My Brother Is My Lover

chapter 20 what's iniside the box

Gabby's pov

"Ssshhh Gabby tama na. Huwag ka ng umiyak. Mali rin naman namin kasi nilihim namin sa iyo at hindi man lang namin inintindi kung ano ang mararamdaman mo. Ang importante ngayon malinaw na saatin ang lahat"

Niyakap niya naman ako at humagulgol sa mga bisig niya. I can't believe hindi galit saakin si Adam sa kabila ng mga pinagsasabi ko.

"No. It's not entirely your fault. It's also my fault because I overreacted Adam. I'm really sorry"

Kumawala siya sa pagkaka yakap niya saakin at tinignan niya ako sa mga mata habang pinapahid ang mga luha sa pisngi ko.

"I forgive you. Pero Hindi ka lang saakin dapat mag sorry. Solanna is upstairs and she's in her room all day. Ewan ko bakit hindi siya pumasok ngayon kaya Hindi nalang rin ako pumasok para samahan siya sa bahay kahit na hindi naman siya lumalabas sa kwarto niya para kumain man lang. Gabby go talk to her. I can't explain you everything what happened between us five years ago. I mean not now but I think she can explain it to you more clearly"

Hinalikan ako ni Adam sa noo at nginitian ko lang siya ng tipid. I can still see in his eyes na parang may kulang. Nag-simula na akong kumatok sa kwarto ni Solanna kahit na kinakabahan ako.

Solanna's pov

Wala akong gana pumasok ngayon dahil masama ang pakiramdam ko. Sabi ni Adam saakin kanina nasa sala or sa kwarto niya raw lang siya pero wala akong pakialam sa kaniya. After what he said to me the day of that stupid dinner. Nakatalukbong ang kumot sa buong katawan ko ng may kumatok sa pintuan. Probably it's just Adam again.

"Pasok"

Wala akong lakas bumangon kaya sinabi ko nalang na pumasok siya. Hindi ko naman dapat siya papapasukin dito kaso Alam ko pipilitin na naman niya akong kumain.

"Adam ayok-"

Hindi ko natapos ang sasabihin ko ng makitang hindi pala si Adam ang pumasok sa kwarto ko kundi si G-Gabby.

"Hey"

Bati niya saakin. I can also see the way she smiles is that she's sad. Nanatili siyang nakatayo malapit sa pintuan kaya ako nalang ang tumayo at lumapit sa kaniya. Ghad! I really miss my bestfriend!

"I'm sorry"

Sabi ko. Nagsimulang tumulo ang mga luha sa mga mata ko at napahagulgol ako ng iyak. Agad naman niya akong niyakap at nakikita kong naiiyak na rin siya.

"Ako nga dapat ang mag sorry sa iyo eh kasi pinag salitaan kita ng masama. I should have never said that Solanna kasi bestfriend kita. Alam kong naglihim ka saakin but I know there's a good reason behind that. That's why I'm sorry sis"

Pinahid ko ang mga luha sa pisngi ko at tinignan siya sa mga mata at ngumiti ng matamis. Kung alam mo lang Gabriela.

"Hindi ka na galit saakin? Sorry talaga sis I promise hindi na ako mag sisinungaling sa iyo starting today"

Itinaas ko Pa ang kanang kamay ko at parang nanunumpa. Ngumisi naman siya sa sinabi ko. Parang wala lang nangyari saaming gulo ah.

"Talaga lang ah? Solanna I know okay na tayo but that doesn't mean na wala ng tanong sa isip ko. Maraming tanong ang nasa isip ko Solanna and I want answers"

Napawi naman ang mga ngiti sa labi ko. Napahawak naman ako sa dibdib ko dahil bigla akong kinabahan.

"Gabby alam kong kung mag e-explain ako sa iyo hindi mo rin maiintindihan bakit ko nilihim sa iyo ang tungkol saamin ni Adam noon"

Lumayo ako ng konti sa kaniya at kinuha ang kahon sa ilalim ng kama ko. This is it. No more secrets Solanna.

"Gabby what your about to see will explain everything. Ginagawa ko ito dahil bestfriend kita at ayokong maglihim sa iyo"

Dahan-dahan kong binuksan ang kahon at pinakita sa kaniya ang pinaka tatago kong sikreto.

"H-hindi S-Solanna sabihin mo saakin Hindi Ito totoo?!"

Agad siyang napahagulgol ng iyak at niyakap ako. Habang hindi ko mapigilan ang mga luhang umaagos sa mga mata ko. Ngayong nalaman na ni Gabby ang pinaka tatago kong sikreto alam kong naiintindihan na niya ako.

"I-i'm sorry Solanna *hikbi* kung alam ko lang sana na ganito na pala ang sitwasyon mo noon *hikbi* edi sana *hikbi* edi sana buh-"

"Tama na Gabby. Wala na tayong magagawa. Nangyari na ang nangyari. Ayoko lang na maglihim pa ulit sa iyo dahil Hindi mo iyon deserve. Sana lang naiintindihan mo na ako ngayon kung bakit hindi ko na sabi sa iyo noon ang tungkol saamin ni Adam"

Kinalma ko ang sarili ko at tinago muli ang kahon sa ilalim ng kama ko. Kahit limang taon na ang nakakalipas ang sakit pa rin.

"Oo naman Solanna! Naiintindihan na Kita. Sorry I doubted you. Sorry for not being the bestfriend I should suppose to be. Pero Solanna alam ba Ito ni Adam?"

Hinaplos ko ang pisngi ni Gabby at marahan na umiling. Napapagod na rin ako sa lahat ng mga nangyayari.

"No Gabby. It's my choice to keep it a secret from you noon. At hindi rin Ito alam ni Adam"

Hinawakan niyang mahigpit ang dalawang kamay ko. Kilalalang-kilala ko na si Gabby. Alam ko kung ano ang gusto niya sabihin.

"Pero Solanna don't you think you are being unfair? He deserves to know the truth!"

Alam ko Gabby pero ayokong madamay siya dito kahit damay naman talaga siya. Ayokong itakwil siya nila mommy at daddy.

"Ayoko munang sabihin sa kaniya ito ngayon Gabby. I just want to protect Adam at ang kinabukasan niya"

Dahil kapag nalaman Nina Mommy at Daddy tungkol saamin noon siguradong itatakwil nila si Adam or pati din ako.

"Ano?! Naririnig mo ba ang sinasabi mo Solanna? Your being dumb and selfless! Alam mo ba dahil sa sinabi mo na kumpirma mo lang saakin na hangang ngayon mahal mo pa din si Adam!"

I don't know Gabby. Pero ano ba ang mag babago? Past is past and it shouldn't be discussed anymore lalo na sa kaso namin ni Adam.

Ano kaya ang nasa laman

Ng kahon? Hhhmmm

Malalaman niyo rin soon!

Hintay-hintay lang kayo

Sa next update!

-Queen