leven zonder liefde

deel 4

Tineke
Ik kwam aan op het bureau. Zonder gedag te zeggen lief ik naar mijn bureau. Koen was er nog niet dus ging ik al aan het werk.
'Hey' hoorde ik plots. Daar stond Koen. Zijn haar was mooi op zijn plaats gelegd en zijn ogen twinkelden nog meer dan anders. Je kon zien dat hij in een goede bui was.
'Hey.' Zei ik terug.
'Wat heb je gedaan met je pols?'
'Oh dat. Ik ben gewoon gevallen en heb hem bezeerd. Niets bijzonders.'
loog ik. Ik wilde hem de waarheid niet vertellen, bang dat Evert me anders iets aan zou doen.
' Ik ga efkes naar het toilet.' Zei ik.
Ik liep door de gang en zag daar iemand staan. Oh nee! Evert!
'Evert, wat doe jij hier?' Vroeg ik een beetje ongemakkelijk.
'Is dat de manier waarop je mij begroet. Ik wilde gewoon eens kijken of je nog niets gezegd hebt.'
'Nee, ik heb nog niets gezegd. Maar ga nu weg!' Zei ik.
'Mag ik eerst nog een kusje?'
Hij kwam dichter naar mij toe en zijn lippen waren al op een paar centimeter van de mijne. Ik draaide mijn hoofd zodat hij me niet kon kussen. Dat had ik beter niet gedaan, want het volgende moment kreeg ik een harde klap tegen mijn wang. Doordat ik dit niet had zien aankomen, verloor ik mijn evenwicht en viel op de grond. Hij schopte nog een paar keer in mijn buik en liep toen weg.
'Tinnie. Waar ben je?' Ik hoorde de stem van Koen en probeerde zo snel mogelijk op te staan. Tevergeefs.
'Tineke! Wat heb je gedaan?' Vroeg hij bezorgd.
'Gewoon gestruikeld. Ik ben zo onhandig de laatste tijd.' Ik hoorde zelf hoe ongeloofwaardig dit klonk, maar gelukkig geloofde hij het.

Koen
Ik geloofde niets van wat Tinnie zei, maar ik vertrouwde haar. Als er iets ergs was, zou ze het wel zeggen.
'Heb je zin om vanavond te gaan eten met mij. Gewoon achter het werk.' Vroeg ik.
Ik zag dat ze twijfelde maar uiteindelijk stemde ze toch in.

Tineke
Waarom heb ik ja gezegd? Nu moest ik een smoes verzinnen voor Evert.
Ik nam mijn gsm en toetste zijn nummer in.
'Hallo. Wat is er?' Vroeg hij een beetje nors.
'Het is om te zeggen dat er vanavond een etentje gepland staat met de collega's.' Ik hoopte dat hij het geloofde.
'Ok, maar je slaapt wel in de kelder. En als je dat niet wil duw ik u der wel weer in.' Zei hij op een gemene toon.
Snel hing ik op. Dat was geregeld, maar nu moest ik op de koude vloer van de kelder slapen.
Snel kleedde ik mij weer om voor het etentje.