Hazar Vakti

Bölüm 11

Hazar elindeki ajandanın kapağını aralamış deri ofis koltuğunda yerini bulurken bir sene öncesine kadar olanları gözden geçiriyordu. Yasir olmasaydı hiçbir zaman Asuman ile tanışma fırsatı olmayacaktı. Yasir o gün sevdalanmıştı Asuman'a. Tam ölmenin eşiğinde iken rastlamıştı Yasir. Kardeşi Yasir bulmuştu ilk Asuman'ı. Tek amacı Yasir ile Asuman'ı evlendirebilmek olmuştu. Ve en sonunda başarabilmişti. Peki ya eline ne geçmişti Hazar'ın? Siyah parlak saçları arasında parmakları kayarken saç köklerinden hafifçe çekiştirmişti. Eline geçen bir şey vardı elbet. O da Yasir'in mutlu olmasıydı. Kardeşi Yasir'in isteklerini gerçekleştiren bir ağabey olmuştu bu zamana kadar. Ve bundan böyle de öyle olmaya and içmişti. Hasta yatağında yatan babasına söz vermişti o gün. Kardeşine çok iyi bakacaktı. Peki ya çok iyi bakmak her denileni yapmak mıydı? Hazar bunu böyle algılıyordu. Belki de yanılmıştı henüz farkında değildi. Hazar'ın tek isteği Yasir'in psikolojisinin düzelmesi ve normal bir insan gibi yaşayabilmesi idi. Bunu başarabilecek miydi o kız. Asuman gerçekten Yasir'e ilaç olabilecek miydi? Böyle olmasını umud ediyordu Hazar.

Ajandanın yaprakları birer birer açıldığında resimler görüyordu Hazar. Asuman ile olan resimler...

Yarınları yoktu o resimlerin. O gün için o duygu yaşanmış ve bitmişti. Peki ya neden kalbinde bir sızı hissediyordu Hazar. Neden böyleydi? Sanki eline geçen büyük bir fırsatı tekmelemiş gibiydi? Bu zamana kadar hep kardeşi Yasir'i düşünmüştü peki ya Asuman? Ona ne olacaktı? Yasir'i tanımıyordu ama bir anda onunla evli olduğunu öğrenecekti.

Yasir'i sevecek miydi Asuman? Kendisine baktığı gibi kardeşine de bakacak mıydı?

Hayalinde canlandırdığı görüntüler beyninde baskı oluşturuyordu. Daha fazla sayfa çevirmek istemiyordu Hazar. Eline aldığı ajandayı hızla alıp kapıya doğru fırlatmış ve yerde ajandadan savrulan resimlere boş bakışlar atmakla yetiniyordu. Tek yapabildiği buydu Hazar'ın. Daha fazlası ona ve Yasir'e zarar verecekti. Hayır! Daha fazla Asıman'ı düşünmek istemiyordu. Ama bir an bile aklından çıkmadığı gerçeği her şeyi değiştiriyordu.

....

~ Asuman~

- Bu adamı tanıyor musunuz bayan?

Bana yöneltilen soru ile şaşkına dönmüştüm.

- Ha.. hayır tanımıyorum memur bey.

Elinde tuttuğu pet şişeyi tutan adam bana gülümserken buradaki herkesin ne yapmak istediğini çözemiyordum.

- Biraz su iç.

Bana uzatılan pet şişeyi alıp içmeden masaya koymuştum.

- Lütfen biraz su iç şu an kendinde değilsin.

Tanımadığım adam elime yeniden şişeyi tutuşturduğunda içmeden bu işten kurtulamayacaktım sanırım adam bana takmıştı mübarek.

Arkamı dönüp şişedeki suyu bitirdiğimde bir kahkaha sesi duymuştum.

Neler oluyordu? Bunda gülünecek bir şey olduğunu sanmıyordum.

- Ah afedersiniz memur bey nerede kalmıştık?

Başımı polise doğru çevirip soru sorduğumda önüme bir kağıt uzatmıştı.

- Kaçırıldığınız için bazı kimliği belirsiz şahıslardan şikayetçi olduğunuzu bize belirttiniz. Bir kaç polis memuru sizi evinize kadar bırakacaklar ve olabilecek tehlikelere karşı sizi evinizden izleyecekler o yüzden sizin de temkinli olmanızı öneririz. Kaçıran şahısların sizi ne amaçla kaçırdıklarına karşı da bilgi toplamamız lazım hanımefendi. Bir kaç iletişim bilgisi ve telefon numaranızı yazmanız yeterli olacaktır. Ve.......