Πως Να Ξεχάσεις {HTF}|✓

[31]~ Αχχ και να ξερες! ~

| How To Forget |

| Your name |

7 days before...

[Γρηγόρης pov...]

«Και δηλαδή τι θα γίνει τώρα;» ρώτησε η Ελένη και ξάπλωσε δίπλα μου στο κρεβάτι.

«Και οι δύο είναι τόσο εγωιστές που δεν θα κάνουν κάτι για να ξαναπροσπαθήσουν.» είπα και γέλασε.

«Και αν... Κάναμε κάτι εμείς για να τους τα ξανά βρούμε;» ρώτησε εκείνη με ένα πονηρό χαμόγελο να στολίζει το πρόσωπο της και την πλησίασα φιλώντας την πεταχτά στα χείλη.

«Είσαι ένας θησαυρός, το ξέρεις αυτό;» ρώτησα και εκείνη χαμογέλασε, ακουμπώντας το κεφάλι της στο στέρνο μου.

«Σε κάτι μέρες ο πατέρας της Εμίλιας κάνει ένα πάρτι- ακα- δεξίωση για την κόρη του. Άμα τον έπαιρνες και ερχοσασταν μια βόλτα, να καταφέρναμε να τους τα βρούμε.» είπε εκείνη και γέλασα.

"Μωρό μου, έχω καλύτερη ιδέα... Το μόνο πράγμα που θέλω από σένα είναι με κάποιον τρόπο να κάνεις το ζευγαράκι να μαλώσει. Τα άλλα άφησε τα πάνω μου.» είπα και εκείνη με αγκάλιασε, χαρούμενη.

«Σου έχω πει πόσο σε αγαπάω;» ρώτησε εκείνη και την αγκάλιασα σφιχτά.

«Και γω σε αγαπάω, μωρό μου.»

{........}

«Τι είναι το τόσο σημαντικό που θέλεις να μας πεις;» ρωτησε ο Λεωνίδας βαριεστημενα και χαμογέλασα, ενώ η Μαρία με την Φανή με κοίταξαν περίεργα.

«Από εσάς θα ήθελα εκρηκτικά, πολλά εκρηκτικά.» είπα και ο Λεωνίδας με κοίταξε με καχυποψία.

«Τι τα θες εσύ τα εκρηκτικά;» ρώτησε και κοίταξα την Ελένη που μπήκε μέσα στο σπίτι με τους καφέδες στα χέρια.

«Μην ρωτάτε... Απλά θέλω μέχρι το άλλο Σάββατο αρκετά εκρηκτικά, κατανοητό;» ρώτησα και εκείνοι εγνευσαν καταφατικά.

«Εεε και που είστε;... Τσικουδιά στον Αχιλλέα, αν δεν θέλετε να δείτε τον εαυτό σας να χάνει και από κάτι σημαντικό.»

{.......}

«Τι κάνεις εσύ;» ρώτησα τον Αχιλλέα και εκείνος μου χαμογέλασε.

«Είμαι πάρα πολύ καλά, εσύ;» ρώτησε και χαμογέλασα πονηρά.

«Πώς και έτσι;» ρώτησα γελώντας και ήπιε λίγο από τον καφέ του.

«Απλά... Έχει ωραίο καιρό έξω και για κάποιο λόγο νιώθω ήρεμος.» είπε ψέματα και κοίταξα το παράθυρο.

«Αφού βρέχει!» είπα και χαχάνισε ειρωνικά.

«Μου αρέσει η βροχή, Γρηγόρη.» τα μάτια μου καρφώθηκαν στο κινητό που μόλις δονήθηκε και μόλις είδα το όνομα της Εμίλιας στην οθόνη, χαμογέλασα ειρωνικά.

«Ώστε δεν μιλάς με την Εμίλια...» είπα και με κοίταξε περίεργα, ενώ παράλληλα κάτι πληκτρολογουσε.

«Τι εννοείς;» ρώτησε ύστερα από λίγο και ξεροβηξα.

«Τίποτα... Το Σάββατο που έρχεται σε θέλω για μια δουλειά.» είπα και χαμογέλασε λοξά.

«Τι δουλειά;» αναρωτήθηκε κοιτάζοντας με και κάνοντας μασάζ στον αυχένα του.

«Δεν σου λέω ακόμη... Θα δεις!» είπα και με κοίταξε καχύποπτα.

«Να φοβάμαι;» ρώτησε και εγνευσα αντιφατικά.

«Όχι βρε... Είναι για καλό σκοπό.»

Αχχ και να ξερες!

----------------------------------------------------------

Αν ήξερε, δεν θα ερχόταν 😏😏