Touch of Twilight || BTS Fanfiction

Twelve

Twelve: Pride and Pride

---

Mukhang pwede na akong manghuhula dahil totoo nga ang sinabi ko na hit ang susunod nilang comeback. Their song 'Fake Love' blasted our home every day.

Halos 25/8 ko patugtugin ang Anpanman. I also love Magic Shop then Love Maze. Sobrang ganda ng mga kanta nila. Halos nabibingi na nga yata ang pusa ko dahil nakatakip na yung kamay niya sa tenga niya.

Halos ilang araw na akong hindi nagpapakita sa kanila. Sa totoo lang, miss ko na sila. Okay, aaminin ko na nga. Dumadalaw ako sa kanila pero hindi nila alam. Yung patago lang kasi ayoko na maging creepy sa paningin nila.

Dinadalan ko sila ng pagkain. Baka akala nila sa crew galing iyon pero gawa namin nila Trisha iyon. Oy, walang halong gayuma iyon dahil alam namin na baka ilang tonelada ng gayuma ang ihahalo ko para tamaan ang isa sa kanila.

"Oh, pupunta ka ulit sa kanila?" pamaya-mayang tanong ni Trisha. "Akala ko ba ay last mo na yan Mika?" mataray na tanony niya sa akin.

Nag peace sign lamang ako. Hindi ko mapigilan na hindi sila icheck. "Sandali lang ako." I said to her.

"Be back after ten minutes. Ten minutes lang Mika." Talagang may time limit? I didn't argue to my bestfriend dahil baka hindi lang ako makaalis. I nodded instead.

"Eonni, yung ten minutes mo ay ten hours." rinig kong sabi ni Miel habang papaalis ako.

I stuck my tongue at her. "Whatever Friziah Miel! Sasabihin ko sa kanya na gusto mo siya." pananakot ko. Inirapan naman ako ni Trisha. Mukhang binulong niya kay Miel yung sinabi ko. "I shall return."

"Be safe eonni! Miss na kita." I smiled when she said that. Parang dati ay ang bata pa niya tapos ngayon ay halos magkaheight na kami. Nasaan ang hustisya? "Ikumusta mo nalang ako sa kanya. Pero kailangan mo bumalik after ten minutes. " Kita ko naman na kinikilig ang bruha.

Anong meron sa time limit?

Wala pang ilang minuto ay napunta na ako sa bahay ng Bangtan. Nakita ko sila na nakahiga sa may sala. They looked tired. Kanya-kanya sila ng pwesto na kung saan ay mukhang komportable sila. "Hyung, I'm hungry." I heard Jimin said to Seokjin. He even tried to reached his hair but his arms were too short. Aww, ang cute. Oh shit. Patay ako nito kay Kristally hehe.

Seokjin sighed. "My whole body is tired. Can we just have ramen for dinner? " He asked. Mukhang pagod na nga talaga sila. Mabuti nalang at dyosa kami at pinagluto namin sila.

Nakakapagod naman talaga ang magperform para lang mapasaya kami. We really appreciated their hard works. Kaya nga alalang-alala kami kung ano ang kalagayan nila sa araw-araw. We didn't have the super powers to check them every second.

Nakita ko na tumayo si Jimin sa pagkakahiga niya.

Mukhang pupunta siyang kitchen. Ibinaba ko yung hawak ko sa may table bago ako maglaho sa paningin niya. I can really do that. Well, sanay naman akong maging invisible.

His eyes landed on the table. Nang buksan niya ito ay nagulat siya sa nakita niya. He even smelled the foods I brought. "H-hyung? Free food?" sigaw niya.

Nagsilapitan naman ang lahat sa kanya dahil nagulat sa sigaw niya. Halos manlaki ang mata ko ng malimutan ko na may sticky note akong nailagay doon. "Take care Bangtan." basa naman ni Yoongi sa hawak niya. He frowned after reading it.

Kinuha naman ni Hoseok yung dala ko. "The mean guys will not eat." He said then pointed out Yoongi, Jimin, Jungkook and Taehyung. Grabe, sinabi niya talaga iyon. "Miks! Thank you!" He really knows me. He really knows that I bring that one. Iba ka talaga Hoseok.

Napangiti naman ako sa sigaw niya. "I don't want to eat." sabi naman ni Jungkook. Napawi agad yung ngiti ko sa sinabi ng Golden Maknae nila.

"Me too." Taehyung said. Nagpunta ulit silang living room. Parang pinupunit yung puso ko sa nakikita ko.

Aww, may puso pa ba ako?

"This is good." Napalingon naman ako kay Jimin na kumakain na. "The food is really good." He complimented.

Mukhang nakikain na din si Yoongi. Kahit na masakit yung isang parte ng puso ko ay parang may saya naman kakaunti. Okay na sa akin basta makita ko sila na okay.

Pero grabe ang maknae line! Kalerki! Hindi na kinakaya ng beauty ko. Napaka. Ayaw ko lang naman silang magutom.

"Mika?" tanong naman sa akin ni Namjoon ng makita niya ako sa may balcony ng bahay nila. Mukhang hindi na siya nagfreak out katulad ng dati. "Thank you for the food. It's really delicious. How are you? It's been a while."

Nagsalute naman ako sa kanya. "Hello Kim Namjoon." panimulang bati ko sa kanya. "You're always welcome. Ako? I'm fine. By the way, congrats sa successfull na comeback niyo." I even gestured some of his movements during their performance.

He chuckled. Naputol naman yung pagtawa niya ng may lumabas na lalaki sa may balcony. Oh shit, uuwi na ako. "Yoongi." bati ni Namjoon. Uwian na mga bes, nandito na siya. I mean, his looks can be intimidating.

"Hyung?" Dumagdag pa itong si Jimin na nakasilip sa amin. Napaayos tuloy ako ng tayo dahil parang naging awkward kami. "Oh.."

"Oh uuwi na ako hehe." pagpapaalam ko naman. "I know na makulit ako but promise hindi ko kayo iniistalk o anuman, okay?"

The two of them looked at me. Don't give me that look. Mahina lamang ako. "Thank you." rinig kong sabi ni Yoongi. Wait, nagpasalamat ba siya sa akin? I frowned. "I said thank you."

"Welcome." bulong ko naman. Eh ano bang sasabihin ko?

"Thank you for the food." sabi din ni Jimin. He gave me an eyesmile. Putcha, bakit ang hilig nilang pahirapan ako?

I smiled before going back to our house. Alam kong lagpas na ako sa time limit na sinet nung dalawa.

I saw them reading something. May kagagahan na naman na pumasok sa isip ko. Pinatay ko naman yung ilaw. "MIKA!" that will be Trisha.

"Eonni!" Malamang ay si Friziah Miel yun. Cute ng name niya, right?

"Saranghae!" sabi ko sa kanila sabay bukas nung ilaw. I met loud voices coming from the both of them. Kung buhay ako ay malamang na bingi na ako sa sigaw nila. "Concert ang peg? Nasa harap ang Bangtan? Fan girl mode on?"asar na tanong ko.

Agad naman silang nakarecover at kinuha yung binabasa nila na nahulog sa may sahig. They look terrified. "A-anong mukha iyan?" nauutal na sabi ni Trisha sa akin.

Ngumuso naman ako. May something. "Anong meron? Spill it." Natatawang sabi ko.

"Ate Mika? Nasaan po ba kayo?" Ay bastos na bata ito. Hindi nga pala niya ako nakikita. "Miss na kita."

"Miss na kita Friziah pero anong meron?"

---

A/N: So ayun, I was being interviewed by some important people. I just want to greet Miel hahaha. Hi din kay Herlyn and Kristine. They are really supportive people as you can see haha.

Laters XX