Calia,
Anak, kung sakaling nababasa mo ito ngayon ibig sabihin lang pinatawad mo na ako. Alam kung wala akong karapatan para sa kapatawaran mo pero nag-papasalamat parin ako. Anak, nag-sisisi ako sa nagawa ko. Kahit anong gawin ko ngayon alam kung hindi na mababago ang nangyari sinira ko ang buhay mo.Kinamumuhian ko ang sarili ko Calia anak dahil sa nagawa namin sayo. Nalulong ako sa droga at pinag-sisisihan ko iyon ng sobra-sobra. Nang umalis ka at napag-tanto ang ginawa ko nag-tangka akong kitilin ang buhay ko. Ang hayop na katulad ko ay hindi na nararapat pang mabuhay sa mundo pero hindi nangyari ang gusto ko. Kaya nag-pakalunod ako sa trabho at lahat ng kinita ko ay inipon ko para saiyo Anak. Alam kung hindi mababayaran ng kaunting salaping iyon ang nagawa ko pero gusto ko paring ibigay sayo iyon anak. Mahal na mahal kita anak kayo ng nanay mo. Patawad at hindi ako naging mabuting ama sayo. Hinihiling kung sa ilang panahon na natitira sakin sana ay masilayan
manlamang kita pag-mangyari iyon masaya akong tutungo sa impyerno kung saan nararapat ang katulad kung makasalanan.
Calia anak ko sana makahanap ka ng taong nag-mamahal sayo. Mahal na mahal kita anak at Patawad
Tatay,
....
Natuyo ang mga Luha nito sa kanyang muka. Yakap-kayap niya rin ang sulat ng kanyang ama. Sa kapaguran at pag-iyak nakatulog ito. Mabigat ang dibdib kung pinag-mamasdan ito. Hindi ko inaasahan ang nangyari sa pagitan nilang mag-ama.
Hindi madaling mag-patawad lalo na at kinabukasan mo ang nasira pero ang makita at marinig ko mula kay Calia kung paano nito patawarin ang kanyang ama ay lalo lang nag-patindi ng nararamdaman ko para sa kanya.
"Napakabait niyang bata noon bilib na bilib kami sakanya at ngayon humahanga ako dahil nagawa niyang patawarin ang ama niyang dahilan ng lahat nang pag-hihirap niya. "
Hinalikan ko ang noo nito. Masuwerte ako at nakilala ko ito at hindi ako papayag na malayo pa siya sakin.
"Alam naba niya ang kalagayan ng kanyang ama? "Tumango ako bilang sagot.
Ramdam ko ang bigat ng damdamin nito ng malaman niya ang kalagayan nito. Alam kung hindi sapat na nasa tabi niya ako pero ganun paman lagi kung sisiguraduhing nasa likod niya ako satuwing nahihirapan ito.
Gusto kung nasa tabi niya ako lagi sa panahong kailangan niya ng maiiyakan at sa panahong maligaya ito.
"I love her so much and this will be the last time I'll see her cry"
......
"Hey! Kamusta pakiramdam mo? "Tipid akong ngumiti kay Art"Mabigat ang ulo ko"ilang oras din akong umiyak kaya siguro hindi maganda ang pakiramdam ko.
"Bukas natayo umuwi kung ganon!! "Tumango ako bilang sagot rito.
Pag-katapos naming mag-hapunan bumalik agad ako sa higaan. Hindi talaga maganda ang pakiramdam ko. Sa mga nangyari buong araw gusto ko nalang matulog at panandaliang makalimot sa sakit na nararamdaman ng puso ko.
Kinabukasan maaga ulit kaming bumiyahe ni Art. Gusto kung bisitahin si Papa bago manlang umalis pero alam kung may mga gagawin si Archie kaya hindi ko nalang sinatinig ang gusto ko. Dumiretcho kami sa condo nito at dahil hindi parin maganda ang pakiramdam ko natulog lang ulit ako ng makaalis si Art para sa painting na dadalhin niya sa gallery nito.
Kung hindi ko kaya naabutan sa ganoong estado si Papa mapapatawad ko kaya ito. Tulad ni Tiyo at ng isa panitong kasama siguro ay hindi ko rin ito napatawad. Hindi ko mahanap sa puso ko ang kapatawaran sa mga kasamahan ni Papa kung tutuusin sila rin ang dahilan kung bakit gumamit ng droga ang aking ama. Biktima lamang si papa dahil sa kahinaan nito sa pag-kawala ni mama. At iyon ang isa sa dahilan kung bakit nagawa ko itong patawarin.
"Feeling better now sweetheart! "maayos ayos na nga ang pakiramdam ko"Yap! Kaya ngayon kailangan mo ng sabihin sakin ang kung paano mo napahuli ang ang mga iyon "-
Lumayo ito kaya alam kung may-itinatago ito sakin. Hindi na sana mahalaga sakin kung paano niya nalaman ng mas maaga ang tungkol sa nakaraan ko pero hindi parin maalis sa utak ko kung paano niya nalaman.
"Archie!wag mo akong takasan!! "habol ko rito ng pumasok siya sa kuwarto namin. Nag-bibihis ito ng maabutan ko kaya natigilan ko ng makita ang kahubaran nito.
"Do you really want to know about it. Nahuli na sila"
Hindi ko alam kung sinadya niya bang nakahubad sa harapan ko para hindi ako makapag-salita at mawala sa isip ko ang tungkol doon. Sinong makakapag-isip ng matino habang may isang lalaking gwapo at perperkto ang pag-kakahubog ng katawan sa harapan mo isama pa ang buhay na buhay nitong sandata.
"Shit!! Mag-bihis ka nga"tumalikod ako rito nag masabi ko iyon. "What! Ngayon kapa mahihiya sakin"may tuwa sa boses nito. Ilang sandali pa nakayakap na ito sakin at ramdam ko sa likuran ang sandata nito.
"Hindi maganda ang pakiramdam ko Art"pag-sisinungaling ko. "Hey! Wala akong gagawin sayo unless ikaw ang mauuna"Hindi ko alam kung ikakatuwa ko ba iyon o ikakainis ko. Ilang araw narin naman simula ng huli naming ginawa iyon.
Humarap ako rito. Nanlaki ang mata ko ng mabilis nitong inangkin ang labi. Binuhat niya ako habang ng hindi pinag- hihiwalay ang labi namin.
"Sorry! Sweetheart hindi nakita mahihintay"Inilapag niya ako sa kama. At sinimulang Alisin ang damit ko habang dinadampian nito ng halik ang katawan ko.
Hindi na nga mahalaga kung paano niya nalaman ang tungkol sakin ng mas maaga ang mahalaga ngayon nasa tabi ko ito at ramdam ko ang pag-mamahal niya sakin.
"I'll dig deeper sweetheart and I'll make sure to leave my seed there!! "nagulat ako sa sinabi nito pero hindi nag-tagal iyon ng mag-simula nitong angkinin ang yaman ko gamit ang labi niya.
....
...
Ilang chapter nalang po ang TPM, sana po samahan nyo ako hanggang sa huli. Ngayon palang nag-papasalamat na ako sa mga nag-chagang basahin itong hindi kagandang story ko. Unang sabak ko po ito rito kaya maraming salamat sa pag-babasa. THANKYOU.
PS:support nyo rin po ang TEACHER PLEASE! . salamat.
(avia_zayn)
