Deniz: beni rahatsız ettiğini söylemiştim. Bana birdaha yazma. Korkak! Zavallısın sen! Şimdi hadi sana eywallah!
Anonim: Hayır Mavi hayır.
Anonim: engelledin mi gerçekten?
Anonim: seni seviyorum Mavi.
Anonim: sadece beni ilk önce kalbim için sevme...
Ayakkabılarımı ayağıma takıp sonunda evdem çıkmıştım. Okula gitmek bir azap, evden çıkıp okula gitmek başka bir azaptı. Ama sonunda başara bilmiştim.
Bazen ev - dikkat edin kendi yaşadığım evden bahs ediyorum- her neyse işte o ev bana zindan oluyordu. Buna ailemin üzerimdeki baskısı mı sebep oluyordu bilmem ama oldum olası asla bu sokaklardan kopup eve gelmek istemezdim. Hey, ben bir bed görlmüyüm yoksa?
Havanın sağuk olmasılı aldırış etmeden beresiz arkısız montumun önünü açtım ve ellerimi cebime yerleştirdim. Soğuk havayı pek sevmezdim ama böyle zamanlarda en iyi gelen şeylerden biriydi. Morelim böyle... nasıl desem bozukken..
"Pişt" diye bir ses duymamla deminden beri topladığım pozitiv enerji aniden gelin olup gitmişti. Arkamda sapık mı vardı? Bir bu eksikti!
"Pişt güzellik hepsi senin mi?." diye kalın bir ses arkamdan bana doğru yaklaşırken bende çantamı yavaşça elime almaya başlamıştım. Saat daha çok erkendi ve evimin olduğu ara sokak tamamen boştu!
Adım sesleri dahada yaklaşıp bir el aniden belime sarılınca çantamı tüm gücümle arkamdaki ırz düşmanının kfasına geçirdim. Gözlerimi kapamış çantası yardırıyordum aniden kulaklarıma gelen sesle gözlerimi açtım.
"Mavi ya.. dur benim napıyorsum?" Karşımdaki Rüzgardı. Hoş gerçi ben açıklamasam bile siz anlardınız. Benden çok Rüzgarı sahiplendiğiniz için. Her neyse..
"Allahın manyağı ! Sapı! Gerzekalı boksuratlı manyak! Madafaka! Çemçük ağızlı! Atkafalı! Hay.." kafasını kaldırıp öğretmeni tarafından azarlanan çocuk gibi bana masumca bakınca durdum.
"ama neden böyle yapıyorsun Rüzgar? Yüreğim ağzıma geldi.." önüme dönüp yürümeye başladım.
"Özür dilerim Mavi valla seni korkutmak istememiştim. "Durup yüzüne baktım.
"O kadar güzel bir hiss ki anlatamam." Diye gülümsedi. Onu böyle gülerken görmek güzeldi.
"Ne güzel bir his? Beni korkutmak mı?" Diye sordum alayla.
"Hayır sana tereddütsüz yakalaşa bilmek. Seninle konuşmak. Beraber okula yürümek.. ben bu sokaklarda ne kadar sessizce arkandan yürüdum haberin varmi? Bu günleri düşünerek acaba diyerek. Bu kadar güzel olacağını tahmin edemezdim."
Sanki 'büyüyünce astronot olucam' diye hayallerini anlatan bir çocuktu. Yüzünde sersem bi gülüş ve parlayan gözler. Bu çocuk bu güzel kalple sevilmezmiydi?
Sen ne kadar da salak birisin Deniz Derin. Sen bu çocuğun kalbini defalarca kıra bilecek kadar kötüsün. Sen insanları dış görüşüne göre yargılayan aptalın tekisin! Sen gerizekalısîn sevgili Deniz!
O konuşurken gözlerim kiyafetine daldı. Ah unutmuşum ya Ferit Ergüven hep böyleydi. Benim Ananimim, Rüzgar yani. .Hep böyle jilet gibi giyinirdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
