leven zonder liefde

deel 26

Koen
Zo snel als ik kon reed ik naar de brug. Ik zette de blauwen op en achter mij hoorde ik nog andere sirenes achter mij. Ik keek in mijn achteruitkijkspiegel en zag dat de chef en Patrick achter mij reden.  Ik begon nog sneller te rijden en toen ik aankwam bij de brug zag ik de ambulance al staat. Oh nee Tineke! Ik parkeerde snel de auto en stapte uit. Ik begon te lopen en toen ik bij de brug stond zag ik Tineke. Ze wilde springen. Nee! Ze stond op het punt om zich af te duwen.
' Tineke. Nee! Alsjeblieft! Doe het niet!' Zei ik in paniek tegen haar.

Tineke
' Tineke. Nee! Alsjeblieft! Doe het niet!' Ik hoorde de stem van Koen en daarna ook nog andere sirenes. Tussen mijn tranen door zag ik hoe Koen ongerust naar mij keek en hoe de anderen ook dichterbij wilden komen.
'Ga weg! Laat mij met rust! Ik wil dit allemaal niet meer!' Riep ik. Iedereen mocht het horen. Evert ook.
' Tineke. Ik hou van jou. Ik wil jou niet kwijt.' Koen begon te snikken.
' Alsjeblieft Koen. Maak het niet nog erger. Mijn leven is een hel. Ik heb al te veel pijn geleden. Waarom zou ik nog willen leven?'
'Omdat ik van je hou! Ik hou echt van jou! Al sinds de eerste dag dat ik je zag, was ik verliefd op jou. Je bent zo mooi en lief en zacht. Ga niet weg! Ik smeek je.' Ik begon te twijfelen, maar ik herstelde mij vlug en was klaar om mij af te zetten.

Koen
Tineke wou echt springen. Ondanks mijn woorden. Ik keek hulpeloos naar de collega's maar zij wisten ook niet wat ze moesten doen.
' Tineke. Luister naar mijn stem. Ik wil je beschermen en jou dicht tegen mij aanhouden. Ik wil jou bij mij, in mijn leven en samen zullen we ons er door slaan.'
'Ga weg Koen. Ik kan het gewoon niet meer! Ik kan het niet!' Met die woorden zette ze zich af en sprong.
' Nee Tineke!' Ik twijfelde geen moment. Ik deed mijn jas uit en sprong haar achterna. Ik was bang voor wat er ging gebeuren en toen ik het oppervlak raakte, begroette het koude water mij. Even zag ik helemaal niets meer, maar na een tijdje zag ik het levenloze lichaam van Tineke drijven. Ik zwom snel naar haar toe en pakte haar beet. Zo snel als ik kon probeerde ik naar de kant te zwemmen, maar de stroming was te sterk.
' Alsjeblieft Tineke. Ga niet weg!' Wist ik er met moeite uit te brengen. Ik mocht niet opgeven. Ik haalde diep adem en zwom nog harder dan anders. Ik was dan ook blij toen ik er was. Ik legde Tineke op het gras en klom er dan zelf ook uit. Ik voelde aan haar pols. Niets. Daarna luisterde ik of ze nog een hartslag had. Ze leeft nog! Ik was zo blij.
' Help! Ze leeft nog!' Ik riep zo hard ik kon zodat de rest mij kon horen. Ik begon mond op mond beademing te geven . De artsen kwamen aan en ontfermden zich verder over haar. De chef kwam op mij af en feliciteerde me . Ook de rest kwam mij een grote knuffel geven, maar ik was helemaal nat. Ik kreeg een thermisch deken en na een tijdje had ik het ook weer warm. Ik liep naar de ambulance en ze hadden ondertussen ook al Tineke erin gelegd. Samen reden we naar het ziekenhuis.

Morgen komt het vervolg!!!😱😱