UNFORBIDDEN LOVE

Chapter Twenty-Seven

Then, isang araw.....

Narinig kong may kausap si Mommy sa phone. At alam kong si Tita 'yon. Grabe ang iyak ni Mommy. Kaya kahit na hirap na hirap, dahan-dahan akong tumayo. Hinila ang kinasasabitan ng dextrose. Lumapit at nagtago para hindi niya ako makita. At tama nga ako...

"Hope, hindi ko na alam ang gagawin ko. Simula nang dumating kami dito. She doesn't want to eat. She doesn't want to sleep. She doesn't want to go to school. And worse, she doesn't even want to talk to anybody. Even Nigel. Even me." humahagulgol na sabi ni Mommy.

"Dinala ko na rin siya sa mga doctors, even psychiatrist. Awang-awa na 'ko sa anak ko." sabi ni Mommy.

"She's just lying there, sitting there with a dextrose. Just looking blankly outside the window with no feelings at all." sabi ni Mommy.

"Iniisip ko tama ba itong ginagawa natin? Tama ba ang ginawa natin? Tama ba na pinaghiwalay natin ang mga bata? Kasi sa tingin, mas lalo silang nahihirapan sa ginawa natin, Hope. Mas lalo silang nahihirapan lalo na si Nina. She cannot even bare it. And i cannot bare to see her like this. Mas lalo na ako ang nasasaktan." sabi ni Mommy.

"Hope, gagawin ko lahat para kay Nina. Hindi ko kayang nakikitang ganito siya. I want my old Nina back. Please, do it for Miles also. I want the old Miles back, too. Ke buhay o patay na si PAPA at MAMA. Alam ko, they don't want this. They will hate to see this happening. And i know, they always want Miles and Nina to be happy." sabi ni Mommy.

"She needs to know the truth. And i will tell her the truth..." sabi ni Mommy. Lumabas ako sa pinagtataguan ko.

"W-what i-is t-the t-truth, M-mommy?" nanghihinang sabi ko.

"NINA!" gulat at nag-aaalalang sabi ni Mommy. Agad siyang lumapit sa 'kin. Inalalayan ako pabalik at pinaupo niya ako sa kama.

"K-kaya k-ko. W-what i-is t-the t-truth? T-tell m-me." sabi ko. Umiiyak na tinignan niya ako.

"Baby." sabi ni Mommy.

"Please." pinilit kong sabihin nang diretso. Malapit na 'kong umiyak.

"Okay." sabi niya sabay tango. Hinawakan niya ang mga kamay ko.

"I will the truth, the whole truth. Pero, anak. Isa lang hinihingi ko." sabi ni Mommy.

"W-what?" mahinang sabi ko. Humagulgol siya nang iyak sabay halik sa mga kamay ko.

"M-mom, w-what it is?" sabi ko.

"Baby. Please, please. I'm begging you. Don't get mad at me." humahagulgol na sabi niya.

"H-how can i g-get mad at y-you. Y-You are the o-only one left f-for me." umiiyak din na sabi ko.

Niyakap ako ni Mommy nang mahigpit. Nag-iyakan kami, until our hearts content. Tumayo si Mommy, hinaplos ang mukha ko. And she kiss my cheecks, bago siya lumabas ng kwarto.

Maya-maya, bumalik siya. May dala siyang mga folders. Tinignan muna niya ako. Ngumiti siya. Lumapit siya sa 'kin. At masuyong ipinatong sa kandungan ko ang mga folders.

Sa nanginginig na mga kamay, dahan-dahan kong binuksan ang unang folder. Tinulungan pa 'ko ni Mommy. Isang Marriage Contract.

"Marriage Contract ni Mike at Grace." sabi ni Mommy.

"Y-yeah, g-grandpa and g-grandma." sabi ko.

"N-no, baby. PAPA and MAMA." sabi ni Mommy.

Kunot-noo akong napatingin sa kanya. May kinuha siyang folder at binuksan. Nanlaki ang mga mata ko. It was my birth certificate, pero sina Mike at Grace ang nakalagay na parents ko.

"B-but, i have a b-birth c-certificate na i-ikaw ang n-nakapangalan na p-parent ko." naguguluhang sabi ko.

Pilit siyang ngumiti at may kinuha uling folder. Binuksan, ang birth certificate na tinutukoy ko. Dalawa ang birth certificate ko. Naguguluhang napatingin ako sa kanya.

"I know, baby. You have a lot questions in your mind. And this is the truth i will tell you. At sana makinig kang mabuti at maintindihan mo lahat with an open mind and heart." naiiyak na sabi ni Mommy.

"Ang totoo, wala sa dalawang ito ang tunay na birth certificate mo..." sabi ni Mommy.

At ikinuwento niya lahat magmula sa iwan ako ng kung sinumang nanay ko sa harap ng pintuan nila. Hanggang ampunin ako ng magulang nila. Hanggang mawala sila at siya ang umampon sa 'kin.

Pareho kaming luhaan matapos magkwento si Mommy. Tinitigan niya ako nang buong pagmamahal. Ngumiti ako nang bukal sa puso ko.

"I-i am not m-mad, Mom. I-i am e-eternally g-grateful. H-hindi niyo ako k-kaano-ano, b-but you h-haved l-loved me more than a-anything else." taos sa pusong sabi ko.

"Oh, baby. Thank you so much." sabi ni Mommy at niyakap niya ulit ako.

"But, there's more..." sabi ni Mommy. Bumitaw siya sa pagkakayakap sa 'kin.

"W-what's more?" tanong ko.

Kumuha ulit siya ng folder at binuksan. Nanlaki ulit ang mga mata ko. Birth certificate ni Miles. At tulad ko si Mike at Grace ang nakalagay na parents niya.

"M-Mom?..." naguguluhang sabi ko.

May kinuha ulit siyang folder at binuksan. Birth certificate ulit ni Miles. Si tita Hope ang nakalagay na parent niya. Dalawa din ang birth certificate ni Miles. Napatingin ako kay Mommy.

"At ang totoo, wala sa dalawang ito ang tunay na birth certificate ni Miles. Baby, pareho kayo ng kwento ni Miles. Ang kaibahan lang, nakita namin siya two years before we saw you. And Hope adopted him and i adopted you. And except na lalaki siya and babae ka." sabi ni Mommy.

"So, this m-means. We are not r-related by b-blood?" tanong ko.

"No..." nakangiting sabi ni Mommy.

"W-we are not c-cousins?" umiiyak na sabi ko.

"Not at all..." umiiyak din na sabi ni Mommy.

"W-we did not c-commited Incest, right?" paninigurado ko.

"Absolutely not, baby." sabi ni Mommy sabay yakap sa 'kin.

"Mommy..., i... want... to... go... home." dahan-dahan sabi ko para hindi ako mautal.

"Yes, anak. We will go home. If that will makes you happy." sabi ni Mommy. Mabini akong tumawa ako sabay tango.

'Yes, i am eternally grateful. Meron pa akong ina, na sobra ang ipinapakitang pagmamahal sa 'kin. And, i can't afford to destroy myself. If she will go through hell because of me.'

'I promised myself, i will regain my strength and i will regain my life. I finally realized that even the world turned its back on me. My own Mom, did not gave up on me.