Πως Να Ξεχάσεις {HTF}|✓

[26]~ Θειουλα μου... ~

| How To Forget |

| The pain |

18 days before...

[ Αχιλλέα pov... ]

Περπάτησα μεχρι εκεί, με γρήγορα βήματα.

Η ώρα ήταν μόλις οκτώ το βράδυ και τα παιδιά θα έπαιρναν το βραδινό τους.

Τι θα έπαιρναν βασικά;..
Μια σούπα που δεν ήταν σούπα.

Απορώ πως το τρώγαμε αυτό, τότε.

Μετά από τρία χρόνια, δεν έχει αλλάξει τίποτα στον χώρο.

Ο ίδιος βρώμικος και γεμάτος αναμνήσεις που πονάνε, χώρος.

Άνοιξα την καγκελόπορτα και έμεινα να κοιτώ την αυλή.

«Φίλησε με Αχιλλέα...» ψιθύρισε και χαμογέλασα πάνω από τα χείλη της.

«Τσου.» αποκρίθηκα και εκείνη με πλησίασε ακόμη περισσότερο.

«Το θέλω τόσο πολύ.» είπε με βαριά φωνή και φίλησα πρώτα το πάνω χείλος της και ύστερα το κάτω χείλος.

Εκείνη έκλεισε τα μάτια της ενώ έτρεμε.

Την αγαπώ... Και θα την αγαπώ με όλη μου την ψυχή!

Κούνησα το κεφάλι μου για να διώξω τις αναμνήσεις αλλά μόλις η ματιά μου έπεσε πάνω σε ένα παγκάκι, πάγωσε το αίμα στις φλέβες μου.

«Αχιλλέας + Εμίλια» έγραφε με κόκκινα γράμματα, αν και το χρώμα ξεθώριασε.

Μπήκα από την πόρτα και βρέθηκα σε γνώριμο περιβάλλον που μου έμοιαζε τόσο άγνωστο.

Αυτή την ώρα οι καθηγητές θα έπαιρναν το δείπνο τους στο γραφείο και τα παιδιά θα ήταν στο εστιατόριο,οπότε έπρεπε να κάνω γρήγορα αν ήθελα να προλάβω την θεία μου.

Περπάτησα με γρήγορα αλλά σταθερά βήματα, ενώ παρατηρούσα το χώρο γύρω μου.

Σκηνές από την νύχτα του θανάτου της αδελφής μου ήρθαν στο μυαλό μου αλλά τις έδιωξα γρήγορα.

Αν είναι να βρω το δίκιο μου και να τα χώσω στην αγαπημένη μου θεία στην φυλακή, πρεπει να μην σκέφτομαι τίποτα άλλο.