leven zonder liefde

deel 7

Floor
Tineke kwam aan op het bureau en we gingen er meteen naartoe.
'Tineke, kunnen we efkes met jou praten? We zijn een beetje bezorgd om jou.' Vroeg ik. Ik zag dat ze schrok.
'Ja ok.' Antwoordde ze. Ze keek niet op en toen ik keek naar Koen zag ik dat hij ook niet durfde opkijken. Zo vreemd. Die twee waren toch twee handen op één buik?
We gingen binnen in een kantoortje en we gingen ons zetten.
'Tineke we zijn een beetje bezorgd om jou.' Begon Brigitte.' We hebben gezien dat je wat afwezig bent en ons uitsluit. Wat scheelt er toch met jou?'
'Niets' Zei ze.
'Komaan Tineke. Je kunt ons alles vertellen. Je kunt ons vertrouwen.' Zei ik nu.
'Er is niets!' Zei ze nu wat bozer.
'Maar Tinnie...' Koen kon zijn zin niet eens afwerken want Tineke onderbrak hem.
'Wanneer gaan jullie mij nu eens geloven? Ik vertrouw jullie echt maar er is echt niets. Ik ben gewoon heel erg uitgeput. Laat mij nu maar met rust!' Ze stond op en liep weg.
'Tinnie...' Koen stond ook op en liep ook weg.
Er is duidelijk iets tussen die twee.

Koen
Ik liep achter Tineke aan en ik zag dat ze aan haar bureau zat.
' Tineke. Het spijt ons echt. We waren gewoon bezorgd.'
'Ga alsjeblieft weg.' Zei ze.
'Ok maar eerst nog iets anders. Het spijt me dat ik je zomaar probeerde te kussen. Je hebt een vriend en ik dacht er gewoon niet bij na. Het spijt me echt.'
'Het geeft niet, maar ik wil niet dat het nog een keer gebeurt. Ik kan het gewoon niet.'zei ze.
'Hoe bedoel je? Ik begrijp het niet.'
Ik zag dat ze zich ongemakkelijk voelde.
'Je hoeft het niet te vertellen als je niet wil.' Ik stond op en liep naar de deur. 'Maar ik hou echt van je.'
'Koen wacht!' Riep ze. 'Ik hou ook van jou.'

Tineke
Ik ging naar huis. Ik was bang voor wat me te wachten stond. Toen ik binnen was zag ik dat er niemand thuis was. Ik haalde opgelucht adem. Ik wilde hem niet boos maken dus nam ik wat eten en ging naar de kelder. Ik dacht na over wat ik daarstraks tegen Koen zei en ik was blij dat ik eindelijk had gezegd dat ik hem leuk vond.
Plots hoorde ik de voordeur opengaan en ik was bang dat hij naar hier zou komen, maar als bij wonder gebeurde dat niet.
Maar toen hoorde ik hem roepen.
'Je bent nog niet van mij af! Goed dat je al naar de kelder bent gevlucht!Ik ben te moe om naar daar te komen! Je hebt geluk!'
Ik begon stilletjes te huilen. Ik wilde Koen. Ik wil alleen hem.