| How To Forget |
| Girls |
56 Days before...
Μετά τα μαθήματα και τις δραστηριότητες, κατευθύνθηκα προς το δημόσιο μπάνιο.
«Είναι κούκλος σου λέω..» είπε μια κοπέλα με μαύρα μαλλιά σε μία άλλη και ονειροπολούσαν.
«Και πως τον λένε τον τυχερό;» ρώτησε η κοπέλα που κοιμόταν απέναντι μου.
«Αχιλλέα τον λένε...» είπε και γουρλωσα τα μάτια μου.
Το α-αγορακι με τα γυαλακια;!
Πήρα μια βαθιά ανάσα και τις πλησίασα.
Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να περάσω όλα τα χρόνια μόνη.
«Γεια σας...» είπα και η κοπέλα που καθόταν απέναντι μου, χαμόγελασε.
«Γεια σου... Εμίλια.» είπε και με έπιασε από το χέρι.
«Κορίτσια από δω η Εμίλια... Εμίλια από δω η Μπέλα,η Άννα και η Λένα.» είπε και αφού χαιρετηθήκαμε,με έβαλαν να τους πω γιατί ήρθα εδώ.
«Γενικά δεν ήταν το περιβάλλον φιλικό για εμένα.» είπα χαμηλώνοντας το βλέμμα μου και όλες με αγκάλιασαν.
«Εμένα η μητέρα μου με παράτησε στο ίδρυμα για να συνεχίσει την καριέρα της.» είπε η Μπέλα και της έπιασα το χέρι.
«Λυπάμαι...» ψιθύρισα και μου χαμογέλασε.
«Δεν πειράζει.» αποκρίθηκε και η Λένα με κοίταξε.
«Εμένα η μητέρα μου είχε μπλέξει με τα ναρκωτικά.» είπε εκείνη και η Μπέλα την αγκάλιασε.
«Εμένα η μητέρα μου έπινε...» είπε η Άννα και την αγκάλιασα.
«Ομαδική αγκαλιά!» φωνάξαμε και αγκαλιαστήκαμε όλες μαζί.
53 Days before...
«Την καημένη...» είπε η Αγγελική, πετώντας το μεσημεριανό φαγητό μου στα σκουπίδια.
«Μην σε ξανά δω μαζί με αυτές τις ξενέρωτες...» με προειδοποίησε η Μαριτίνα και έφυγε με την υπόλοιπη παρέα, αφήνοντας με μόνη στο διάδρομο.
«Ο,ΤΙ ΘΕΛΩ ΘΑ ΚΑΝΩ!» φωναξα και γύρισαν να με κοιτάξουν.
«Αυτό θα το δούμε...» ειπε η Αγγελική ενώ η Μαριτίνα πήγε προς το γραφείο της κυρίας Ιωάννας.
Όχι...
«Κυρία κυρία,η Εμίλια πέταξε το φαγητό μου στον κάδο.» ψέλλισε αθώα και άκουσα στο πάτωμα τα τακούνια της να με πλησιάζουν.
«Εμίλια στο γραφείο της διευθύντριας,ΤΩΡΑ!» ούρλιαξε στο αυτί μου κάνοντας με να βουρκώσω.
Μα,εγώ δεν έκανα τίποτα...
After three years(το προχωράω λιγάκι 😅😅😅)
45 days before...
Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη.
«Ηλίθια...»
«μυξιαρα...»
«χαμενη...»
«Είσαι ένα τίποτα...»
Στα πόδια μου έχω ένα σωρό μελανιές.
Όσες και οι βλακειες που έλεγαν η Αγγελική με την Μαριτίνα στην κυρία Ιωάννα ότι έκανα.
Η Μπέλα,η Άννα και η Λένα μου μιλάνε ακόμα αλλά στα κρυφά.
Μετά από τις πολλές επισκέψεις μου στην διευθύντρια και το πολύ ξύλο που έφαγα, κανείς δεν ήθελε να με κάνει παρέα.
Έτσι και γω έκανα παρέα με τα “κακά παιδιά” του ιδρύματος,ακα την παρέα του Αχιλλέα.
«Εμίλια...» φώναξε ο Γρηγόρης και τον κοίταξα.
«Παρακαλώ;» είπα και η Μαρία με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω.
«Τι έχω;» ρώτησα και γέλασαν ειρωνικά.
«Τα μαύρα σου τα χάλια.» σχολίασε η Φανή και γέλασα.
«Φταίει που έχω να φάω από την προηγούμενη εβδομάδα.» χλεύασα και κοίταξα τριγύρω μου.
Οντως έχω να φάω από την προηγούμενη εβδομάδα...
Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν πεινάω!
Ξαφνικα ένιωσα ένα άγγιγμα στο χέρι μου και είδα τον Λεωνίδα να με έχει πιάσει αγκαζέ.
«Τι κάνεις παιδί μου,είσαι τρελός;» ρώτησα και εκείνος γέλασε.
«Σε θέλει ο Αχιλλέας.» είπε και ξεφυσιξα.
«Πάω να δω τι με θέλει...» είπα στα παιδιά και αυτοί εγνευσαν καταφατικά.
Με γρήγορα βήματα,βγήκα από το δωμάτιο τους, κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά και αφού είδα ότι κανένας δεν ήταν στο διάδρομο,βγήκα στην πίσω αυλή από καθόταν συνήθως.
Καθώς τον έψαχνα με τα μάτια μου,ένιωσα την αναπνοή του πίσω μου.
«Επιτέλους...» τον άκουσα να λέει με την βραχνή φωνή του.
«Ήρθες...»
VOUS LISEZ
Πως Να Ξεχάσεις {HTF}|✓
Roman d'amour"Φοβαμαι..."ψιθύρισε και την αγκάλιασα πιο σφιχτά. "Είμαι εγώ τώρα.Είμαι εδώ μαζί σου..." |How To Forget| *Warning* Η πρωταγωνίστρια ίσως σας εκνευρίσει- υπερβολικά πολύ- και ίσως ερωτευτείτε τον πρωταγωνιστή. Ελπίζω να μην βγήκε και τόσο κλισέ...
