leven zonder liefde

deel 27

Koen
Ze waren nu al twee uur bezig met Tineke. Ik hoop dat ze het red.
'Meneer Baetens?' De spoedarts kwam naar mij toe.
' Ik heb nieuws over mevrouw, maar ik zou liever hebben dat u gaat zitten.'
'Is het goed nieuws?' Vroeg ik ongerust.
'Mevrouw heeft veel geluk gehad. Dankzij u is ze niet gestorven. Ze heeft hier wel nog twee hartstilstanden gekregen, maar we hebben haar gelukkig nog op tijd kunnen reanimeren.' Zei de arts.
' En hoe gaat het nu verder?' Vroeg ik.
' Ik stel voor dat u mevrouw naar een psycholoog laat gaan. Anders gebeurt dit binnen de kortste keren nog eens.'
'Een psycholoog? Ik denk niet dat Tineke dat wilt.'
'En toch zal het moeten. Ze zal fysiek wel genezen maar mentaal zal ze blijven achteruitgaan. Het is voor haar eigen welzijn.'
'Ja ok. Ik ga het eens vragen, maar ik denk dat ze dit niet zal willen.'
'U kunt nu naar haar toe gaan. Ze is wakker geworden. Ze ligt op kamer 189. Veel succes!' De dokter liep weg en ik bleef alleen achter. Hoe moest ik Tineke nu uitleggen dat ze naar een psycholoog zou moeten? Zonder dat ik het wist stond ik al naast haar kamer. Ik klopte aan en ging naar binnen.

Tineke
Er klopte iemand op de deur en toen stapte Koen binnen. Omg Koen. Ik was zo beschaamd. Ik durfde hem niet onder ogen te komen.
'Hey. Hoe gaat het?' Vroeg hij.
'Goed.' Er viel weer een stilte en na een tijdje onderbrak hij die.
' Ik ben blij dat je nog leeft. Ik was zo ongerust. Ik wil dat je gelukkig bent.' Ik kon even geen antwoord vinden en weer viel er zo'n ongemakkelijke stilte.
'Sorry.' Zei ik na een tijdje.
'Sorry voor wat?' Vroeg hij.
'Voor alles. Voor alles wat ik jou heb aangedaan. Ik hou van jou.'
'Ik ook van jou!' Ik glimlachte en hij glimlachte terug.
'Ik heb daarstraks met de dokter gepraat en hij zei dat je beter naar een psycholoog zou gaan.'
'Wat? Een psycholoog! No way!'
'Maar Tineke. Het zou je kunnen helpen om alles een plaatsje te geven. Je gaat je er beter door voelen en dan kunnen we rustig verder leven met ons twee.' Er liep een traan over zijn wang en ik huilde mee.
' Ik wil dat helemaal niet.' Zei ik tussen het snikken door.
' Ik wil dat ook niet Tineke, maar het is beter zo.'
'Ok. Ik zal het proberen, maar dan wil ik dat je me helpt.' Zei ik.
'Tuurlijk Tinnie. Ik doe alles voor jou zolang je maar gelukkig bent.' Ik gaf hem een knuffel en we babbelden dan nog wat verder.

Hoe het verder ging:

Tineke ging naar een psycholoog. Ze kon alles stilaan een plaats geven, maar kwam er nooit volledig overheen. Ze probeerde nog een keer zelfmoord te plegen maar ook deze keer mislukte het weer

Koen hielp Tineke zoveel als hij maar kon en samen zijn ze dan een gezin gestart. Ze hebben nu twee lieve kinderen en zijn samen oud geworden.

Floor was blij dat Tineke nog leefde maar kreeg het zelf heel erg moeilijk toen haar mama stierf aan kanker. Tineke en de rest van het korps hielpen haar door deze moeilijke periode.

Dankjewel om dit verhaal te lezen. Ik hoop dat het mooi was. Dit is niet mijn laatste verhaal, want ik zal zeker verder blijven schrijven.
Gwennaelle😘😘