[12]~ Φεύγω... ~

2.5K 265 202
                                    

| How To Forget |

| Him |

31 days before...

«Είσαι σίγουρη;» ρώτησε η Φανή και εγνευσα καταφατικά, προσπαθώντας να βολευτώ στο κρεβάτι του νοσοκομείου.

«Απολύτως... Θέλω να ψάξω και για τους γονείς μου. Θέλω να ρωτήσω την μητέρα μου γιατί με άφησε στο ίδρυμα.» είπα και η Μαρία εγνευσε.

«Και με τον Αχιλλέα τι θα κάνεις;» ρώτησε και πήρα μια βαθιά ανάσα.

Ήμουν ερωτευμένη μαζί του αλλά αυτός δεν είναι... Απλώς θέλει να τα έχει όλα δικά του.

«Δεν ήμασταν ποτέ μαζί!» είπα και η πόρτα άνοιξε, μπαίνοντας μέσα ο Αχιλλέας με μια σακούλα στο χέρι.

«Γεια σας.» είπε και εκείνες με κοίταξαν, χαμογελώντας.

«Ας βγούμε έξω εμείς...» είπαν και κατευθύνθηκαν προς την πόρτα.

«Θα μείνει τίποτα και για μας;» ρώτησε η Μαρία και εκείνος εγνευσε καταφατικά.

«Σας περιμένει ο Γρηγόρης, απέξω.» είπε και εκείνες έφυγαν γρήγορα από το δωμάτιο, αφήνοντας μας μόνους.

«Έχουμε και λέμε...» είπε βγάζοντας τα μπιφτέκια από το μπολ και δίνοντας μου να κρατήσω, το πιρούνι.

Εγώ προσπάθησα να σηκωθώ λιγάκι,  μα το μαξιλάρι δεν με βόλευε.

«Ειιι, περίμενε να σε βοηθήσω.» είπε φτιάχνοντας μου λίγο το μαξιλάρι.

«Ευχαριστώ!» ψιθύρισα, κοιτάζοντας το μπολ που ήταν στα πόδια μου.

Το πήρα σιγά σιγά και έβαλα μια μπουκιά στο στόμα μου.

Εκείνος έβγαλε το μπουκάλι με το νερό ενώ έκατσε στην καρέκλα, δίπλα μου.

«Εσύ δεν θα φας;» ρώτησα και εγνευσε αντιφατικά.

«Δεν έχω όρεξη.» ψέλλισε και έπειτα με κοίταξε, χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου.

«Ο γιατρός μου είπε ότι αύριο μπορείς να πάρεις εξιτήριο.» είπε και χαμόγελασα.

«Ωωω αλήθεια;! Τι τέλεια, θα προλάβω να μαζέψω και τα πράγματα μου στο σπίτι.» είπα και εκείνος δεν μίλησε.

Πως Να Ξεχάσεις {HTF}|✓Where stories live. Discover now