Touch of Twilight || BTS Fanfiction

Four

Four: Average girl

Bts side

"Hyung!" Taehyung whined at Seokjin who is currently sitting at the couch. He's holding the remote of the television. "Give me that!" nagpa-awa effect pa siya sa nakakatanda.

Jin just stuck his tongue. "How about a no, V? Let's just watch movie." He suggested.

Ibinaba naman ni Jungkook at Hoseok ang phone na hawak nila para nga manood ng movie.

Agad naman na pinigilan na tumayo ni Yoongi si Namjoon dahil alam niya na may masisira ito kapag tumayo pa ito sa pwesto niya. "Stay there you little destructor." Yoongi said.

"I am not!" tanggi pa nitong si Namjoon.

"Quiet. I just randomly pick the movie so let's watch it." Jimin said. Basta nalang siyang pumili ng movie dahil kanina pa daw nag-aaway si Seokjin at Taehyung.

Tahimik naman silang nanonood. "Oh my! My hearteu! Why did you choose that movie?" inis na tanong ni Hoseok. Kasalukuyan niyang tinatakpan ang mata niya gamit ang mga kamay niya.

Jungkook sighed. "Hyung, you are still peeking. Just watch the movie." puna naman ng maknae. May butas din kasi ang takip sa mata ni Hoseok. Seriously?

"Sadako is scary." bulong naman ni Jimin.

"Yeah right. She is." pagsang-ayon ni Namjoon sa kanya. Sobrang tutok silang manood dahil gusto muna nilang magrelax bago nila harapin ang mga problema na nakahanay sa harapan nila.

Little did they know...

---

I'm enjoying dancing since no one is around and bitch, wala ding makakakita sa akin.

Napataas naman ang kilay ko ng may marinig akong sigaw. I know that voice. Duh, sa sobrang tagal ko na ba naman na fan ay nakabisado ko na ang boses nila.

That voice is from Park Jimin.

Sigaw ang narinig ko mula sa bahay nilang pito. Pinigilan ko ang sarili ko na puntahan sila dahil mali na mag-invade ng privacy diba?

Tumalikod naman ako para umalis na.

I shouldn't --

Fine! Sisilip lamang ako saglit. Hindi naman nakakamatay iyon diba?

Ay patay na pala si ako! I keep on forgetting that one.

Malaki yung bahay nila. Mukhang nasa sala sila dahil doon may ilaw at parang doon sumigaw si Jimin.

Hindi naman siguro sila nararape diba?

Kasi kung kasalukuyan silang nararape ay..

Sasali ako char!

Dumiresto na ako sa pinto ng bahay nila. I will just make a surprise visit to my fave k-pop band.

Bumungad sa akin yung malaking television na parang pwede nang gawing sinehan. Malaki pa yata kay Jimin ang television na ito.

Oh, interesting!

They are watching a movie! Not just a movie but a horror movie.

Umilaw na naman ang bumbilya sa utak ko. Gumagana na naman ito at nagbibigay ng mga ideas na puro kabaliwan lamang.

Dumating na sa best part yung scene. Yung lalabas si Sadako sa well. Lumutang naman ako at pumunta ako sa likod ng television nila.

Sasabayan ko lumabas si Sadako sa television para lang maexperience ko na maging ghost star even for one night only.

As on cue ay lumabas na ako sa television with matching my hair down to my face. Gumapang akong literal palabas ng tv. Hindi nadin pala masama ang lumusot dito.

Next time ay sa ref naman ako tatambay.

Laking gulat ko ng mapuno ng sigawan yung buong bahay. Dinaig ko pa yung nasa concert. Nangibabaw yung boses ng mga vocals nila.

"Wow! Nabingi ako doon." sabi ko naman sa kanila. Umupo ako sa harap ng television nila. Nakita ko naman an nakatuon yung atensyon sila sa may screen. "Ay sorry, nakaharang ako." Medyo pumunta naman ako sa may gilid para hindi ako harang.

Magsasalita na sana ako pero biglang namatay yung ilaw. Damn, sumigaw na naman sila.

"Fucking shit! Fucking sht." Oh diba, nag rap na yata si Yoongi.

Super OA naman nila na namatay yung ilaw nila.

Baka hindi sila bayad ng kuryente?

"We have no electricity?" Hoseok asked them.

I rolled my eyes. "Tsk. Walang kuryente? Hindi ah. Sabay-sabay lang kayong pumikit." I mumbled under my breath.

Dahil sa inis ko ay lumabas ako ng bahay nila para icheck yung iba kung may electricity sila.

Ay wala din pala silang kuryente. Badtrip naman! Kung kelan ko pa sila dadalawin ay tsaka pa nawalan ng ilaw.

Pumasok ulit ako sa bahay nila at hinanap ang telephone nila. Halos madapa dapa nga ako dahil sa dilim eh. Hindi pa kasi ako sanay sa dilim. Next time ay magpapractice na ako para makapanakot ako sa dilim.

Sa kasamaang palad ay hindi ko makita yung telephone nila. Waley me x-ray vision para makita agad ang mga bagay-bagay.

My mom always nag me when I find things. Ang pinanghahanap ko daw kasi ay laging bibig at hindi ko ginagamit ang mata ko. You know, our mother always says that. Miss ko na si eomma! I'll talk to her sooooooon.

Nagsi ilawan naman sila ng flashlight. Ang sarap yatang kumanta ng flashlight ni Jessie J kung may talent ako sa pagkanta.

Kaso ng magpasabog ng talent sa pagkanta ay hindi ako nabiyayaan. Minsan naman ay nasa tono ako pero madalas ay wala ako sa tono.

That's when I realized that singing is not for me so I look for other things that I can do. As you can see, I have no particular talent. I do not excel on a single thing.

Wait nga lang, bakit ba ako nageenglish ng diresto? Nahahawa na ako sa pitong lalaki na nasa sala tsk.

So yun nga! Ang hirap kayang maging average. Yung kaya may kaya kang gawin pero hindi ka nageexcel sa bagay na iyon.

Kaya nga hanga ako sa pitong lalaki na ito. Ang dami nilang effort para mas mapagbutihin yung ginagawa nila.

I cam say that what they do to people is effective. Mas lalong nababaliw sa kanilang lahat.

Syempre, dahil hard core fan din ako ay madami akong struggles na ang makakarelate ay yung katulad ko.

I do not just only stan one k-pop band. Hindi lang ako namamangka sa isang grupo kundi sa madaming grupo.

Kaya naman pati mga pets namin sa bahay ay damay. Mau alaga kaming pusa na kasama nila eomma. Bale lima sila, at ang lahat ng names nila ay galing sa korean band. Mapababae man o lalaki.

"H-hyung..." Tama ba yung naririnig ko? Parang umiiyak si Jungkook! Uy first time na matakot siya ha.

"I-it's okay." Jimin said. Uy ang sweet naman nila. Kapag natatakot ay may comfort kang matatanggap mula sa kamembers nila.

Ganon din kaya kapag natakot ako?

Makakatanggap ba ako ng comfort?

Kung ako mismo ang nakakatakot?

Sad naman si ako.

---

A/N: I'm telling you that you're not an average gurrllll, we are all beautiful and so damn fine in our own way.

Laters XX