Πως Να Ξεχάσεις {HTF}|✓

[16]~ Η φωνή του ~

| How To Forget |

| everything |

Το επόμενο πρωί με βρήκε ξαπλωμένη στο κρεβάτι, να αναπολώ στιγμές μας.

«Μα μωρό μου είναι πολύ νωρίς ακόμα για να σηκωθείς...» άκουσα την φωνή του σαν βουητό και άνοιξα τα μάτια μου.

«Γιατί έφυγα...» ψιθύρισα και κατευθυνθηκα προς το μπάνιο.

Άνοιξα την βρύση της μπανιέρας και αφού ρύθμισα το νερό στο ζεστό, άρχισα να αφαιρώ από πάνω μου τα ρούχα που φορούσα.

«Είσαι τόσο όμορφη μέσα στους αφρούς... Μπορώ να σε χαζεύω συνεχώς. Θέλω να σε έχω αγκαλιά ώσπου να κοιμηθείς και αργότερα να μυρίζω το άρωμα σου. Θέλω το πρωί τα χείλη σου πάνω στα δικά μου και θα είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. » άκουσα ξανα την φωνή του και η μνήμη μου έτρεξε πίσω.
«Ώστε θα είσαι ευτυχισμένος με τα χείλη μου;» ρώτησα και εκείνος εγνευσε καταφατικά ενώ με πλησίασε.

«Εσύ με τι θα είσαι ευτυχισμένη,Εμίλια;» ψιθύρισε πάνω από τα χείλη μου και η ανάσα μου κόπηκε.

Δεν είχα σκεφτεί ποτέ μου την λέξη εκείνη.

Πάντα έπαιρνα ό,τι μου δινόταν και ποτέ μου δεν σκεφτόμουν τι θα πει η λέξη 'ευτυχία'.

«Δεν έχω ιδέα με τι θα είμαι ευτυχισμένη, Αχιλλέα!» ψέλλισα και με πλησίασε κι άλλο.

Διψάω, διψάω να γευτώ αυτά τα χείλη που μου φωνάζουν να τα φιλήσω.

Κάνει αυτός την κίνηση να με φιλήσει και νιώθω να αγγίζω τον παράδεισο.

Τα χείλια του τόσο μαλακά και τόσο ζεστά, ενάντια στα κρύα και ξερά δικά μου.

Με φιλάει τόσο ήρεμα... Τόσο ήρεμα που κάνει την καρδιά μου να ηρεμεί.

Έπειτα αφήνει το πάθος του να βγει στην επιφάνεια.

Το πάθος του μπορεί να μας σκοτώσει.

«Θα μας πληγώσεις Εμίλια...» με τα λόγια του επανέρχομαι στην πραγματικότητα.

«ΓΑΜΩΤΟ ΣΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ!» φώναξα καθώς έκλεισα την βρύση και πήρα μια βαθιά ανάσα.

Πρέπει να τον ξεχάσω...
Και θα το κάνω!

Τύλιξα γύρω μου μια πετσέτα και κατευθυνθηκα προς την ντουλάπα, αφού πρώτα ανοίγω την μπαλκονόπορτα στην ανάκληση.

Το αεράκι χτυπάει την κουρτίνα και με κάνει να ηρεμώ.

Άνοιξα την πόρτα της ντουλάπας και έβαλα ένα αέρινο άσπρο φόρεμα ενώ χτένισα τα απαλά μαλλιά μου.