leven zonder liefde

deel 15

Koen
We kwamen aan bij het ziekenhuis en ze brachten Tineke direct naar de operatieruimte.
'Zal ze het overleven?' Vroeg ik.
'Voorlopig kan ik nog niet veel zeggen, maar het ziet er niet goed uit. Ze zal geopereerd moeten worden aan haar hoofd maar ze heeft nog verschillende andere wonden.'
'Alsjeblieft dokter. Help haar!' Riep ik met tranen in de ogen.
' We doen ons best meneer.' Hij liep weg en ik bleef alleen achter. Ik ging zitten en begon te huilen.  Wat heeft ze toch misdaan om zo behandeld te worden?

Floor
'Chef, mogen ik en Brigitte naar het ziekenhuis? We zouden graag naar Tineke en Koen gaan.'
'Ja hoor. Hou mij op de hoogte he!'
We stapten in onze onze auto en reden naar het ziekenhuis. We zochten een parking en gingen naar binnen.
'Hallo mevrouw. Daarjuist is er hier een vrouw in het bijzijn van een agent binnengebracht. Waar is zij nu?' Vroeg ik aan de receptioniste.
' Ze wordt momenteel nog geopereerd. U kunt wat verder in de gang wachten. Die agent zit daar ook nog.' Zei ze.
'Ok bedankt .' Zei Brigitte.
We liepen  de gang door en zagen Koen al zitten.
'Hey Koen. Hoe is het met haar?' Vroeg ik.
' Ze zijn haar momenteel nog aan het opereren. Ik weet nog niet echt veel.' Zei hij met betraande ogen.
'Hey vriend. Het komt wel goed met haar. Tineke is een sterke meid.' Zei Brigitte.
We zaten nog wat te praten toen de dokter afkwam. We gingen alledrie meteen rechtstaan.
'Mevrouw is succesvol geopereerd. Ze ligt nu op kamer 325. U mag bij haar op bezoek maar ze is nog buiten bewustzijn.' Zei hij. We haalden opgelucht adem. We kwamen bij haar kamer en we gingen naar binnen.

Koen
We gingen naar binnen en ik zag Tineke. Ik kreeg het al meteen weer moeilijk. Er waren zoveel signalen en toch heb ik niets gedaan. Ik kon mij zelf wel slaan. Ik had iets moeten doen.
' Ik voel mij nu zo stom.' Zei ik tegen Floor en Brigitte.
'Hoezo?' Vroeg Floor
'Er waren zoveel signalen en toch heb ik niets gedaan.'
'We hebben allemaal die signalen over het hoofd gezien, Koen. Het is jouw fout niet.' Zei Brigitte.
Ik begon te huilen en pakte Tineke haar hand. Floor en Brigitte moesten terug naar kantoor en ik beloofde hen om hen op de hoogte te houden.
Ik bleef nog de hele nacht bij Tineke en viel uiteindelijk in slaap.

Tineke
Ik werd wakker en schrok op. Ik was niet meer in dezelfde koude kamer als een paar uur geleden. Ik keek om mij heen en ik besefte dat ik in het ziekenhuis was. Hoe ben ik hier gekomen? Ik keek naast mij en daar zag ik Koen. Hij was aan het slapen en hij had mijn hand vast. Hij was zo schattig. Ik kneep in zijn hand en hij schrok wakker.
'Sorry.' Zei ik verontschuldigend.
'Geeft nie.  Hoe gaat het met jou?'
'Beter. Hoe kom ik hier?' Vroeg ik. Hij legde het hele verhaal uit en ik was zo blij om zijn stem te horen. Hij merkte dat ik niet luisterde en hij lachte naar mij. Ik lachte terug.
' Ik hou van jou.' zei ik.
' Ik hou ook van jou.'❤❤