leven zonder liefde

deel 10

Tineke
Ik mocht weer naar het werk van mijn vriend. Ik was echt zo kwaad op hem maar ik durfde hem niet tegen te spreken. Ik had eigenlijk al de hele tijd het gevoel dat ik gevolgd werd maar toen ik keek zag ik niets anders dan een paar auto's. Ik begon sneller te lopen. Ik had nog steeds dat nare gevoel. Ik keek nog eens en zag een witte bestelwagen achter mij aan rijden. Hij kwam steeds dichterbij en ik zag de chauffeur gemeen naar mij kijken. Hij bleef mij maar volgen. Het politiebureau kwam in zicht en ik zag Koen uit zijn auto stappen.
' Koen, help mij! Alsjeblieft! Help!' Riep ik nog. Maar het was al te laat. Ik voelde hoe ik werd vastgegrepen en in de auto werd gesleurd. Ik kreeg iets tegen  mijn neus en toen werd alles zwart.

Koen
' Koen, help mij!' Alsjeblieft! Help!' Ik hoorde iemand roepen en draaide mij om. Ik zag hoe Tineke in een witte bestelwagen werd gesleurd en ik begon te panikeren. Ik zag Floor aankomen en zei dat ze de rest moest verwittigen. Ik begon te lopen achter die bestelwagen tot ik plots schoten hoorde. Ze begonnen op mij te schieten. Ik moest stoppen om mij te verbergen.
' Tineke! Nee! Tineke!' Ik liet mij op de grond vallen en begon te huilen.
Ik hoorde politieauto's en ik zag dat Floor naar mij toe kwam.
' Ze zetten de achtervolging in, maar ze hebben al heel wat voorsprong.' Zei ze meelevend.
Ik begon nog harder te huilen.

Brigitte
We hebben de achtervolging ingezet. Ze reden richting stationstraat. We wilden ze doen stoppen maar ze begonnen op ons te schieten.
'Stop! Ze hebben wapens! Laat ze gaan!' Riep de chef.
' En Tineke dan?' Riep ik verontwaardigd.
' We vinden haar wel. We kunnen nu niets doen. We brengen onszelf en Tineke nu alleen maar in gevaar.' Ik zag dat hij er ook moeite mee had.
' We gaan de auto opsporen, maar nu kunnen we enkel getuigen zoeken.' Voegde hij er aan toe.
We reden terug en zagen dat Floor zich al bekommerde om Koen. Ik liep naar hem toe .
' We hebben ze niet kunnen pakken, want ze begonnen op ons te schieten.' Zei ik droevig. Koen begon nu nog harder te huilen.
' We zullen haar nooit terug vinden! Ik hou van haar!' Riep hij.
Ik keek verbaasd.
'Bedoel je dat jij en Tineke...'
'Ja, we hebben gekust, maar ze kon het nog niet aan!' We hebben Koen naar binnen gebracht en hem nog getroost. We hebben heel de dag verder gezocht maar nog geen spoor van Tineke.