Πως Να Ξεχάσεις {HTF}|✓

[33]~ Σαν να την είδα... ~

| How To Forget |

| Your life |

5 days before...

[Αχιλλέας pov...]

«Και τι θα κάνεις τώρα που "εκδικήθηκες" την θεία σου;» ρώτησε ο Λεωνίδας και πήρα μια βαθιά ανάσα.

«Λέω να κανω μια επίσκεψη στον πρώην άντρα της θειουλας μου.» είπα χαμογελώντας και ξεροβηξε.

«Δηλαδή, στον Δημήτρη Αργυρόπουλο;» ρώτησε και εγνευσα καταφατικά.

«Ξέρεις π–» πήγε να πει μα τον διέκοψα.

«Ξέρεις ότι έπαιρνε το μέρος της τότε και ενώ ήξερε ότι μας πλάκωνε στο ξύλο δεν είπε τίποτα σε κανέναν, έτσι;» είπα τα αυτονόητα και ξεφυσιξε.

«Το ξέρω Αχιλλέα αλλά άμα τον αφήσεις να σου εξηγήσει πως έχουν τα πράγματα, σίγουρα θα έχει μετανιώσει.» ψέλλισε και χαχάνισα ειρωνικά.

«Κι όμως, Λεωνίδα... Δεν αξίζει τον χρόνο μου.» είπα και κοίταξα το κινητό μου.

Ούτε ένα μήνυμα.

Που είσαι μωρό μου;

«Τότε, γιατί θα πας στην εταιρεία του;» ρώτησε μπερδεμένος και έκλεισα το κινητό μου, εστιάζοντας το βλέμμα μου πάνω του.

«Γιατί θέλω με κάποιον τρόπο να πάρω πίσω τα λεφτά του πατέρα μου.» άρχισα να λέω και πήρα τα κλειδιά μου, στα χέρια μου.

«Αααα και να πω και ένα γεια στην όμορφη κορούλα του.» είπα χαμογελώντας πονηρά και εκείνος γουρλωσε τα μάτια του.

«Ξερ–» πήγε να μιλήσει για ακόμη μια φορά αλλά τον διέκοψα, λέγοντας του πως ήταν η ώρα να φύγω.

Ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσω τον πρώην "θείο" μου.(πόσο μου έχει λείψει ο Σταύρος που έλεγε αντί για "θείο", "μπάρμπα"😅)

{.....}

Τελικά η "εταιρεία" του πρώην "θειουλη" μου ήταν πολύ μεγαλύτερη από ότι φανταζομουν.

Με αργά και σταθερά βήματα, άρχισα να κατευθύνομαι προς την ρεσεψιόν όπου και έδωσα το όνομα μου.

«Αχιλλέας Ασημοπουλος...»

Καποιος θα απορούσε πως έφτασα εδώ... Πώς έφτασα από τον γιο του διασημότερου στην ιστορία των ασημικών να ζω με παλαιότερες οικονομίες και να ψάχνω για δουλειά ως οδηγός.