Someday

Chapter 14

#Continuation
—————

Halos hindi na maipinta sa mukha niya ang sakit nararamdaman. Patuloy ang pag-igik niya kasabay ng pabilis ng pabilis na pagdaloy ng kanyang mga luha.

"N-no! P—lease no! Oh God! H-help me Dorothy! M-my b-ba-by.." hinging tulong niya sa babae na ngayon ay nakatulala sa kanyang harapan.

Hindi pa rin ito kumilos. Bakas ang gulat sa mukha ni Dorothy ng makita ang lagay niya na ngayon ay halos gumapang siya papunta kung saan makakahingi siya ng tulong.
Hindi pwedeng malaglag ang bata sa sinapupunan niya. Hindi! Hindi niya kakayanin. Mamamatay siya.

Patuloy pa rin ang paggapang niya sa kung saan. Nang malapit na niyang maabot ang telepono sa center table ay naramdaman niya ang malamig na kamay na humawak ngayon sa kanyang braso upang pigilan siya.

"D-dont! 'Wag kang makasarili Vexena! You're bleeding! Hindi ka na aabot kung sakali mang tumawag ka pa ng ambulansya. Believe me, i'm a doctor."

Umiiling siya habang nakatingin siya dito. Nahihirapan na rin siyang huminga at hindi na rin balanse ang kanyang paningin na sa anumang oras ay maari siyang mawalan ng ulirat.

"N-no! Hindi yan totoo! Nagsisinungaling ka lang para tuluyang mawala ang baby ko! Please.. p-please Dorothy ibigay mo na sakin ang telepono. Nakikiusap ako sayo..." Pakiusap niya.

"I.." Dorothy sighed and shot her a dagger look. "I'm afraid I cannot do that Vexena. Hindi ko rin 'to ginusto. Mahal ko si Kiel pero mas mahal ko ang buhay ko. I cannot risk my own life for your baby. I-im so sorry." Even Dorothy is now crying right in front of her.

She doesn't understand why Dorothy is acting this way.

Dorothy pull out the wire of the landline before she pick up the phone and throw it on the trash bin behind her.

Gone is the last chance that she has just to save her baby. Hindi siya makapaniwalang magagawa ni Dorothy iyon sa kanya. Kahit na sabihin mo pang ngayon lang sila nagkita dahil kahit siya man ang nasa katayuan nito, she will do right thing, she will help her without a doubt. But she's wrong. Dorothy is a shameless and heartless person she'll ever met. Napaka walang puso niya!

She can now see the blood on her lower part. She's full of blood. She can't do anything but to watch Dorothy entered the master bedroom.

Moments later she can hear their loud moaning which made her stilled and feel the angered emotion.

Wala ng luha sa mga mata niya habang nakatitig lamang siya sa bahagyang nakabukas na pinto ng kwarto nila. Rinig na rinig niya ang halinghing ng mga ito.

"M-mga hayop kayo! A-ang ssama-sama nyo! Mamamatay tao kayo! Mga.. wa-wa-lang puso..—" the last words she uttered while fully drifting off to darkness.

————

Napaluhod si Kiel sa narinig. Nanghihina siya. Pakiramdam niya ay sunontok siya sa lalamunan dahilan upang hindi magsalita o huminga.

Nakamasid lamang siya sa kanyang asawa. Walang pakialam kung makita man siya nitong puno ng luha. Hindi niya napigilan ang sarili habang sinasabi niya ang nakaraang hanggang ngayon ay nagiging bangungot sakanya.

Nakita niya kung paano naestatwa si Kiel. Ngunit bakit ganun? Pakiramdam niya ay nasasaktan rin ito habang nakikinig ito sakanya.

She look at her husband. "Ngayon mo sabihin sakin kung bakit sa tingin mo papayag akong hindi tayo maghiwalay? Simula ng pinatay niyo ang anak ko, pinatay na rin kita sa isip at kaluluwa ko!" Sigaw niya kay Kiel.

"Hindi—." She cut him. "No Kiel! Wala akong pakialam sa sasabihin mo! Sapat na sigurong nalaman mo kung anong nangyari sakin noon!"

She said before she wipe her tears. "Just sign those paper Kiel. Para matapos na 'to."

He look at her while his knee is on the floor.

"I'm sorry Vexena. F-forgive my sin. Hi-hindi ko a-alam..." He pleads and tears started to run through his cheek.

"Sorry? Do you think you're sorry will take back my son's life Kiel? If yes, then please cry more!"

She took the papers and pen and slam to Kiel's face.

"Sign this fucking papers now Kiel! Sign. It."
Matigas na sabi niya.

Kiel is now looking at the papers and back to look at her again. He did it thrice before he ask her.

"Do I have a chance to ask for forgiveness after i sign those papers?" He bitterly asked.

"No. Dahil hindi mo rin naman ako kinayang mahalin noon." Diretsahang sabi niya sa asawa.

He nod and smile sadly while he is still looking at her. "I see. I'm so sorry if we have to get through this shitloads of painful life Vexena. Isa lang naman ang gusto ko kung sakaling wala na talagang pag-asa na mahalin mo akong muli.."

He gathered all the papers and pen on his pocket. He slowly sign it with his shaky hand.

Mabigat at masikip ang pakiramdam niya habang iniaabot kay Vexena ang annulement papers.

"Please find a way to yourself  to forgive me baby. That's my last wish, as your husband."

He smiled sadly. "Sana mapatawad mo ang gagong katulad ko na walang ibang ginawa kundi ang saktan ka. Sana mapatawad mo ako kahit na alam kong napakalaki ng kasalanan ko sayo na kahit ata buong buhay ko ay hindi ko makakayang bayaran. Sana mapatawad mo ako kahit na pi-pinatay ko ang anak natin. I hope someday, you will find the reason to forgive me though i know it'll be hard for you."

Inilang hakbang lang ni Kiel ang pagitan nila at saka siya ikinulong sa kanyang bisig at pagkatapos ay hinawakan ang kanyang mukha at pinakatitigan siya.

Walang patid ang patuloy na pagdaloy ng luha sa mga mata ni Kiel habang tinititigan siya ng malamlam at puno ng pagmamahal.

"I will always love you Vexena. Ito na nga siguro ang karma ko sa lahat ng ginawa ko sayo. I'm sorry that I didn't do the right things before. I'm so sorry that I made your life hell.."

Nanginginig ang mga labi nito habang binibigkas ang bawat salita. Bahagyang itinaas ni Kiel ang kanyang paningin sa ceiling upang pigilan ang kanyang mga luha.

"Patawarin mo ako Vexena..." kinagat niya ang kanyang pang ibabang labi. "I love you. And it will be you until my last breath. Take care baby." He kissed her forehead before he pull himself out of contact with her.

Pinanood lamang nito ang lalaki na umalis sa kanyang harapan. Right after she heard the door closed. She suddenly fell into the floor.
Her shoulder is shaking as tears started to stream all over her face.

Masakit pa rin pala. At doon ay napahagulhol siya.