| How To Forget |
| Boys |
----------------------------
58 days before...
Βγήκα από το εστιατόριο και κατευθύνθηκα προς τον διάδρομο που ακούστηκε η φωνή του.
Άρχισα να πονάω και γω μαζί του.Ηταν λες και με μαχαίρωναν πισώπλατα.
Στάθηκα απέξω από το γραφείο της διευθύντριας, βλέποντας ένα παιδί στην καρέκλα.
Έκατσα δίπλα του και πήρα μια βαθιά ανάσα.
«Τι του κάνουν;» ρώτησα το αγόρι και εκείνος γύρισε να με κοιτάξει.
«Τι νομίζεις ότι του κάνουν;» ρώτησε και σιωπή επικράτησε για λίγο.
«Γρηγόρης.» είπε μετά από λίγο και μου έδωσε το χέρι του.
«Εμίλια.» είπα και η φωνή του ακούστηκε ξανά.
«Αφήστε μεε!» είπε ξανά και έκλεισα τα μάτια μου.
«Καλύτερα να μην σε δει εδώ.» ψέλλισε ο Γρηγόρης και σηκώθηκα όρθια.
«Γιατί;» ρώτησα και εκείνος χαμογέλασε.
«Δεν θέλει διασημότητες και τα λοιπά.» είπε και ξεφυσιξα, πηγαίνοντας προς το δωμάτιο μου.
Ήθελα να δω πως ήταν.
Αν ήταν καλά,αν πονούσε.
Ήθελα να δω τα ματάκια του και να τον αγκαλιάσω σφιχτά.
Ήθελα να δω εκείνον!
{....}
Τα φώτα έκλεισαν και έμεινα να κοιτάζω την μπαλκονόπορτα.
Που να είναι τώρα η μαμά;! Ο πατέρας της κάνει ακόμη την ζωή δύσκολη;
Η κουρτίνα δεν με άφηνε να δω τίποτα σχεδόν,παρά μόνο σκοτάδι.
Έκλεισα τα μάτια μου και άρχισα να σκέφτομαι.
Πώς να ήταν αυτό το αγόρι άραγε;! Γιατί δεν ήθελε να τον δω;
Με αυτά και με αυτά,με πήρε ο ύπνος.
57 days before...
Το πρωί,η κυρία Ιωάννα μπήκε μέσα στο δωμάτιο,με τα τακούνια της να σέρνονται στα πλακάκια,κάνοντας με να ξυπνήσω.
«Κορίτσια ξυπνήστε...Έτοιμο το πρωινό.» είπε και όλα τα κορίτσια άρχισαν να πηγαίνουν προς το εστιατόριο.
Κατέβηκα και γω τις σκάλες, πηγαίνοντας προς τον πάγκο και παίρνοντας ένα ποτήρι γάλα.
Αφού έκατσα στην θέση μου,παρατήρησα την παρέα των κοριτσιών που με πλησίαζε με αργα και σταθερά βήματα.
Η μία από αυτές ήταν αυτή που έπεσα πάνω της χτες.
Ωχ,την έβαψα...
«Τι κάθεσαι εδώ μόνη σου;» ρώτησε μια κοπέλα που ήταν μαζί τους,όταν έφτασαν στο τραπέζι μου και η άλλη γέλασε.
«Αφού η καημενούλα δεν έχει παρέα.» είπε και έχυσε το ποτήρι με το γάλα,πάνω μου.
«Άκου να δεις ‘καινούργια’...Το και καλά όλο ‘θύμα’ ύφος σου, καλύτερα να το κόψεις γιατί σε εμάς δεν περνάει.Καταλαβες;!» ρώτησε εκείνη ενώ βάρεσε το χέρι της στο τραπέζι.
Βλέποντας τες να με κοιτάνε όλες με ένα βλέμμα αηδίας,τα μάτια μου βούρκωσαν.
«Τι κάνετε εκεί;» φώναξε κάποιος και όλοι γυρίσαμε για να δούμε το αγόρι που χτες το βράδυ φώναζε να τον αφήσουν.
«Μπα μπα,ο κύριος Ασημ-» πήγε να πει η κοπέλα που ήταν δίπλα από την ηλίθια και εκείνος τις αγριοκοίταξε.
«Μαριτίνα εσύ να σκάσεις... Αγγελική τι πράγματα είναι αυτά;» ρώτησε την ηλίθια και εκείνη έκανε την θιγμένη.
«Δεν της κάναμε τιποτ–» πήγε να πει μα την διέκοψε.
«Μην την ενοχλείτε!» είπε αυταρχικά και εκείνη γέλασε ειρωνικά.
«Γιατί,τι θα μου κάνεις;» ρώτησε και ο Γρηγόρης ήρθε κοντά μας, διώχνοντας τες από κοντά μας.
«Είσαι καλά;» ρώτησε και εγνευσα καταφατικά.
Είχα χάσει την μιλιά μου.
Κοιτάζοντας τα πράσινα μάτια του μέσα από τα γυαλιά μυωπίας, ένιωθα σαν να χάνομαι.
«Αχιλλέας.» ψέλλισε και χαμόγελασα.
«Εμίλια...» είπα και εκείνος χαμογέλασε λοξά λίγο πριν απομακρυνθεί από το τραπέζι μου,αφήνοντας με,παρέα με τον Γρηγόρη.
Τι στο καλό έγινε μόλις;!
DU LIEST GERADE
Πως Να Ξεχάσεις {HTF}|✓
Romantik"Φοβαμαι..."ψιθύρισε και την αγκάλιασα πιο σφιχτά. "Είμαι εγώ τώρα.Είμαι εδώ μαζί σου..." |How To Forget| *Warning* Η πρωταγωνίστρια ίσως σας εκνευρίσει- υπερβολικά πολύ- και ίσως ερωτευτείτε τον πρωταγωνιστή. Ελπίζω να μην βγήκε και τόσο κλισέ...
