Een nieuw begin {VOLTOOID}

Pijn

Saar

Ik zie James eerst verbaasd kijken, en heel langzaam wordt zijn gezichtsuitdrukking naar boos. 'Thomas!' Sist hij boos. 'Ooh, James, jij ook hier ' lacht hij. 'Laat haar los!' 'Waarom zou ik. Je moet mij nog betalen.' Grijnst hij. 'Dat heb ik al gedaan, maar jij onthoud niks met die paar hersencellen in je kop! Zegt James terwijl hij naar ons toe komt. Hoe kom ik hier weg? 'Laat mij los!' Schreeuw ik angstig. Het pistool zit nog steeds tegen mijn slaap aan. 'Bek dicht! Anders schiet Ik!' Roept de jongen die volgensmij Thomas heet. Ik hou gelijk mijn mond dicht. 'Ik wacht hoor' Grinninkt Thomas gemeen. 'Weetje ik neem haar mee, en je krijgt haar pas terug als ik het geld heb' Zegt hij vast besloten. Hij trekt mij mee een deur in die in het steegje zit, ik kijk nog bang naar James voordat de deur voor mijn gezicht dicht geslagen word.

James

Ik zie dat Thomas haar naar achteren trekt, en ze werpt mij nog een bange blik voordat de deur dicht geslagen word. Ik blijf verstelt staan. Hoe moet ik in godsnaam aan 9000 euro komen. Ik grijp met mijn handen ik mijn haar. Waarom sta ik hier Nog? Ren naar die deur sukkel. Ik ren naar de deur maar Thomas heeft hem op slot gedaan. 'Sh*t!' Roep ik kwaad en ik schop tegen de deur. Ik hoor een harde gil wat gevolg word door harde klappen. Als hij haar ook maar met 1 vinger aanraakt... 'help, help, help mij!' Hoor ik Saar angstig roepen.

Saar

Mijn wang is helemaal rood door die harde klappen. Hij slaat hard. 'Help, help, help mij!' Roep ik angstig. 'Bek dicht trut!' En ik krijg nog een klap. De tranen lopen inmiddels nu over mijn wangen. Het leven zit ook nooit mee. 'Trut, kap met dat gejank!' Roept hij boos. Ik stop gelijk met huilen en hou mijn lippen op elkaar. 'Thomas! Laat haar los!' Hoor ik James aan de andere kant van de deur schreeuwen. 'Heb je het geld nu al' grinnikt hij op een gemeene manier. 'James! Help mij!' Gil ik. 'Bek dicht trut' Zegt hij boos. 'Ik kom eraan!' Roept James terug. 'Heb je het geld? Dan pas laat ik je chick gaan.' Op een gegeven moment hoor ik sirenes. Ik kijk bang naar Thomas, maar ik krijg een dodelijke blik terug. 'Zeg nou niet dat hij de politie heeft gebeld' sist hij. De deur word opgeschopt en daar staat de politie met pistolen gericht op mij en Thomas. 'Laat haar onmiddellijk gaan!' Schreeuwen ze. Thomas grijnst en houd mij nog steviger vast. 'Meneer we hebben u gewaarschuwd, laat haar los of we schieten. Thomas beweegt niet. Ik hoor de politie hun pistolen klaar maken om te schieten. Ik kijk bang naar James die achter hun staat. *knal* ik voel erge pijn in mijn schouder, en dat word alles zwart.

James

De politie maakt zich klaar om te schieten. Saar geeft mij nog een angstige blik. De politie schiet en ik zie dat Thomas snel Saar voor zich schuift. De kogel raakt Saar en er komt bloed uit haar schouder, dan sluit ze haar ogen en zit ze daar s een pop. De politie kijkt verbaasd en schiet nog een keer, deze keer wel op Thomas. Ik ren naar Saar toe. Snel pak ik mijn telefoon en bel 112. De politie pakt Thomas en slepen hem naar buiten. 'Saar! Saar! Hou nog even vol' Roep ik bang. De ambulance komt al snel. Ze tillen haar op de brancard. Ik loop mee en wil net de ambulance wagen instappen als ik word tegen gehouden. 'Sorry meneer maar u kan niet mee' hij sluit de deur en ik blijf verbaasd achter. Ik ren terug naar mijn fiets en fiets zo snel mogelijk naar het ziekenhuis.

Na een half uur fietsen ben ik eindelijk aangekomen bij het ziekenhuis ren ik snel naar de balie. 'Ik kom voor Saar Van Veer.' Hijg ik. Ze kijkt op haar computer. 'Sorry meneer, maar ze heeft nu een operatie. U mag morgen terug komen. Om 12 uur s'middags is het bezoek uur.' Ik knik en bel naar het huis van Saar. 'Hallo met Sander Van Veer.' 'Hallo meneer, u spreekt met James boerakker. Ik bel nu vanuit het ziekenhuis omdat Saar een kogel in haar schouder heeft gekregen.' 'In welk ziekenhuis ligt ze' Zegt hij bezorgt. 'Ziekenhuis-centraal.' 'Oké, bedankt. We komen er snel aan!' En dan hangt hij op. Ik loop naar de wachtkamer en ga op de stoelen zitten. Ik hoor mijn telefoon afgaan en ik kijk wie er belt. 'James! Wat is er gebeurt! Heb je haar wat aangedaan?' Hoor ik een boze stem. 'Rustig Lisa. Ik leg het nog wel uit.' Sus ik haar. 'Nee nu!' Niet zo gillen' 'dat bepaal ik zelf wel' Zegt ze iets rustiger. 'Ze werd in een steegje geduwd en iemand van mijn oude drugshandel nam haar mee, toen belde ik de politie en die schoot op hem, maar hij hield Saar ervoor.' Zeg ik kort samengevat. 'Het is toch deels jou schuld.' Sist ze. ' Ik had hem al afbetaald alleen hij dacht van niet, dus hij nam Saar en als ik de 9000 euro niet gaf kreeg ik Saar niet terug. Volgensmij laat ze het verhaal even tot zich door dringen en dan hoor ik opeens 'Drugs!' Schreeuwt ze. 'Waarom wist ik dat niet toen we wat hadden!' 'Daar hebben we het wel een andere keer over.' Zucht ik. 'Nee nu!' 'Sorry.' En ik druk haar weg. Ik zie Sander, Marleen & Mac naar mij toe rennen. 'Hoe gaat het nu met haar!' Vraagt Sander. 'Ze heeft nu een operatie, morgen om 12 uur s'ochtends is er bezoek uur.' 'Hoe heeft ze een kogel gekregen?' Vraagt Mac argwanend. Ik vertel hun het hele verhaal, ja ook van de drugs. Ze blijven de hele tijd stil, tot ik klaar ben met het verhaal. 'Ben je nu nog steeds aan de Drugs?' Vraagt Marleen voorzichtig. Ik schud, 'Nee, heel kort na de verkrachting.' Zeg ik zacht. Nu ik er zo over denk moet ik mij eigenlijk diep schamen. 'Eeh, ik denk dat ik maar naar huis ga. Ik sta op en loop het ziekenhuis uit. Ik zie dat ik mijn fiets niet op slot hen gedaan dus ik spring er gelijk op en fiets richting mijn huis.

Mac

Ik luister aandachtig naar James zijn verhaal. Ik ik hoor dat hij aan drugs heeft gedaan snap ik niet wat mijn zusje in hem zag. En Lisa ook niet. Ik ben blij dat Lisa nu mijn vriendin is, ik ga haar namelijk geen pijn doen zoals die sukkel wel deed. Ik kijk naar mijn ouders en ik zie dat zij ook schrikken van wat ze horen, maar ze blijven wel stil. Als James klaar is gaat hij en blijven wij zitten in de wachtkamer. Er komt een dokter naar de wachtkamer 'zijn jullie familie van Saar Van Veer?' Vraagt hij beleefd. Mijn ouders knikken. 'Hallo, ik ben dokter Hans en ik heb voor de operatie gzorgt. De operatie ging sneller dan verwacht. Ik denk dat jullie al wel gehoord hebben van een jongen wat er gebeurd is' En weer knikken ze. 'Nou we hebben de kogel eruit gehaald en de wond gehecht. We hebben haar veel pijnstillingen moeten geven omdat ze de pijn nog voelde door 3 pijnstillingen heen. 'Ze heeft veel bloed verloren dus ze mag niet veel doen. Ze ligt nu nog onder narcose en ze wordt over ongeveer een uur wakker. Dan mogen jullie 1 voor 1 bezoek. Niet tegelijk want daar is ze nog te zwak voor.' Mijn ouders knikken. Kunnen ze dat alleen maar doen? 'Zijn er voor de rest nog vragen?' Vraagt hij als hij geen antwoord krijgt. 'Nee, maar bedankt zegt pap schoor. Hij heeft ons nog een hand en looot dan weg. 'Wie gaat er zo als eerst?' 'Ga jij maar Marleen.' Ik knik instemmend. We blijven wachten, ik zit een spelletje op mij mobiel te doen, pap is een auto tijdschrift aan het lezen en mam zit voor zich uit te staren.

Na een half uur vraagt pap opeens: 'zou ik wat drinken voor jullie halen?' 'Ja, ik wil graag cola.' Zeg ik. 'Joehoe.. aarde op Marleen.' Pap zwaait voor mam haar gezicht. ' eeh, ja?' Vraagt ze geschrokken. 'Ik vroeg of je wat dringen wou.' Grinnikt pap. 'Doe maar water.' Zegt mama, ze word rood. Pap loopt weg en haalt wat drinken. 'Mam, waar dacht je aan?' Vraag ik bezorgt. 'Je zus maakt zo veel mee. Ik zou begrijpen als ze een trauma krijgt en niet meer naar buiten durft.' Zeg ze met tranen in haar ogen. Ik sla een arm om mam heen, 'het komt goed Mam, Saar is sterk.' Ze knikt en ik laat haar los. 'Hier is je cola en hij geeft mij een beker. 'En hier is je water schat' en geeft mama haar water. Zelf heeft hij koffie. Als eindelijk het uur voorbij is, wat trouwens véél langer leek, komt de dokter. 'Gaat er een met mij mee?' Mam knikt en staat op. Mam ziet spierwit. En ik kijk pap bezorgt aan.

Marleen

Ik loop stilletjes achter de dokter aan. Ik ben zo bang dat ze een trauma overhoud. Ik loop zo erg te piekeren dat ik bijna tegen de muur aanloop. Ik kijk of de dokter niks heeft gezien. Nee gelukkig niet. Ik loop stilletjes verder. Als we bij haar deur aankomen durf ik eerst niet naar binnen. 'Kom maar hoor' hoor ik hem roepen en dan zie ik mijn dochter liggen.

In dit verhaal is er veel van personage veranderd. Ik hoop dat dit hoofdstuk leuk was.😄 En lekker snel achter die ander aan omdat het vakantie is!! (Had jij in het vorige het antwoord goed? Het was Thomas😝)