My HATER My LOVER

Chapter 39:

Nathan's POV

I slowly opened my eyes. Pain and the taste of blood greeted me. My vision is blurry...

I groaned in pain. Then, I realized where I am. Naramdaman ko yung higpit nang  nakataling rope sa kamay ko sa likod ng upuan at mga paa ko na nakatali sa paanan ng upuan.

When my vision cleared out a bit, nakita ko yung sahig... na punong-puno ng dugo. Even my clothes. Ripped and bloody. As if parang natorture ako ng hindi ko maalala.

Tumingin ako sa paligid ko. And from what I'm seeing, nasa isang empty room ako at nasa ilalkm ng nagiisang ceiling light.

No furniture, no windows, no way out. Except for a single metal door, na walang bukasan dito sa loob.

At may isa pang tao.

Nasa harapan ko siya, duguan din siya kagaya ko pero hindi ganon kalala. Wala yata siyang malay. Nakatali rin ang mga paa at kamay niya.

Whoever he is, baka pwede kami magtulungan para makaalis dito.

Then, the door was unlocked from the other side.

*Creak* May babaeng pumasok na may bit-bit duffle bag.

"Awake already? I didn't expect you to wake up in two days. Guess it worn off." Sabi niya habang nilapag niya yung bag sa sahig. "Oh, don't look at me like that." Sabi niya.

Lumapit siya sakin. "Poor little baby Nathan is all battered up." Sabi niya na may coo accent. Tas tumawa siya.

"You boys are so funny. Always showing emotions in very unexpected moments. It surprises me to see you glare at someone for a change." Tumalikod siya at nagsimula maglakad palapit dun sa isa.

"And this." Sabi niya habang naka-harap siya sa lalaki. "This huge piece of disgusting garbage..."

Hinawakan niya yung malaking bubog sa braso nung lalaki. "...Should've DIED IN THE CRASH!" Hinablot niya ito paalis.

*AAAGGHHHH!!!* *ARGHH!* He yelled awoke. Nagsimula nang dumugo ng lubusan yung braso niya.

*Hahahahaha* Tumawa na lang si Violla. Matapos niya tumawa, pinisil niya yung mga pisngi nung lalaki gamit yung isang kamay niya.

"Awww~ does it hurt? Too bad!" Tas binitawan niya yung baba nung lalaki ng malakas at dumiretsyo sa bag sa sahig habang nakangiti.

Nakita ko na yung mukha nung lalaki. Pati sa mukha duguan siya, lalo na sa ulo. Tas puro bubog yung katawan niya.

"...Austin?" Pabulong kong sinabi.

Tas narinig ko ulit si Violla magsalita.

"Alam mo Austin, kung hindi ka lang sana tumakas sakin kanina, edi sana hindi ka magkakaganyan. Edi sana stab wound lang ang meron ka." Tumayo siya at may hawak-hawak na syringe.

"Kulit mo kasi eh. Yan tuloy." Lumapit siya ulit kay Austin. "Kailan ko tuloy magdoble ng trabaho sa paggawa ng isa pang batch ng drugs na toh para sayo." Sabi niya.

Drugs? Anong klaseng drugs?

"Magpasalamat ka..." Tas sinaksak niya ito sa leeg ni Austin. "...ginawan pa kita!"

*AAGGHH!* Napasigaw nanaman si Austin sa sakit.

"Don't worry. The pain will wear off." Tas tumalikod siya paalis sakanya. "Eventually." Tas nagsmirk siya.

"Why are you doing this?" Tanong ko kay Violla habang hirap na hirap huminga dahil sa sakit.

"Why am I doing this?" Nagpout siya at hinarap yung ulo niya sakin. "Why, obviously it's none of your business." Sabi niya sakin at tinarayan niya ako.

Kinuha niya yung duffle bag sa sahig at humarap papunta sa pinto. "Mamaya na kita tuturukan ng gamot, Nathan." Sabi niya. "Dahil sa ngayon, maghahanda muna kami para sa isang... INTRUDER... na darating dito mamaya at sisirain ang plano ko."

Tas humarap siya ulit sakin nang nakagrin. "Hindi ba... Nathan?" Nagsmirk siya at umalis na umalis na.

"Intruder?" Narinig kong inulit ni Austin. "Si Kyrine yon..." Sabi niya. "Si Kyrine yon!" Sigaw niya. "Kailangan natin makaalis dito! Kailangan natin!" Nagsimula na siyang magstruggle sa upuan niya.

"Huy, wait. Dahan-dahan lang puro sugat ka, kailangan mo muna huminahon--"

"Fuck you." Sabi niya at tinitigan niya ako ng masama.

Puro sugat na siya lahat-lahat nagagawa pa niyang magsalita ng ganyan and act as if nothing's happened to him? Medyo napatahimik ako.

Sinubukan ko ulit magsalita.

"Austin--"

"Oh, shut the fuck up Nathan!" Sigaw niya. "Shut up! Don't fucking tell me na huminahon ako! Dahil si Kyrine ay papunta na dito at pwedeng-pwede siyang patayin nila putanginang Violla na yan!"

Hindi na ako nagsalita. I only stared at him, pitying him. Maybe I should be the one being pitied... I'm doing anything... I feel like I'm gonna die from bleeding... I feel--

"Useless." Sabi ni Austin. "Kahit kailan napaka-useless mo."

"But, Austin--"

"May pake ka ba talaga kay Kyrine? Ha? Parang wala eh. Kasi wala akong makita kundi ang isang napaka walang kwentang tao. Nasaktan ka na nga lahat- lahat nagagawa mo pang magsalita ng ganyan!"

"...."

"Kung may pake ka talaga sakanya, kung mahal mo talaga siya, IPAGLABAN MO SIYA! MAHAL MO SI KYRINE DIBA? DIBA?!" Nagulat ako sa sinabi niya. "Ngayon, IPAKITA MO! HUWAG KA NA LANG PURO UPO AT SALITA NG PARANG ISANG MALAKING TANGA NA DINAIG PA ANG PINAKA BOBO NA NILALANG SA DAIGDIG AT IPARAMDAM MO NA MAHAL MO SIYA!!"

Wala akong masabi... ramdam ko yung galit sa boses ni Austin... at kitang-kita ko... na mahal na mahal niya nga si Kyrine....

At tama siya.

********
A/N: Oh shit, hugot ba yon xD Oh hugot lang ba yon kasi ginawang hugot? Hindi naman magiging hugot yun kung hindi mo iisipin na hugot diba?????

Hahaha ano sa tingin niyo guys ang chapter na toh? Lemme know guys in the comment section below ^_^ I really wanna know what you guys think.

So as always, see you all in the next chapter ♡♡♡♡