leven zonder liefde

deel 21

Koen
Ik was aan het nadenken toen plots mijn wekker afging. Ik had de hele nacht niet geslapen. Ik dacht aan Tineke en dacht aan hoe dat ze mij zo kon laten stikken. Ik vroeg mij af waar ze nu was. Ik stond op en ging naar de badkamer. Ik friste mij ren beetje op en ging dan naar beneden. Ik liep naar de keuken maar ik had eigenlijk geen honger dus pakte ik maar een appel mee voor op het werk . Toen ik op het kantoor was keek iedereen mij meelevend aan.
' Wat is er aan de hand?' Vroeg ik aan Brigitte. Voor dat ze nog kon antwoorden kwam de commissaris binnen.
' Koen, kan ik jou efkes spreken in mijn kantoor?' Hij ging naar binnen dus ik volgde hem maar. Ik wist totaal niet wat mij te wachten stond.
' Waar is Tineke? Vroeg ik.
'Daarvoor heb ik jou nu net hier laten roepen. Ik heb vanochtend een brief ontvangen waarin ze zegt dat ze ontslag wil nemen. Ze vond het hier blijkbaar niet meer zo tof. Weet jij daar meer van?'
'Nee helemaal niet! Mag ik die brief eens zien?' Hij gaf me de brief en ik las hem zorgvuldig door.
' Maar chef. Dat is Tineke haar handschrift helemaal niet!' Riep ik uit.
' Weet je dat heel zeker?' Vroeg hij twijfelend.
' 100% zeker! Er moet  iets gebeurd zijn!' Zei ik. De chef riep iedereen bij elkaar en vertelde wat er was gebeurd. We moesten vanaf nu allemaal op zoek naar Tineke. Ik en Patrick vertrokken meteen. Ze had gelijk. Het was niet veilig met Evert in de buurt.
'Het komt wel goed. De vorige keer hebben we haar ook gevonden.' Zei Patrick.
' Ja. Ik hoop dat we haar vinden.' Zei ik verdrietig.

Evert
Wat een toeval dat Tineke nu net hier is. Ik heb zelf niets moeten doen en niemand zal ons hier vinden. Zelfs Koen niet. Tineke was nog steeds bewusteloos. Ze lag daar nu am een paar uur. Gelukkig heb ik aan alles gedacht. Ik heb een brief gestuurd naar de commissaris waarin staat dat ze ontslag neemt. Ik ben toch slim. Plots hoor ik iets. Ah, Tineke wordt weer wakker.
'Hey Tinnie. Goed geslapen?' Ze schrok en ik begon te lachen.
' Evert alsjeblieft. Laat mij gaan.' Vroeg ze smekend.
' Ik moet jou laten gaan? ....Nee! Geen haar op mijn hoofd dat daar aan denkt!' Zei ik spottend.
'Jammer dat je al niet veel haar hebt!'
Ik gaf haar een klap.
' Je moet niet grappig proberen te doen. Dat gaat je toch niet veel helpen! Uw Koen gaat u nooit vinden en als hij je vind dan is dat zeker niet levend!' Ik begon super hard te lachen. Tineke begon te huilen maar ik had geen medelijden.
' Oh ons baby'tje moet huilen. Zal ik een knuffeltje halen of nog beter uw tutje?' Vroeg ik spottend. Ik begon nu nog harder te lachen. Ik liet haar alleen en ging een wandeling door het bos maken. Ik dacht aan hoe ik Koen ook zou kunnen pakken maar ik had echt geen idee. Ah ja, we zullen wel zien.

Floor
We waren allemaal op zoek naar Tineke. Ik had echt medelijden met haar. Ze heeft al zoveel meegemaakt en alles wordt alleen maar erger. Die Evert verdient het echt niet om op vrije voeten te zijn. Hij verdient levenslang en nog tien jaar meer.
En Koen, hij moest zo verdrietig zijn. Hij is zo lief voor haar en dan gebeurt er dit. Ik hoop dat we haar levend terug vinden.