Πως Να Ξεχάσεις {HTF}|✓

[20]~ Φεύγω απο το σπίτι ~

| How To Forget |

| Fake |

24 days before...

[ Αχιλλέα pov... ]

«Με ρεγουλα φίλε...» είπε ο Γρηγόρης και γύρισα να τον κοιτάξω.

«Θέλει να με ξεχάσει ρε.. Πετάει τόσες αναμνήσεις στα σκουπίδια. Πώς μπορεί;» είπα με μάτια βουρκωμενα και εκείνος μου πήρε το ποτήρι από τα χέρια.

«Το ποτό δεν είναι η λύση, ξέρεις.» είπε και πήρα μια βαθιά ανάσα.

«Πήρα μια απόφαση.» ψέλλισα και ξεροκαταπιε.

«Πες μου ότι δεν θα πας πάλι στο ίδρυμα...» είπε και γέλασα.

«Δεν είμαι χαζός Γρηγόρη. Απλά θα φύγω από το σπίτι.» είπα και γουρλωσε τα μάτια του.

«Όχι, όχι Αχιλλέα...» είπε ταραγμένος και χαχάνισα.

«Θα τα βγάλετε πέρα και χωρίς εμένα, σου έχω εμπιστοσύνη.» είπα και γέλασε μέσα στον πανικό του.

«Εσύ τι θα κάνεις;» ρώτησε και το σκέφτηκα.

«Για αρχή, θα πάω να μείνω στο πατρικό μου. Μετά θα πάω να ψάξω στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το τροχαίο που είχαν οι γονείς μου δεν ήταν τροχαίο, αλλά δολοφονία.» είπα και εκείνος με κοίταξε περίεργα.

«Τι εννοείς;» ρώτησε και ήπια την τελευταία γουλιά από το ποτό μου.

«Εννοώ ότι η θεία μου ήθελε να τους σκοτώσει για να πάρει την περιουσία τους και επειδή κανείς δεν μας ήθελε, μας πήρε στο ίδρυμα. Και όταν λέω ότι κανείς δεν μας ήθελε, θυμάσαι πριν πεθάνει η αδερφή μου, τι γινόταν.» είπα ενώ άφησα τα λεφτά στο τραπέζι.

«Αν θυμάμαι λέει. Κάθε βράδυ οι φωνές της ακουγόταν παντού. Όταν έμαθαν τα παιδιά ότι πέθανε, δεν σε πλησίαζαν καν. Και όλα φοβόταν την Ειρήνη Ασημοπουλου, την πιο διάσημη γυναίκα στον κόσμο που παντρεύτηκε άντρα με λεφτά και στην κάμερα έδειχνε τον ψεύτικο της εαυτό.» είπε και γέλασα.

«Θέλω να πληρώσει για όλες τις φορές που μας χτυπούσε.» είπα και βγήκαμε έξω από το μπαράκι ενώ κατευθυνθήκαμε προς το σπίτι.

«Όλοι θα πληρώσουν κάποια στιγμή για τις πράξεις τους.» είπε ο Γρηγόρης και τον αγριοκοιταξα.

«Το εμπεδωσα Γρηγόρη και με το παραπάνω... Την έχασα!» είπα και χαχάνισε.

«Έτσι νομίζεις...» ψιθύρισε και σήκωσα το ένα μου φρύδι.

«Τι εννοείς;» ρώτησα και ξεροβηξε.

«Δεν είναι της παρούσης.» είπε και φτάσαμε στο σπίτι.

«Τα πήρε όλα τα πράγματα της;» τον ρώτησα και γέλασε.

«Μην με ρωτάς εμένα από αυτά, ψάξε μόνος σου.» είπε και κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο του.

«Καληνύχτα.» είπε και μπήκα στο δωμάτιο της.

Πώς γίνεται η μυρωδιά της να μην έχει φύγει στιγμή;

Την έχω τόσο ανάγκη γαμωτο...

«Σου έλειψα καθόλου;» ρώτησε μπαίνοντας σιγά σιγά στο δωμάτιο μου και ξαπλώνοντας δίπλα μου.

«Αυτό το κρεβάτι είναι πολύ γερό.» είπα χαχανιζοντας και με κοίταξε με μάτια μισάνοιχτα.

«Θέλω να κοιμηθώ...» ψιθύρισε και έκλεισε τα μάτια της για λίγο, ηρεμώντας με το να ακούει την ανάσα μου.

«Συγγνώμη...» ψιθύρισα και χαμογέλασε χωρίς να ανοίξει τα μάτια της ενώ έμεινα να κοιτάζω αυτό τον τον άγγελο, να κοιμάται στην αγκαλιά μου.

Τι άλλο θέλει κανείς για να είναι πραγματικά ευτυχισμένος;

Κάποια στιγμή γύρισε από την άλλη και άφησε σε θέα την πλάτη της.

Άρχισα να την χαϊδεύω, κάνοντας την να ανατριχιάσει.

«Δεν ξέρεις πόσο ευτυχισμένος είμαι όταν είμαι μαζί σου. Νιώθω ότι είσαι ο άγγελος που ήρθε να ηρεμήσει τους δαίμονες μέσα μου. Που ήρθε να μου χαρίσει λίγο από τον παράδεισο.»

«Θέλω να μείνω μαζί σου στον παράδεισο για πάντα, άγγελε μου!»

«Μην με αφήσεις ποτέ μόνο...»

Και με άφησε!

----------------------------------------------------------

Αουτς...