UNEXPECTEDLY

Chapter 65: The End

Yani's POV

Makalipas ang ilang linggo nakalabas din ako ng ospital.

"Welcome home mommy!" Sabi sakin ni Zeth. Namiss ko talaga ang anak ko.

"Baby, nag behave ka ba habang wala si mommy!"

"I'm not a baby anymore mommy! I'm a big boy na po!"

"At sino nagturo sayo nyan. Ayaw ko, ikaw pa din ang baby ko."

"Mommy!"

"Oo na sige na big boy ka na po."

"Mommy, I want a baby sister!"

"What?" Kung makahingi naman to ng kapatid kala mo laruan lang na kay daling ibigay.

"Tara na Yani, gawa na tayo!" Sabi ni Enzo.

"Please mommy I want a baby sister!" Sabi bya sabay pa cute.

"Hoy Enzo kung anu anong tinuturo mo sa anak natin ah."

"Hindi ko kaya sya tinuruan!"

"Mommy!"

"Soon baby! Pag kasal na sila mommy and daddy!" Sagot ko. Syempre gusto kong maging maayos ang lahat. Gusto ko din naman ng maayos at magandang pamilya para sa anak ko.

"Ah sige yun lng pala!" Sabi ni Enzo. Kinuha nya ang cellphone nya at may kinausap ito. Hindi ko alam kung sino pero mukang importante.

Nagpunta ko sa kwarto ko para mag pahinga habang si Zeth naman ay nasa bahay nila kuya.

*toktok*

"Baby!" Sabi nya sabay halik sa akin sa labi.

"Yes! Baby miss me? mukang busy ka kanina pa."

"May inaayos lang. Suot mo yan me pupuntahan tayong party." Binigay nya saakin ang isang paper bag na nag lalaman ng isang puting dress.

Ngumiti lang ako saka sya lumabas ng kwarto at sinimulan ko ng mag ayos.

Simple lang ang ayos ko. Simpleng make up at suot ko ang white dress na inabot sakin kanina ni Enzo.

Makalipas ang isang oras dumating si Enzo, naka tuxedo. Nag match ang suot namin.

"Ready?" tanong nya.

"Saan ba tayo pupunta?"

"Secret!" Sabi nya at saka kami sumakay sa kotse.

Nag drive sya at nakarating kami sa isang simbahan. Ano nanaman ang binabalak nito. Di naman sunday ngayon walang simba at saka walang ka tao tao dito. Sabi nya party daw muka bang me party dito wala ngang tao.

Pumasok kami sa loob ng simbahan at umupo malapit sa may altar. Lumuhod ako at sinimulang mag dasal. Mag papasalamat ako sa pangalawang buhay ko, Sa pag dating ni Enzo at ni Zeth sa buhay ko. Sa pag kakaroon ko ng isang pamilya hindi man perpekto pero masaya.

Minulat ko ang mata ko at saka bumalik sa pag kakaupo pero pag tingin ko sa tabi ko ay wala na doon si Enzo. Tumingin ako sa paligid at lumabas para hanapin sya.

Nakarating ako sa may garden ngsimbahan. Maraming bulaklak sa paligid at mga petals na nagkalat sa mga damo. Nakita ko syang nakatayo sa tapat ng isang krus. Lumapit ako sa kanya, humarap sya sakin at saka inabot sa akin ang mga hawak nyang bulaklak.

"Yani, nung una kitang nakita nagustuhan na kita pero I never expect na magiging close tayo at magugustuhan mo ko kasi magkaibang mag kaiba tayo ng personality, estado sa buhay at madami pang iba. Masaya ko nung naging close tayo at naging magkaibigan pero mas lalo akong naging masaya nung naging girlfriend kita. Araw araw akong nag papasalamat sa Diyos dahil binigay ka nya saakin. Nung nawala ka pakiramdam ko malaking parte sa pagkatao ko ang nawala. You are my strength, my weakness, my happiness, my love, my life. Hindi ko alam kung paano ko sisimulan ang buhay ko nung nawala ka. Ngayon nandito ka na ulit wala na kong sasayangin na oras. I want to spend the rest of my life with you. Mahal na mahal kita, Will you marry me?"

"Yes, Enzo." Naiiyak na sabi ko.

"Wag kang umiyak, nag uumpisa pa lang tayo." Pinunasan nya ng panyo ang mga luha ko.

Nagpunta kami kami sa loob ng simbahan at nakita ko ang doon ang pari at ilang mahahalagang tao sa buhay namin.

Oh My! Nag propose sya at ikakasal kami on the same day. Di pa nga ako nakakamove on sa proposal nya kanina kasal naman ngayon.

"Sabi ko sayo wala akong sasayangin na oras saka baka mag bago pa isip mo kaya mag pakasal na tayo!"

Nang araw ding yun ay ikinasal kami ni Enzo. Simple lang katulad ng plano namin noon. Ayaw kasi namin ng masyadong madaming tao. Gusto namin yung mga mahahalagang tao sa buhay namin ang kasama namin. Mahal ko si Enzo, mahal na mahal. I'm so blessed to have him. Marami man kaming pag kakaiba pero hindi naging hadlang yun. Mahal ko sya hindi lang sa kung ano sya kundi kung ano ako tuwing kasama ko sya.

-----THE END-----