Touch of Twilight || BTS Fanfiction

Nine

Nine: Hate

I looked at Hoseok who's smiling at me. His warm smiles makes me happy. "Oo naman." sabi ko kaagad. "Basta ikaw! Kayo." I even pointed them.

They wear mask and caps. Pero kahit ganon ay nagstand out pa din silang dalawa. "Why? Is there something wrong?" tanong ni Seokjin sa akin.

"Disguise niyo ba yan?" I pointed the masks and the caps they are wearing. "You still stand out in the crowd wearing that." Diba, totoo naman? Parang kadikit na nila ang salitang 'class'.

Tumawa naman ng mahina si Hoseok. "You know how to compliment a guy." He replied. "So what are going to do?" tanong niya.

"Do you have make ups? I will not put a lot but I will change some of your features."  sabi ko naman sa kanila. Umalis naman si Seokjin para kumuha siguro ng make up nila. Nang bumalik siya ay iniabot nila sa akin. "Thank you."

He smiled. "No, thank you." bulong naman niya. At dahil sadyang matangkad sila ay pinaupo ko nalang sila sa upuan. Like, five feet four inches lang ako samantalang nasa mga five feet 10 inches na sila. "It's good to see you again, Miks."

I smiled at him. "Uy quota ka na ha. Wag ako , uy." pabiro kong sabi habang inaayusan siya. Nang matapos ko siyang ayusan ay si Hoseok naman ang sinunod ko.

"You look cute in your dress." pamaya-mayang sabi niya. Uy, sabi ko nang quota na sila eh.

"Thank you. Ikaw din, cute." I said with a grin. Bahagya ko lamang na kinapalan ang kilay nila. I added some moles on their faces. Iniba ko din ang buhok nila. "Done." proud kong sabi.

They looked at each other. "Whoa, he's like a different person." sabi ni Hoseok kay Seokjin.

Nakipag hand shake naman sila sa akin. Yung handshake na pangtropa lang. "Tara na ba?" sabi ko naman. They nodded at sabay-sabay na kaming lumabas ng bahay nila. "Okay lang ba talaga na samahan niyo ako?" tanong ko habang papunta sa sasakyan.

"Yes. It's our own decision to join you." Seokjin said. Isinuot naman niya yung seatbelt sa kanya. Nasa likod naman kami ni Hoseok. "Am I your driver?" pabiro niyang sabi.

Nagthumbs lamang kami at umalis na. Before we leave the house, I saw him standing at the window of the house. Yung tingin niya sa akin ay masama. Bakit galit na galit sila sa akin?

Parang dati naman ay okay pa?

"Mika, okay ka lang?" tanong naman ni Hoseok. Ginulo niya ng bahagya ang buhok ko. "Don't worry about them. They still need time to think. They are just worried." He explained.

Napayuko naman ako. "Alam ko naman yun. Nakakalungkot lang kasi na nadamay pa kayo dito." sabi ko naman. "Promise talaga, last ko na tong favor sa inyo."

Napahinto naman yung sasakyan. "What? No, it's fine! You can ask favors not because we're guilty but because we really wanted to help you." Seokjin replied. Pinaandar na niya yung sasakyan.

What if hindi ako namatay? Makikilala ko kaya sila? What happened to me is like a blessing in disguise. Before, Bangtan is really like a star that is beyond my reach.

Now, katabi ko pa nga ang isa sa kanila. Pero hindi pa rin 100 percent na naabot ko sila. Kasi bago ko sila maabot, wala na ako.

We arrived at the supermarket. Yung tipong hindi naman siya sobrang laki. Since medyo tago din naman yung tinitirahan nila kaya walang masyadong tao dito.

Bumaba na sila at lumusot naman ako. "Why did you do that? We can open the door for you." Hoseok said. Ay napaka gentlemen nilang dalawa. I wonder when the time comes then they already found the 'girl'.

Over seven billion people in the whole world, there are seven people who are destined for them. I hope that they will be able to stay happy and in love with each other.

Dati kasi bitter ako kapag naririnig ko na may nalilink sa kanila. I really searched for evidences but now, yung malaki na ko... I realized that I became selfish. Hindi naman sila forever na tatandang mag-isa.

They also deserve to be happy.

"Penny for your thoughts?" pamaya-mayang bulong ni Seokjin. May dala siyang cart. Pumunta na kami sa section na pupuntahan namin. "These are enough?" tanong niya.

"Yeah. Okay na yan." Madami-dami na din yung nakuha namin. Tumingin ako sa paligid kung may tao na tumitingin sa amin. Nakahinga naman ako ng makuwag kasi wala naman. Nang mabayaran ay nagpasalamat ako sa kanila.

"Where to? In your house?" tanong ni Hoseok habang dala yung pinamili namin. Tumango naman ako. Sana naman ay nandoon  nadin ang bestfriend ko para masaya. I'm sure they will freak out.

Itinuro ko yung direction papunta sa may bahay namin. Ilang minuto din ang naging byahe namin. "Medyo maliit lang yung bahay namin pero cute yun. Kaya lang yung bantay ay medyo mahigpit." paliwanag ko.

"Don't worry about us." sabi naman ni Seokjin.

Nakarating na kami sa may pinakagate. May bantay kasi bago kami makapasok sa mismong loob. Siya yung guard na tulugin. "We're friends with Mika. She wanted to gave these to V." Seokjin said with a grin.

"G-ganon po ba? G-gusto niya pong ipabigay yan? Pasok po kayo." Ay kuyang guard! Parang pinapalabas mo na pang horror movie ako! Grabe siya!

Natawa naman silang dalawa ng makapasok. "Thank you ah. Grabe naman parang mas malala pa yung reaction niyo doon." I explained. Eh totoo naman kaya. Napamura pa nga yung iba sa kanila.

"I really thought Sadako visited us. I almost faint." pag-amin naman ni Hoseok samin. "Next time just give us a warning so we can prank them." Ay gusto pa palang manakot ako. Pero hindi ko pwedeng gawin sa iba yun dahil you know di kami close.

Nang makapasok na kami sa may bahay ay bukas yung television. Ibig sabihin ay nandito na si Trisha?

"Mika?" sigaw niya. Nakita ko na papunta siya sa direksyon namin. Nabitawan niya yung hawak niya kaya nahulog ito sa may sahig. "Y-you're with them." She mumbled.

"Eonni? B-bakit mo tinatawag si Mika eon--BANGTAN?" tanong ng isang dalaga sa akin. Tiningnan ko siyang mabuti. Oh gosh, namiss ko yung isa sa repa ko!

Agad akong lumapit sa kanya. "Miel!" sabi ko sa kanya. I waved my hands pero nilagpasan niya ako. Pumunta siya agad sa harap nung dalawa. "Ay nakakita lang ng gwapo, iniwan na agad ako."

Nasaan na ang kasabihan namin na hoes before bros? Tsk.

Tumabi naman sa akin si Trisha. "Bakit nasa kanila ka na naman? Akala ko ay taong bahay ka?" She asked.

Nagkibit-balikat ako. "Parang matik na hindi buo ang araw ko kapag di ko sila nacheck. Bakit ba parang namumutla ka dyan? Anyare sa may emergency na sinasabi mo?"

She sighed. "Nakakamutla talaga yung sitwasyon na ito. Nagdala ka ba naman ng Bangtan dito tapos medj haggard ako. Yung emergency? Medyo okay naman na." she answered.

I smiled when Seokjin and Hoseok talked to Miel. Bata palang kasi ay fan girl na yan ng Bangtan. Lalo pa at gusto niya si Seokjin.

At first, she really likes Taehyung. Syempre, ultimate bias ko yun kaya naman nasabunutan ko siya nang di oras! I was not really mature that time. I swear, friendly sabunot lang naman ang nangyari. Kaya walang nakakaagaw kay Taehyung.

Kung makaasta ay girlfriend ako no? "You remember Miel when she said that she likes V? Inaway mo siya." bulong niya sa kanya. Ay pinaalala pa! "Eh nasan na yung future husband mo?"

Napairap nalang ako. "Ayun naniwala sa 'the more you hate,the more you love' kaya ayun hate na hate ang beauty ko." nasabi ko nalang at totoo naman hate na hate nila ako.  Yung maknae line ay grabe! Isama mo pa yung gummy bear na iyon.

---

A/N: What's up guys? Been busy these days lol.

Laters XX