Touch of Twilight || BTS Fanfiction

Twenty

Twenty

Mika's Point of View

Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa mga babae sa harap ko. Kanina ng magsalita ako ay natigilan silang lahat. Kasalukuyan akong chinecheck-up ng mga doctor.

After kong ma check-up ay iniwan na nila kami dito sa kwarto ko. Pansin ko na ang daming bulaklak sa kwarto ko.

Gusto ko sanang matawa ngayon pero masakit parin yung ibang bahagi ng katawan ko. Muntik na daw akong mawalan ng katawan. Mabuti nalang at makulit ang lahi ko dahil lumaban ako.

I feel weird honestly. Parang matagal na akong gising. Hindi ko alam na matagal na pala ako dito sa hospital. Sleeping beauty lang ang peg ko? Sleeping lang, walang beauty. Hmmmm.

Isang babae ang yumakap sa akin. I hugged her back. Paano ko ba makakalimutan yung babae na ito? Kamukhang-kamukha ko siya. "Anak?" She called me.

I smiled. "Eomma." bati ko sa kanya. Hinawi naman niya ang buho ko. "Miss me?" I asked her.

Napatawa naman siya. "Thank God." sabi naman niya. I pointed the other girls. Syempre mas okay kung dramatic ang muli naming pagkikita. "Hindi mo sila kilala?"

"Kilala ko po sila?" I tried to supress my laughter. Kita ko yung mukha nung tatlo. Mukhang iiyak na yung dalawa sa kanila. Yung bestfriend ko naman ay tulala lamang.

"I gave you time to talk. Aayusin ko lang ang bill mo." My mom kissed my forehead. Iniwan na nga niya kaming apat sa may kwarto.

Tinitingnan ko lamang sila. Hindi ko alam kung sino ang unang magsasalita sa kanila. "Wae eonni!? Bakit mo kami kinalimutan?" I heard Miel said.

"Bakit na forget mo kami!" Isa pa itong si Tally na parang batang nagmamaktol.

I gave them weird glances. Alam ko na convincing ang arte ko. "Kung may amnesia siya, it means hindi na niya kilala si Taehyung. It means bias ko na siya, right Mika?"

Parang natrigger ang tenga ko sa sinabi niya. That can't be. "What? Bias ko pa din yun no." Huli na nang marealize ko yung sinabi ko. They all looked at me. "Peace?" sabay peace sign sa kanilang tatlo.

"Muntik na akong maniwala." sabi pa ni Trisha. "Welcome back Mika." sabi niya sa akin.

"May iba ka pa bang naalala? Yung Bangtan? Yung bonding?" sunod-sunod na tanong sa akin ni Tally.

"Kilala ko yung Bangtan. Anong bonding?" takang tanong ko sa kanila. Hindi ko alam kung anong bonding ang tinutukoy nila.

"Anong relasyon natin sa Bangtan." tanong pa ni Trisha. I chuckled. "Mika?" tawag niya sakin.

"Fan girls?" di ko siguradong sagot. Ano nga ba ang isasagot ko? "May ano ba sa kanila? Did you guys meet them in person?" I asked them.

Sabay pa silang napaupong tatlo. "She doesn't remember." sabi naman ni Miel. Anong bang nakalimutan ko? I don't know what happened to me. Ang alam ko lang ay naaksidente ako kaya napunta ako sa hospital. Wala na akong maalala sa mga sinasabi nila.

"May nakalimutan ba ako?" tanong ko naman. They all nodded as a response. "Ano naman ang mga nakalimutan ko?"

---

Ilang araw din ang nilagi ko sa hospital. Ayaw pa kasi akong pauwiin dahil nasa recovery stage pa daw ako. Kaya naman lumilibot ako dito sa hospital para tingnan yung mga cute na bata.

"Ate, ang galing po nila." Napatingin naman ako sa tinuro ni Gelo. Nanonood kasi siyang tv. "Diba ate, kilala mo sila?"

Napatingin ako sa may tv. "Oo, kilala ko sila. Lahat naman ng tao ay kilala sila." sagot ko sa kapatid ko. Inayos ko naman ang benda ko sa may ulo ko. "Andyan yung future husband ko."

"Asawa niyo po yung isa sa kanila?" tanong nung isang bata. Nag sign naman ako na wag silang maingay. Bakit narinig nila iyon? "Talaga po? Ate dalhin niyo naman po sila dito."

Napawi ang ngiti ko dahil hindi ko kayang gawin  ang request nila. Gusto ko man pero impossible talaga. "Kapag free na sila." sagot ko sa kanila. Natuwa naman sila samantalang ako ay napressure.

"Ate sure ka ba dyan? Hindi mo nga sila makita sa malapitan eh." I glared at my younger brother. Minsan ay basag trip din siya sa mga trip ko.

"Mika? Bakit nakatakas ka na naman sa kwarto mo?" Halos magtago na ako sa ilalim ng kama dahil sa boses na narinig ko. I looked at Trisha. She gave me a glare. "Balik sa kwarto mo." utos niya sa akin.

"I am bored." sabi ko sa kanya. Bumalik na nga ako sa kwarto ko dahil bitbit na ako ng bestfriend ko. "Please, hindi pa ba ako makakauwi?"

She smiled. "You will, soon." sabi naman niya sa akin. Sana nga dahil mukhang normal naman na ako. "Wag ka kasing makulit. Stay on your room, okay?" Hinatid niya  ako sa kwarto ko.

Nang makaalis na yung ai Trisha ay kinuha ko yung phone ko sa ilalim ng unan ko. Itinakas ko lamang ito mula sa eomma ko. Hindi niya alam na kinuha ko ito.

Hindi naman ako pwedeng mag online dahil mahuhuli nila ako. Nagpunta nalang ako sa pwede kong galawin na apps. Mag fafangirl muna ako today.

Habang tinitingnan ko yung pictures ng Bangtan ay biglang bumilis ang tibok ng puso ko. "May ano?" takang tanong ko habang nakatingin sa picture nila. "Ang weird ha."

Natigil ang pagsasalita ko ng may isang lalaki ang pumasok sa kwarto ko. "Sino ka?" tanong ko sa kanya. Medyo natakot ako dahil nakasuot siya ng cap at face mask. "Paano ka napasok dito? Wa-Hosoek?"

Nauutal na ako ngayon. Isang member ng Bangtan ang nasa harap ko. He smiled at me. "Hi Mika." bati niya sa akin. Lalapitan na niya ako pero nag sign ako na wag niya akong lalapitan.

"P-paano mo ako nakilala?" takang tanong ko. Natigilan naman siya sa sinabi ko. He looked worried. "K-kilala mo talaga ako? As in?"

He sighed. Ginulo niya ang buhok niya. "I didn't expect this to happen. You don't remember?" He asked.

"People always say that. Ano bang nakalimutan ko?" takang tanong ko naman sa kanya.

Umupo siya sa upuan malapit sa akin. "Are you okay?" pamaya-mayang tanong niya. "Here, eat this." sabi naman niya sa akin. Inabot ko yung binigay niya sa akin.

"Thank you." I said to him. He smiled. "Wag kang mag-alala kakainin ko ito."

His smile is contagious. Nasisilaw na yata ako dahil sa kanya. "You're smiling." puna naman niya.

I shrugged. "Parang matagal  kitang kilala." I said to him. He chuckled. "I'm sorry if I forgot you. Hindi ko naman ginusto iyon. Ang chix ko naman kung sinadya ko n makalimutan ka." paliwanag ko.

"It's fine as long that you're fine." sagot niya sa akin. "Welcome back, Miks." Napawi yung ngiti ko dahil sa sinabi niya. He called me Miks. So close talaga kami? Buddy buddy ang peg?

That means one thing. "Kilala ko din yung Bangtan?" tanong ko sa kanya. Sadyang assuming ba ako o tama lang ang hinala ko.

"Yes. You knew us." He said with a grin.