leven zonder liefde

deel 5

Tineke
We kwamen aan bij het restaurant en zochten een plaatje. Het was gezellig en overal branden er kaarsjes. We bestelden ons eten en waren wat aan het kletsen. De ober kwam ons eten brengen en we babbelen nog wat.
'Hoe is het nu met jou?' Vroeg Koen. Hij klonk weeral zo bezorgd.
'Goed hoor.'zei ik
Ik zag dat Koen twijfelde.
'Gaan we nog een wandeling door het park maken? Wel niet met Barry.' Hij probeerde grappig te doen, maar dat werkte niet echt. We liepen weg van het restaurant richting het park. Daar kletsten nog we wat.
'Tineke. Ik moet je wat vragen.' Hij klonk zo nerveus. 'Ik denk dat ik...wacht nee, ik ga het anders zeggen. Ik hou van jou!'
Ik wist efkes nie wa zeggen. Hij was zo lief maar ik kon het gewoon niet. Hij kwam plots dichter en drukte zijn lippen tegen de mijne. Ik vond het eigenlijk wel tof maar dan moest ik denken aan Evert. Hij zou razend zijn. Ik duwde mij weg van Koen met tranen in de ogen.
'Sorry Koen. Ik hou ook van jou, maar ik kan het gewoon niet.' Ik liep weg.

Koen
Ik keek Tineke nog na totdat ik haar niet meer kon zien. Het deed zo veel pijn. Ik snap niet wat ze bedoelde. Ze houd ook van mij maar ze kan het niet. Waar slaat dat nu op? Terwijl ik nadacht zag ik nog net een schim verdwijnen in de richting van Tineke. Het zal wel weer inbeelding zijn zeker. Al huilend ging ik dan ook maar naar huis.

Tineke
Ik kwam thuis en ging naar de living. Daar stond Evert al met zijn handen gekruist.
'Wat was dat met die flik daar in het park! Je hebt hem gekust!' Riep hij.
'Hhoe weet jij dat?'
'Dat doet er niet toe! Je zult hier spijt van krijgen!' Riep hij.
Hij kwam dichter naar me toe en kuste me vol op de mond. Ik duwde hem ook weg en kreeg een klap in mijn gezicht. Daarna nog een en het bleef maar doorgaan. Hij stampte in mijn maag. Ik kermde het uit van de pijn. Hoe kon hij dit nou doen? Hij liep naar de keuken en kwam terug met een mes. Ik schrok en probeerde weg te kruipen. Hij kwam dichter en probeerde mij weer te kussen. Ik keek weg, maar toen bracht hij het mes naar mijn keel.
'Als je niet luistert dan zal uw Koen zijn Tinnie nooit meer weerzien. Hij deed het mes weer weg en kuste me weer. Nu moest ik wel meedoen. Hij stopte en sloeg me nog eens in mijn gezicht. Toen hij dat had gedaan trok hij me weer recht en duwde me richting de kelder. Dat werd dus weer een nacht op de koude vloer.

Floor
Koen belde me op om te vragen of ik weet wat er met Tineke aan de hand is.
' Nee hoezo. Wat is er wel met haar?' Vroeg ik.
'Ze doet zo afwezig de laatste tijd en ze heeft vaak rode ogen. Net alsof ze gehuild heeft.' Zei hij. Je hoorde de bezorgdheid in zijn stem.
' Ik zal morgen eens met haar praten. Misschien zegt ze iets tegen mij.' Stelde ik voor. Koen ging op en ik begon na te denken. Wat zou er met Tineke aan de hand zijn? Ik had ook al gezien dat ze wat afwezig uitzag de laatste tijd, maar ik dacht dat dat gewoon vermoeidheid was.

Hey hier is het vijfde deel. Hopelijk goed.😉😉