Chapter 5

4K 87 2
                                    

Nagulantang ako at nahimasmasan nang makarinig ng ingay na parang may nababasag sa 2nd floor. Kinakabahan ako kong ano ang nangyayari roon ngunit natatakot akong puntahan siya. Ilang minuto na ang lumipas at hindi pa rin ito tumigil, I've decided to climbed the stairs as fast as I can. Tapos dumiretso sa kwarto kung saan nanggaling ang ingay. Nagulat ako nang mabuksan ang pinto. Napatigil ako at napapikit. Hinintay ko nalang ang paghagis niya sa akin ng dala niyang flower vase. Mabuti nalang at di niya itinuloy ngunit sa bandang gilid niya ito ibinato. Nabasag ito at nagkalat sa buong kwarto ang mga bubog.

"What the fuck are you doing here?" nagdidilim na mga mata at galit niyang sigaw sakin.

His voice is like a thunder with the flashes of lightning strikes so fastly in the whole room. Napatigil ako at hindi nakasagot agad. Lalo akong kinabahan at di alam ang gagawin nang magsimula siyang maglakad nang mabilis papunta sa akin.

"Get out!" he shouted then pointed the doorway. Umalingawngaw na naman sa buong kwarto ang pagsigaw niyang 'yon.

Parang tumigil ang tibok ng puso ko nang bigla niya nalang suntukin ang pinto sa gilid ko. Napasinghap ako at parang nawalan ng lakas. I thought, ako ang tatamaan niya. Tiningnan niya ako nang nakakamatay pero hindi ako nadala. I suddenly act firmly. Nakafocus ang atensyon ko sa kamay niyang nagdurugo. Napaigtad at napaatras ako sa gulat nang pagsipasipain niya out of a sudden ang mga bagay na nakikita niya.

"Utang na loob. Umalis kana bago pa kita masaktan." he devastatedly said. Habang napasabunot sa buhok niya. Napatakip ako ng bibig nang mapaupo siya sa sahig pagkatapos niyang suntukin ulit yung concrete wall. Tumagaktak sa sahig ang dugo mula sa kamay niya. Akmang lalapit ako sa kaniya pero di ko nagawa dahil tumayo siya bigla at parang nagwawild na demonyo o sinapian ng masamang espirito habang itinikwang at tinadyakan ang closet, bedside table at couch. I can't bear watching him like this. Di ko kaya. Is it normal to feel like hurting too while I witnessed him hurting himself?

Akmang susuntukin niya na naman ang concrete wall pero wala sa sarili akong tumakbo at niyakap siya patalikod. I hugged him tightly at binaon ang mukha sa likuran niya.

"Please, tama na.." I pleadingly whispered.

We stayed in that position for a couple of minutes. Ako ang umatras at pinakawalan siya. Dahan-dahan naman siyang humarap sa akin. He's different now compared to the darker version of him. Umamo na ang kaniyang mukha and I can clearly see his guilt & sorry in those crystal blue eyes. I don't know why, but I just stiffened when he suddenly stepped forward at niyakap ako nang sobrang higpit. Nagdalawang-isip naman ako kong yayakapin ko ba siya pabalik.

"Oh shit." reaksiyon niya nang dampian ko ng alcohol using a soaked cotton ang sugatan niyang kamao. It's been an hour since the wild scene happened. He looked at me with creased forehead, but I just give him an innocent look.

"Ah, dahan-dahan naman." he said

Napairap ako for the nth times sabay dampi nung cotton.

"Ewan ko sayo. Para kang bakla."

A Wrong Path To Love (Mafia Boss Escapade Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon