Seni sevmek bu hayatta. Rüyalarımdan çalmak seni. Seni sevmek pamuk şekeri kadar tatlı ama bir buluta dokunmak kadar hissiz. Neden seni sevdim ben? Bunu sordum kendime. Karar veremedim bir türlü. Sarışın sevmem ben yoksa esmer olduğundan mı? Kara kaşlı kara gözlü olduğundan mı? Neden sevmiştim seni? Bana gülümseyen tebessümünden mi sevmiştim seni?
- Tamamdır Asuman bunu okumalısın.
Zeynep iki parmağını şıklatıp alkış yapmıştı.
Annem ise kapının ardındaki gözlerini görmemle aniden saklanıp hiç oradan gizli gizli dinlememiş gibi odaya dalıp ellerini hareket ettirmeye başlamıştı.
Elleri ile ikimizi gösterip havada birleştirmişti. (Ne yapıyorsunuz?) Diye sormuştu bize.
Ellerimi havada oynatıp aynı zamanda konuşmaya başlamıştım. Annem bir dudak okuma ustasıydı.
- Sen zaten hepsini okudun dudaklarımdan ne gerek var?
Annem yeniden ellerini havaya kaldırıp ardından duyamadığı bir kahkaha havaya savurmuştu. Zeynep de alışmıştı artık annemin kahkahasına korku tepkisi vermiyordu.
(Son cümleyi kaçırdım. Camdan onu gözetliyordun çünkü.)
Utanarak başımı annemden kaçırmıştım. Ellerimi tekrardan havaya kaldırıp yanaklarımın kızarmasını annemden gizlemeye çalışıyordum.
(Bana gülümseyen tebessümünden mi sevmiştim seni?)
Annem de kızaran yanaklarımı iki eli arasına alıp dudaklarını oynatmıştı.
(Sevdim.)
Kapı zili çalmasıyla kalbim derinliklerinden çarpmaya başlamıştı yeniden. O gelmiş olmalıydı.
Zeynep'e el sallayıp ellerimi havaya kaldırmıştım.(Ben gidiyorum Anne. O geldi.)
Annemin gözlerinin sevinçten parlayışını görüyordum. O an ellerini hareket ettirecek zaman olmadığından annemin o bakışı tüm cümlelere bedeldi. Annem çok mutluydu. Aynı zamanda da üzgün. Aynadan yazmasıyla gözlerini sildiğini görebiliyordum.
Her kız bir gün evden gidecekti. Öyle ya da böyle bende gidiyordum işte.
...
- Az pişmiş olsun. Portakalla harmanlanmış kızartma olursa sevinirim. Yalnız soğan eklemeyin. Ağzım kokar malum toplantı var bizim. Bu arada soslarınızın neyden üretildiği hakkında bilgi alabilir miyim? Soya sosuna alerjim var. Tabi ki biraz da acele ederseniz sevinirim. Demiştim ya toplantım var. Ha bir de Asuman...
Garsonun bıkkın suratı tüm gerçekliği gün yüzüne seriyordu. Aşırı konuşkan bir bey oturuyordu karşımda.
- Tamam Hazar. Bu kadar yeter. İkimizinkisi de şundan olsun. Elimle önüme gelen herhangi bir menüyü seçmiştim.
Hazar'ın kızgın bakışlarını yakaladığımda tebessüm edip gelecek menüyü beklemeye başlamıştım. Buraya Hazar ile birlikte ilk gelişimizdi. Yan gözümle Hazar'a baktığımda elindeki siyah telefonuna bakışlarını yönlendirmişti. Aniden gözlerindeki parıltı dikkatimi çekmişti. Sonradan bana bakmış ve o parıltı ortadan kaybolmuştu. Hala onun siparişini kabul etmediğimden sinirli olmalıydı. Yani öyle tahmin ediyordum.
- Asuman.
Adım ağzından kelimeler ile çıkarken ben garsonun getirdiği yemeği incelemeye başlamıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hazar Vakti
SpiritualKalbindeki duygular kendini öldürmeye yetiyordu da artıyordu bile. Ölmekten daha acı olan şey ise ölmeden ölmendir aslında. Kalbindeki duygular ona yabancı geliyordu belki de ama böyle yaşamaya alışacaktı. Ya da alışmayacaktı. O işte şu an her şeyi...
