat om dood te gaan.' Ik wil er niet meer aan denken. Ik had bijna deze wereld verlaten, maar in plaats van dat ik dat deed was er een meisje die dat voor mij deed.

Als we onze wijk binnen rijden kijk ik om mij heen. Er is een nieuwe speeltuin aangelegd, en de buren hebben een deel bijgebouwd. Als mama op onze oprit parkeert, ik zie Sunny al naar de deur rennen en Mac komt haar achterna. Ik stap uit en mama opent de deur, meteen sprint Sunny op mij.  'Hallo Sun, ik heb jou ook super erg gemist.' En ik knuffel haar. 'Hey zussie, ik ben blij dat je weer thuis bent.' En Mac geeft mij ook een knuffel. 'Waar is pap?' Vraag ik als Mac mij eindelijk los heeft gelaten. 'Pap komt er ieder moment aan' Zegt mam. Ik loop naar de woonkamer en ga op de bank zitten, ik neem Sunny op mijn schoot en ik pak mijn mobiel om te kijken wat ik allemaal gemist heb.Ik heb 5842 appjes, 675 meldingen van instagram en 8542 snaps van mensen. Ik klik als eerst op whatsapp en begin al de appjes aan te klikken. Ik heb er veel van Lisa: waar ben je? ik kom straks op bezoek. James heeft het uitgemaakt. Hoe voel je je? je gaat toch niet dood? reageer ff! En nog veel meer. ik hoor de deur bel en Mac doet open 'hey gast, wat kom je doen?' hoor ik hem praten. 'Ik kom voor je zus' 'ze zit in de woonkamer.' en dan hoor ik voetstappen.  ik lees nog de berichten van James: hey hoe voel je je? gaat het? zal ik op bezoek komen? ben je dood? 'hey saar.' hoor ik achter mij. Ik draai mij om en kijk recht in het gezicht van James. 'hey James, hoe gaat het?' 'Ach ja, het is uit tussen mij en Lisa' zegt hij verdrietig. 'Dat las ik net uit het appje van Lisa. Je hield echt van haar hé. Waarom ik het uit?' 'Lisa zoende met iemand anders, en daarna zoende ik met iemand. Het liep sowieso niet lekker meer tussen ons.' praat hij verdrietig door. 'Wie zoende zij, en wie jij?' vraag ik door. 'zij met... met... Mac.' komt er zacht uit. 'En ik met Emma daarna.' hij durft mij niet aan te kijken. 'Hebben Lisa en Mac een relatie?' vraag ik rustig. 'Weet ik niet, dat moet je echt zelf vragen. Maar hoe gaat het met jou, hoe voelt het om een nier van iemand anders te hebben?' 'Het voelt raar, maar dat verhaal vertel ik je allemaal boven, ik ben sowieso al een beetje moe dus dan kan ik gelijk om bed liggen.' zeg ik. 'ooh oké, anders kan ik nu ook weg gaan en kan jij uitrusten, dan kom ik wel een andere keer terug.' 'nehe, is niet nodig.' en ik loop langzaam de trap op.

Jongens de hoofdstukken worden steeds minder lang, merken jullie dat? Ik ben namelijk een beetje inspiratie loos. Iemand ideeën?! Heb ik namelijk hard nodig.