leven zonder liefde

deel 20

Koen
Tineke lag heel onrustig te slapen. Wat is er toch met haar aan de hand? Ze begon zichzelf nu al te snijden ook. Zo kende ik haar niet. Ik wil de oude Tineke terug. Ik hoop dat ze geen domme dingen gaat doen. Plots voelde ik dat ze begon te huilen en ze stond op.
' Wat ga je doen? Het is nog maar 5 uur.' Zei ik bezorgd.
' Ik kan niet slapen. Ik ga efkes wat water halen en ik denk dat ik nog wat tv ga kijken.' Zei ze snikkend. Ze dacht waarschijnlijk dat ik niet doorhad dat ze aan het huilen was. Ik ging weer liggen. Ik hoorde plots een gsm afgaan. Ik keek rond en zag dat Tineke  die van haar had laten liggen. Ze had een sms'je van....Evert! In stilte lag ik het berichtje.
Hey Tieniemienie
Ik hou nog steeds van jou. Kom terug bij mij en ik zal uw Koen niets doen. Maak het uit met hem! Jouw veiligheid kan ik niet garanderen maar Koen blijft dan in leven!
Groetjes Evert
Ik rende naar beneden en zag Tineke huilend in de zetel liggen.
' Wat betekent dit?' Vroeg ik boos. Tineke keek geschrokken op en ik toonde haar het sms'je. Ze begon nu nog harder te huilen.
' Koen. Ik kan het uitleggen! Evert stuurt mij de laatste tijd weer berichten. Hij heeft mij ook een keer proberen omver te rijden. Ik kon net op tijd wegduiken en toen gooide hij een papiertje naar mij. Hij bedreigde mij en zei dat ik niets tegen jou mocht zeggen, want anders ging hij jou iets aan doen.'
'Tineke. Je weet nu toch dat je mij kunt vertrouwen. Je gaat toch niet in op zijn voorstel?' Vroeg ik onzeker.
' Ik weet het niet Koen. Ik wil niet dat jou iets overkomt.'
'Ik kan best voor mezelf zorgen hoor!' Zei ik boos.
' Koen. Maak het nu niet erger dan het al is! Ik wil dit niet maar het moet. Ik denk dat het veiliger is voor ons allebei als we gewoon uit elkaar gaan!' Ze liep weg naar boven en kwam even later terug et haar valies.
'Sorry Koen. Ik hou nog steeds van jou maar het kan gewoon niet.' Ze liep weg en ik bleef verbaasd achter. Ik liep haar nog achterna maar ze was al weg. Ik begon te huilen en tegen de muur te schoppen. Hoe kon ik toch zo stom zijn? Maar dit is nog niet voorbij. Evert zal boeten voor wat hij gedaan heeft!

Tineke
Ik liep huilend het park in. Ik wilde Koen echt niet zo achterlaten, maar anders was hij niet veilig. Ik ging zitten op een bankje en begon te denken aan onze momenten samen. Ik had nu geen huis meer en naar Evert gaan wilde ik al zeker niet. Nog een half uur en ik moest al naar het kantoor. Dat was nu wel het laatste waar dat ik zin in had. Ik wilde niet in een ongemakkelijke stilte vallen. Ik besloot om rustig naar het kantoor te gaan. Iedereen was er al en toen ik aankwam keken ze mij raar aan. Ik had natuurlijk nog rode ogen van het huilen. De chef kwam binnen en verdeelde de taken.
' Koen en Tineke op patrouille. Floor en Obi papierwerk en Eric en Brigitte werken verder aan die moordzaak.'
We liepen naar de auto en begonnen aan een dag die denk ik wel heel erg lang kan worden. Er was een ongemakkelijke stilte.
'Tineke. Ik begrijp best dat je bang bent, maar je hoeft u geen zorgen te maken. Ik kan op mezelf letten en ik wil jou graag beschermen.' Zei Koen. Ik hoorde de droefheid in zijn stem.
' Koen ik wil dit echt niet. Ik hou nog steeds van jou, maar ik moet jou ook beschermen en dat kan enkel door uit elkaar te gaan.' Ik begon het weer moeilijk te krijgen. Hij zei niets meer terug maar ik zag wel nog een traan over zijn wang lopen.
De dag was eindelijk voorbij. Koen en ik hebben niets meer tegen elkaar gezegd en ik had nog steeds geen slaapplaats. Plots had ik een idee. Ik dacht aan de oude bunker in het bos. Daar heb ik vroeger nog vaak gespeeld toen ik 12 was. Dat is niet zo ver lopen en niemand zou mij er komen zoeken. En zo ging ik dus op weg. Het was maar twintig minuutjes lopen dus algauw was ik aangekomen. Ik ging naar binnen en toen stokte mijn adem. Hier woonde al iemand en aan de spullen te zien kon ik al raden wie. Daarom dat ze hem niet vonden. Hij zat al die tijd al hier. Ik wilde mij omdraaien om weg te lopen toen er plots een man in de deuropening stond.
'Wel, wel. Kijk eens wie we hier hebben. Als dat Tineke niet is.' Zei hij spottend.
' Evert laat mij gaan alsjeblieft. Het is uit met Koen dus je hebt wat je wilde.'
'Nee Tineke. Ik wilde jou en nu heb ik jou gevonden. Allé. Jij hebt mij gevonden, maar dat boeit nu niet. Je bent recht in je ongeluk gelopen.' Hij kwam dichter naar mij toe en gooide me tegen de grond. Ik voelde hoe mijn hoofd de muur raakte en toen werd alles zwart.

Bedankt om mijn verhaal te lezen.❤ Het zou tof zijn als ik nog meer lezers zou krijgen. Ik doe mijn best om het zo interessant mogelijk te houden.
Groetjes Gwennaelle