Hawak-hawak ko ang bracelet na binigay sa 'kin ni Theo noong nabubuhay pa siya. Nakahiga ako sa kama habang nakababa ang mga paa ko. Tinaas ko ang bracelet at tinapat sa liwanag ng ilaw. Napaka ganda, pero may kalakip na sakit.
Dapat hindi ko na 'to pinapansin ngayon eh. Dapat nga tinapon ko na, kapag nakikita ko ito, naaalala ko ng detalyado ang kagaguhan sa 'kin ni Theo dahilan para lamunin ako ng sakit at galit.
And now is the right time.
Napatingin ako sa pinto nang may marinig na tunog sa labas. Parang may pumasok sa unit ko. Hindi naman ako nababahala kung may magnanakaw, alam ko namang it's either between Kenzo, Kiba or Theo lang iyon.
Napaupo habang nakatingin do'n. Medyo kinabahan ako nang maisip na baka sila Theo na 'yun? Anong reaction ang dapat kong ipakita? Dapat ba mainis ako kay Theo dahil sa mga pinaggagawa nila ni Odette habang magkasama?
Napapikit ako at napailing. Bakit ko ba 'yun inaalala? Ako maiinis? Eh wala naman akong nararamdamang iba kay Theo. Kung meron, pag-aalala lang para sa aming dalawa na dehado parehas.
"Ate...?"
Tumayo ako at binulsa sa shorts ko ang bracelet, lumabas ako ng kwarto at nakita kong nakaupo si Kiba sa sofa habang nakasandal ang ulo sa headrest. Pansin kong hinihingal siya, akala mo naghandan lang paakyat dito.
"Kiba..." lumapit ako at tumayo sa harap niya na siyang kinatingin niya sa 'kin. Lumabas ang ngiti niya na halatang pagod.
"Akala ko nandito na sila Theo..." medyo hinihingal niyang sabi.
Tumingin ako sa wall clock. 9pm na pero wala pa sila. Sabi ni Odette pauwi na raw sila kanina pero kanina pa 'yun! Sa Probinsya ba sila nag-grocery?!
Pasiring kong inalis ang paningin ko sa wall clock at umupo sa tabi ni Kiba. Feel na feel masyado ni Odette ang presence ni Theo. Ang galing. Samantalang kaya siya nandito ay para sa 'kin.
"Oo nga pala, inuwian kita ng chocolate. Favorite mo ito 'di ba?"
Inabot ko 'yung binibigay ni Kiba. Tatlong magkakapatong ng Hershey ang inuwi niya para sa 'kin. How sweet.
"Saan kaya nagpunta sila Theo? Ginabi naman masyado..." mahinang usal ng katabi ko habang nakatingin sa harapan. Hindi man lang ba naisip ni Theo na magtext sa 'kin o kahit man lang kay Kiba? Ang tibay nila!
Sabay kaming napatingin ni Kiba sa pinto nang may kumatok. Tumayo siya at binuksan 'yun, ang nakangiting mukha ni Odette ang bumungad sa amin.
"Hi! Good evening, Kiba!" Masiglang bati niya. Pumasok ito at dumako sa akin ang mata, "Good evening to you, Keziah. Kamusta araw?"
Hindi na niya ako hinintay sumagot at nagdiretso na siya sa kusina. Hinabol ko 'to ng tingin. Halata sa kanya ang saya sa naging 'date' nila ni Theo. Kung hindi lang robot si Theo, hindi ito uubra sa akin eh.
"Saan kayo galing? Ang tagal niyo naman." Ani Kiba habang sinasara ang pinto. Pumasok si Theo bitbit ang maraming plastic bags at nilagay sa kusina. Inumpisahan namang ayusin 'yun ni Odette.
Wala talagang binitbit si Odette sa mga pinamili nila? Anong feeling niya, asawa niya si Theo?
Tss.
"Hindi ko kasi alam kung anu-ano bang pagkain ang bibilhin ko para kay Keziah kaya si Odette na ang namili. Saka ina---"
"Pasensya na, Kiba. Nanuod pa kasi kami ni Theo ng movie. Saka nagpasama ako sa amin para bisitahin si Polo, iyong anak ko. Syempre kailangan ko din namang dalawin 'yun..." marahan siyang natawa bagay na kinainis ko. Iyon din 'yung sinabi niya sa 'kin kanina sa phone.
