UNEXPECTEDLY

Chapter 53: Goodbye

Yani's POV

Maaga kaming umuwi pabalik ng Manila. Una kaming pumunta sa bahay nila para ihatid si Enzo.

"Baby! Sure okay ka lang?"tanong ni Enzo. Kakausapin ko na kasi si mommy, my real mum hope everythings gonna be fine.

"Yes baby! Thank you! I'll call you later. Mahal na mahal kita no matter what."Naiiyak na sabi ko. I don't know kung anung nararamdaman ko bigla na lang akong umiyak."

"What's wrong baby?" tanong sakin ni Enzo.

"Hindi ko alam! Nalulungot ako."

"Wag ka ng malungkot. Mahal na mahal naman kita."

"Akin ka lang Enzo ha?"

"Oo sayong sayo lang ako. I love you" Then he kiss me on my lips.

Sumakay ako ng kotse at nag drive pauwi sa bahay.

Pagdating ko walang ibang tao kundi my real mommy. Di ko alam kung anong tatawag ko sa kanya. Mommy, mama,mum, mother o nanay.

"Hello po, tita!" lumapit ako at hinalikan sya sa pisngi.Nakita ko naman ang luhang pumatak sa mga mata nya.

"Yani, Mama na lang itawag mo."

"Opo mama." Niyakap nya ko.

"I'm sorry Yani! Alam mali ang ginawa ko please forgive me--"

"Tama na po. Naiintindihan ko po. I love you.. mama!"

"I love you yani!"

"Nasaan po sila mommy and daddy, saka si Lolo?"

"May meeting sila ngayon. Ang alam kasi nila next week ka pa uuwi. Pinag alala mo kami."

"Hindi naman po kayo kailangan mag worry kasama ko namn po si Enzo."

"Sabi nga din ni Mark, wag daw kaming mag aalala kasi safe ka with Enzo.By the way, dahil pinatawad mo na ko, umuwi na tayo. Hinanda ko na yung mga gamit mo? Papahanda ko na din yung private plane para makaali na tayo agad."

"Wait! what? saan tayo pupunta?"

"Sa London! Yani, dun na tayo titira. Nadoon yung kapatid mo naghihintay sayo saka yun daddy mo. Maganda dun magugustuhan mo." paliwanag nya.

"No! Dito lang ako nandito ang buhay ko. Hindi ako pwedeng umalis dito. Nag aaral pa ko. May mga kaibigan ako dito. nandito sila mommy at daddy.Ayoko!"

"Yani, wag ka ng makipagtalo. I'm your mum, I know whats best for you. Mag aaral ka sa London. I'm sure you'll have lots of friends dun. Naayos ko na lahat dun."

"No! Mama, please!" Naiiyak na sabi ko. Ayokong iwanan si Enzo. Mahal na mahal ko sya hindi ko kayang malayo sa kanya.

"Sasama ka sakin sa ayaw at sa gusto mo."

"Never!"

Hindi pwede to, ayokong pumunta ng London. Ayokong iwanan si Enzo. Si Enzo at tanging si Enzo lang ang nasa isip ko...

Sapilitan nila kong dinala sa London. Hindi ko alam kung paano at kung anu na ang mga sunod na nangyari. Pag gising ko nasa eroplano na ko papuntang London.