Bölüm 20.

5.8K 370 34
                                    

Denizden...

Elimdeki kağıtta yazanlar, deminden bu yana olanlar, Selinle konuşmam.. Kafam allak bullak olmuştu. Şu an gerçekten oturup yerde ağlamak istiyordum. Hörül hörül ağlamak...

"Rüzgar.." diye bir fısıltı çıktı ağzımdan. Onu bulmam gerekti. Onu hemen şimdi fare deliğinde bile olsa bulmam gerekirdi. Bu sefer fena toslamıştım çünkü gerçekten fena.. Ve kağıttada yazdığı gibi artık benim arkamda durup bana destek olan bir ananim yoktu.. Rüzgar yoktu...

"iyimisin?" diye Selin bana heyecanla sordu. Ona önem vermeden hemen koşmaya başladım. İçimde boşluk vardı. Sanki müzemin en nadide parçası gözlerimin önünde parça pinçik olmuştu. Sanki kalbim ayaklarımın altına bantlanmıştı ve ben her adım attığımda bir kez daha kırılıp ayaklarımı kesiyordu. Neden şimdi Rüzgarın yokluğu bu kadar ağır basmıştı? Gerçekten bu kadar mı alışmıştım ona? Gerçekten kaybetmek böyle bir hissmiydi?

Aptal aptal koşarak kızlar tuvaletine girdim ve cebimden telefonumu çıkardım hızlıca instagrama girerek engeli kaldırdım ve yazmaya başladım.

Deniz: Rüzgar!!

Deniz: Rüzgar bak benle konuş lütfen herşeyi yanlış anladın. Açıklamama izin ver! Rüzgar!!

Bir kaç dakika bekledim. Aslında yazmam gereken yazmak istediğim milyonlarca şey vardı ama okurmuydu bilmem..

Bir süre sonra aniden bildirim sesi gelince heyecanla telefonu açtım.

Denizrüzgari: Seni ilk kez dinlemek istemiyorum.

Yazmayı bıraktı ve tekrar yazmaya başladı ama bu sefer başka bir kullanıcı adıyla yazıyordu.

Denizfenacarpti: Artık bana yazma. Bende sana yazmayacağım çünkü.

Deniz: Rüzgar ben ne haldeyim biliyormusun? Bak tamam duydukların yanlışti ama onların bir açıklaması var ZATEN!

Denizfenacarpti: Herşey bitti Deniz anla bunu. İçimdeki o şey.. heyecan mı aşk mı herneyse bugünden sonra öıdü. Sen rahatça bad boy takıl

Deniz: Ulan yemişim bad boyunu. Bak açıklıycam diyorum. Onalrın hepsi yalandan uydurulmuş sözlerdi bana neden inanmıyorsun Rüzgar? Bu kadarmı vazgeçtin bizden?

Denizfenacarpti: Biz? Hih)

Denizfenacarpti : Ne zaman biz olduk deniz? Ne zaman bu yalancı, korkak platonik sana bir şeyler hissettirdiki..

Denizfenacarpti:Deniz lütfen daha fazla incitme beni.. en başından beri sana yazmam zaten hataydı.. Ben kendi adıma özür dilerim.

Denizfenacarpti: Ve artık gerçekten herşey bitsin..

Deniz: Hayır..

Deniz: hayır!!! Sakın daha bi sürü şey var. Saçma sapan nedenlerden dolayı hiçbirşeyi bitirme!

Denizfenacarpti: .

Denizfenacarpti: Ben bugün karşına çıkacaktım. Gerçekten sana seni sevdiğimi söyleyecektim ama...

Deniz: ama?

Denizfenacarpti: Hoşcakal!

Deniz: heyy!

Deniz: engel mi??

İşte bugün tarihte devamlı ilklere imza atıyorduk. Rüzgar bana engel atmıştı. İlk kez.. Belkide son kez... Belkide tarihte bugün ilk sandıklarımız aslında bizim sonumuzdu. Eee, sonda bir ilk değilmidir??

*********************

Ee siz sonlayın bakalım nasıl buldunuz? Sizce bizi neler bekliyor. Vote ve yorumlara çökün bakem..

İyice kalında bizimde sonumuz olmasın))

Anonim : Mavi (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin