Πως Να Ξεχάσεις {HTF}|✓

[23]~ Η ποια σου; ~

| How To Forget |

| My Grandmother |

21 days before...

«Καλημερούδια...» ψέλλισε η Ελένη από το τηλέφωνο και ξεφυσιξα, τρίβοντας τα μάτια μου.

«Που την είδες την καλή μέρα ρε;.. Έχω να πάω με τον πατέρα μου για πρωινό.» είπα και εκείνη χαχάνισε.

«Πώς κοιμήθηκες;» ρώτησε και ξεφυσιξα.

«Ενώ κοιμόμουν ωραία και καλά, με πήρε κάποιος τηλέφωνο και όταν το σήκωσα δεν μιλούσε. Ποιος λες να ήταν;» ρώτησα και ξεροβηξε.

«Έλα που δεν ξέρεις, Εμίλια...» είπε και κοκαλωσα στην θέση μου.

«ΜΟΥ ΛΕΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΠΗΡΕ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ;» άρχισα να φωνάζω και εκείνη κλαψουρισε.

«Ρε φίλη μου τι φωνάζεις, είναι πρωί ακόμη. Και είναι πολύ πιθανό να ήταν αυτός.» είπε και πήρα μια βαθιά ανάσα.

«Καλά, τώρα θα σε κλείσω γιατί πρέπει να ετοιμαστώ.» είπα και τερμάτισα την κλήση.

{......}

Μετά από ένα χαλαρωτικό μπάνιο, φόρεσα ένα τζιν και μια φαρδιά μπλούζα, ενώ έπιασα τα μαλλιά μου μια ψηλή αλογοουρά.

Έβαλα τα παπούτσια μου, πήρα το κινητό και τα κλειδιά μου, όταν άκουσα κορνατισμα απέξω.

Βγήκα με γρήγορα βήματα έξω και κατευθυνθηκα προς το πανάκριβο αμάξι του πατέρα μου.

Μπήκα στην θέση του συνοδηγού και εκείνος μου χαμογέλασε.

«Καλημέρα στο κοριτσάκι μου...» είπε εκείνος και με φίλησε στο μέτωπο.

«Πώς κοιμήθηκες;» ρώτησε ενώ οδηγούσε και τον κοίταξα.

«Αρκετά καλά... Εσύ;» ρώτησα και χαμογέλασε.

«Σχεδόν καθόλου.» είπε και έμεινα να τον κοιτώ παράξενα.

«Σκεφτόμουν πολύ εσένα και την Βερόνικα. Και αποφάσισα αν το θέλεις και εσύ, να έρθεις να μείνεις μαζί μου.» είπε και γουρλωσα τα μάτια μου.

«Μ-μου λες να μείνω μαζί σου, στο σπίτι σου;» ρώτησα και γέλασε.

«Στο σπίτι μας, Εμίλια, στο σπίτι μας.» είπε και έδειξα να το σκέφτομαι.

Αν μείνω άλλο λίγο στο σπίτι, μπορεί και να τρελαθώ από τις αναμνήσεις, άσε που ο Ορφέας ξέρει που είναι το σπίτι.

«Θέλω και γω να έρθω να μείνουμε μαζί.» είπα τελικά και εκείνος χάρηκε.

Ύστερα από λίγα λεπτά, φτάσαμε σε μια μεγάλη βίλα και έμεινα να κοιτάζω το θέαμα.

Πισίνα είναι εκείνη;

«Που να δεις και μέσα.» είπε ο πατέρας μου και χαχάνισα σαν μικρό παιδί, βγαίνοντας από το αυτοκίνητο και πηγαίνοντας προς την πόρτα.

Εκεί ένας από τους "σωματοφύλακες" μου άνοιξε την πόρτα και μπήκα μέσα.

Απλά... Ουαου....

Στα δεξιά μου υπήρχε ένα πολύ μεγάλο σαλόνι με μεγάλη τηλεόραση, ενώ από τα αριστερά ήταν μια πόρτα που ήταν η μεγάλη τραπεζαρία και μια άλλη πόρτα όπου ήταν η κουζίνα.

Στο κέντρο υπήρχε μια μεγάλη σκάλα που οδηγούσε στον πάνω όροφο.

«Σ'αρεσει;» ρώτησε και εγνευσα καταφατικα.

Μια κυρία βγήκε από την κουζίνα, μιλώντας στο τηλέφωνο.

«Ναι Ρόζα μου, θα σε πάρω τηλέφωνο αργότερα. Μπαι...» είπε και κοίταξε τον πατέρα μου πρώτα και έπειτα εμένα.

«Παιδί μου που ήσουν και ποια είναι η νεαρή;» ρώτησε και εκείνος χαμογέλασε.

«Μητέρα να σου συστήσω την κόρη μου, Εμίλια.» είπε και εκείνη ασπρισε σαν το πανί.

Τι έγινε "γιαγιακα"..;
Νόμιζες ότι ο μπαμπάς δεν θα μάθαινε ποτέ την αλήθεια;

«Την ποια σου;» ρώτησε ήρεμα, ξεροκαταπίνοντας και εκείνος χαμογέλασε λοξά.

«Την κόρη μου, μητέρα. Το παιδί μου και της Βερόνικας.» είπε και μόνο που δεν έπαθε εγκεφαλικό η γριά.

Καλέ αυτό θα έχει πλάκα!

----------------------------------------------------------

Που να δεις παρακάτω 😅😅😅