Πως Να Ξεχάσεις {HTF}|✓

[39]~ Μείνε! ~

Τα χείλη του ακούμπησαν τα δικά μου και ένιωθα την καρδιά μου να αρχίζει να λειτουργεί ξανά.

Το κεφάλι μου άρχισε να ουρλιάζει, κατακρίνοντας τα πάντα, ενώ το στομάχι μου καιγόταν ολόκληρο.

Στην αρχή φίλησε πρώτα το κάτω χείλος μου, ήρεμα και έπειτα το πάνω, κάνοντας με να ανατριχιάσω στην επαφή.

Εγώ ανταποκρίθηκα το ίδιο γρήγορα, δίνοντας του την πρόσβαση να βάλει την γλώσσα του στο παιχνίδι.

Η μυρωδιά της βότκας με έκανε να τρελαίνομαι και να θέλω παραπάνω.

Απομακρύνθηκε, προσπαθώντας να βρει την ανάσα του και χαμογέλασα, μηδενίζοντας-εγώ αυτή την φορά- την απόσταση μεταξύ μας και φιλώντας τον με πάθος.

Τον αγαπούσα...
Τον ήθελα...
Τον χρειαζόμουν..

Απομακρύνθηκε ξανά και μου χάιδεψε το μάγουλο.

«Θέλεις ακόμα να φύγεις;» ρώτησε και τον κοίταξα κατάματα.

Αυτά τα γκριζοπράσινα μάτια του, με έκαναν να θέλω να βάλω τα κλάματα.

«Μπορούμε να πάμε κάπου αλλού;» ρώτησα και εκείνος εγνευσε καταφατικά.

«Πες μου που θες και θα σε πάω.» είπε χαμογελώντας μέχρι τα αυτιά και δάγκωσα το κάτω χείλος μου σαν να σκεφτόμουν.

«Πάμε σπίτι σου. Νυσταξα!» είπα και γέλασε.

«Είσαι μεγάλη ξενερα.» παραδέχτηκε και χαμογέλασα.

«Είμαι αλλά παραδεξου ότι σου αρέσει.»γέλασα και χαμογέλασε λοξά.

«Δεν μου αρέσει απλά, το λατρευω!»

{…….}

«Εδώ είμαστε!» είπε, σταματώντας το αυτοκίνητο του και κοίταξα έξω από το παράθυρο.

«Εδώ.. μένεις;» ρώτησα και εκείνος εγνευσε καταφατικά, βγαίνοντας από το αυτοκίνητο.

Βγήκα από το αυτοκίνητο και τον ακολούθησα με γρήγορα βήματα.

«Σίγουρα μένεις εδώ;» ρώτησα χαχανιζοντας και εκείνος με κοίταξε παράξενα.

«Γιατί δεν σου αρέσει;.. Μήπως θέλεις να πάμε στο ίδρυμα;» ρώτησε και ξεροβηξα.

«Είναι μια χαρά και αυτό.» είπα κοιτάζοντας τον όμορφο κήπο και έπειτα γύρισα προς το μέρος του.

Φαινόταν τόσο ήρεμος, προσπαθώντας να ξεκλειδώσει την πόρτα και κάνοντας με να χαμογελάσω για ακόμη μια φορά σήμερα.