A Vampire Prince Fall Inlove With A Simple Girl

Chapter 9: My Wife

Chapter 9: My Wife

Jisoo's POV

Dug... Dug... Dug...

Ano ba itong nararamdaman ko? Parang may kung anong dumikit at hindi ko malaman kung ano yun. Bumitaw naman siya at nakita ko ang paglaki ng mata niya maski ako nagulat rin sa ginawa niya eh.

"Ah-h si-ge p-pumasok na t-ayo." nauutal niyang sabi.

"O-oo." nauutal ko ring sabi.

Nandito na kami sa room at oppss na huli kami.

"Ms. Kim and Mr. Park why are you late?" tanong ng prof.

Napalunok nalang ako dahil siya yung terror prof namin dito eh.

"None of your business." sagot ni Jinyoung at naglakad papunta sa upuan niya kaya sumunod nalang ako at umupo sa upuan ko.

"Don't you dare to answer me with that way."

"And why?"

Omo grabe na baka ano pang magawa ng bampirang to sa proof. Hindi nalang ako nagdalawang isip na lapitan sila upang pigilan.

"Ah prof pasensya na po kayo sakanya. Pagpasensyahan niyo na po ang ugali niya hehe." singit ko.

"At bakit ka naman nandito Ms. Kim?"

Hala mali pala ang timing ko oppss lagot ako neto huhuhu. Halos lahat ng kaklase namin nakatingin kay prof at Jinyoung.

"Prof pagpasenyhan niyo na po siya ganyan na ang ugali niya." pamimilit ko kay prof.

"Sino ka ba sa buhay ng lalakeng to at bakit mo siya pinagtatanggol?!" sigaw ni prof sakin.

Nag 'ayiee' 'uyy' naman ang mga kaklase ko pero yung iba 'tsk! landian time lang?'

"Wala po akong puwang sa buhay niya. Pero ang ganyanin niyo ang isang estudyante ay parang hindi naman tama yun." matapang na sagot ko.

Eh nung wala pa si Jinyoung rito palagi nalang niya kaming sinasabihan ng masasakit at pinapahiya. Sinasaktan niya rin kaming mga estudyante pero natatakot kaming magsumbong dahil kamag-anak niya ang may ari ng eskwelahang ito. Lumapit naman ang proof sa akin at alam ko na ang mangyayari dahil sa ginawa ko.

Pak!

Natumba nalang ako sa sahig dahil sa napakalakas na sampal na galing kay prof.

"Huwag na huwag mo akong sasagutin ng ganyan, dapat matutu kayong respituhin ako!" sigaw niya sa aming mga estudyante.

Napayuko naman ang iba sa sinabi niya at yung iba naman naiyukom nalang ang kamao nila.

"Seriously? Paano ka namin rerespituhin kung kami nga hindi mo magawang irespeto bilang estudyante?" singit ni Jinyoung. Tumayo si Jinyoung at hinarap ang prof namin. "Sa tingin mo rerespetuhin ka pa namin sa ginawa mo sakanya?"

"Tapang mo ah!"

Aakmang susuntukin na ng proof si Jinyoung pero bigla niya itong hinawakan ng mahigpit. Napadaing naman si prof sa sobrang sakit.

"Bakit? mahina ka ba pagdating sa laban?"

Agad na binitawan ni Jinyoung ang proof at itinulak sa likod niya, sa sobrang pagkakatulak halos masubsob nga yung mukha niya sa sahig. Lumapit naman si Jinyoung kay prof at hinawakan ang balikat.

"Hoy tanda! Tandaan mo ang sasabihin ko sayo." cold na sabi ni Jinyoung at nakangisi pa. "Huwag na huwag mong gagalawin o sasaktan ang... Asawa ko kundi wala ka ng makikitang araw na sisikat bukas." pagababanta ni Jinyoung.
Sa pagsabi niya nun parang nag play sa akin ang music na 'Dream'. It was a dream right?
Lahat naman ng kaklase ko ay nagbubulongan. Tumayo kayo dahil may sapat na akong lakas.