leven zonder liefde

deel 18

Koen
' Help mij! Help! Koen!' Ik schrok wakker van een luid geroep. Tineke was helemaal in paniek.
'Rustig Tinnie. Ik ben hier. Het is maar een droom.' Ze bleef roepen. Ze schrok wakker en begon in het rond te slaan.
' Tineke. Ik ben hier. Je bent veilig . Er is hier niets.' Ze werd rustiger en begon te snikken.
'Kom maar hier schat. Je bent hier veilig.' Ze leunde op mijn schouder en ik probeerde haar te sussen.
' Wil je een beetje water?' Ze knikte en ik ging naar de keuken. Ik kwam terug met een glas water en ik ging weer op bed zitten. Ze dronk het in een teug op.
'Wil je erover praten?' Vroeg ik. Ze schudde van nee.
'Nee het gaat wel.' Zei ze. 'Gewoon geschrokken.'
'Ja dat begrijp ik.' Ik gaf haar een kus en we gingen terug liggen. Ik voelde dat ze opnieuw begon te huilen. Ze leunde tegen mijn schouder en viel uiteindelijk in slaap.

Tineke
Ik was nu al weer een week thuis en ik mocht terug gaan werken als ik dat wilde. Omdat ik mij zo verveelde, wilde ik dat ook doen. We waren op weg naar kantoor en toen we aankwamen, werden we hartelijk verwelkomd.
' Tineke. Ik ben zo blij dat je terug bent. Het is hier zo saai zonder jou.' Floor kwam direct op mij af en gaf mij een dikke knuffel.
' Floor. Efkes rustig. Straks is ze nog plat door jou!' Kwam Brigitte tussenbeide. We moesten allemaal lachen. Ik had dit zo gemist.
Van de chef moesten we voorlopig papierwerk doen. Ik was liever op patrouille geweest, maar het was al iets he. We waren al een uur aan het werk toen mij plots iets te binnen schoot.
' Ik ben mij portemonnee in jouw auto vergeten. Mag ik efkes jouw sleutel lenen?' Vroeg ik.
'Ja hoor. Wees voorzichtig he!' Antwoordde hij. Ik stapte de parking op richting de auto toen er plots een auto de parking op reed. Ik herkende hem meteen. Hij kwam recht op mij af. Hij wilde mij omver rijden ofzo. Ik kon gelukkig nog net op tijd wegduiken, maar ik viel met mijn rug op de grond. Het deed zo veel pijn. Hij draaide zich om en reed terug en net toen ik dacht dat het gedaan was met mij, draaide hij weg en gooide een papiertje in mijn richting. Ik stond recht. Mijn rug deed zo veel pijn, maar ik verbeet de pijn en raapte het papiertje op. Ik begon te lezen.
'Hey Tieniemienie
Ken je mij nog? Ja natuurlijk. Hoe zou je mij nu kunnen vergeten? Ik heb een kleine boodschap voor jou. Voorlopig heb je nog geluk gehad. Dat zal niet blijven duren . Je bent niet veilig Tinnie. Ik zou bang zijn moest ik u zijn. Ik wil wraak en die zal er komen ook. En Koen is ook niet veilig meer.
Groetjes Evert'
Ik schrok en gooide het papiertje weg. Ik liep snel terug naar binnen en haalde diep adem.
'Waar is je portemonnee nu?' Ik schrok wakker uit mijn gedachten door de stem van Koen.
'Heu, wat?'
'Je ging toch uw portemonnee halen?'
'Ah ja. Ik was vergeten dat hij al in mijn handtas lag.' Loog ik. Hij fronste even en ging toen weer aan het werk. Ik was er niet meer bij met mijn gedachten en Koen merkte dat.
' Is er iets?' Vroeg hij.' Je bent weer zo afwezig.'
' Nee hoor. Het is gewoon raar om weer aan het werk te zijn.'
'Ah ja. Maar we zijn allemaal blij dat je terug bent. Je moet je geen zorgen maken.' Zei hij met een glimlachje. Ik glimlachte terug maar het hielp niet om mijn gedachten te verzetten.